Εχοντας μπλέξει σε μια ανούσια και αδιέξοδη συζήτηση για το αν πρέπει να κλείσει το ταχυδρομικό γραφείο στην Κάτω Ραχούλα ξεχνούμε να συζητήσουμε για το σκέλος των δημοσίων δαπανών που αφορά τις επενδύσεις και τα έργα υποδομής. Αν ήμασταν σοβαρό κράτος- που δεν είμαστε - θα συζητούσαμε εδώ και πολύ καιρό τους τρόπους με τους οποίους θα διασφαλίζαμε αύξηση των δημοσίων δαπανών για μεγάλα έργα υποδομής γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί μεσοπρόθεσμα σε έξοδο από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Την συνταγή αυτή εφάρμοσε με μεγάλη επιτυχία ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρούσβελτ για να οδηγήσει με επιτυχία τη χώρα του στην έξοδο από τη μεγάλη οικονομική ύφεση της δεκαετίας του 1930. Η πολιτική αυτή γνωστή ως “New Deal” (νέα συμφωνία) βασίστηκε στην αύξηση των δημοσίων δαπανών για μεγάλα έργα υποδομής ώστε να αυξηθεί η απασχόληση, το εισόδημα και η συνολική ζήτηση αγαθών με στόχο να επιστρέψει η οικονομία στην αναπτυξιακή φάση του κύκλου. Τι κάνουμε σήμερα στην Ελλάδα; Το ακριβώς αντίθετο. Για να διατηρηθεί το ταχυδρομικό γραφείο στην Κάτω Ραχούλα μειώνουμε τις δημόσιες δαπάνες για την επένδυση και ψάχνουμε να βρούμε πόρους για τη συνέχιση του έργου κατασκευής του αυτοκινητόδρομου στην Τσακώνα. Για να ικανοποιήσουμε τα μέλη του κινήματος “Δεν πληρώνω διόδια” μελετάμε τη θυσία του τμήματος της Ολυμπίας Οδού από τον Πύργο έως τη Τσακώνα. Θυσιάζουμε την μελλοντική ανάπτυξη στο βωμό των σημερινών κοντόθωρων συμφερόντων. Θυσιάζουμε το αύριο στο βωμό των μικροκομματικών συμφερόντων. Ετσι με περισπούδαστο ύφος οι βουλευτές καταθέτουν ερωτήσεις για το ταχυδρομείο της Κάτω Ραχούλας αδιαφορώντας για το αν θα μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες επένδυσης προκειμένου να μην κάνει λίγα χιλιόμετρα παραπάνω ο υπάλληλος της Ραχούλας. Οι ίδιοι βουλευτές όμως δεν κατέθεσαν ούτε μια ερώτηση για τη μείωση των δημοσίων δαπανών για επενδύσεις. Οι ίδιοι βουλευτές δεν έκαναν ούτε μια πρόταση για περιστολή των δημοσίων καταναλωτικών δαπανών ώστε να αυξηθούν οι δαπάνες επένδυσης. Γενικότερα κανείς δεν μπήκε στον κόπο να υπολογίσει πόσο κοστίζει η λειτουργία πέντε στρατοπέδων στην Περιφέρεια Πελοποννήσου και πόσα δημόσια έργα θα μπορούσαν να γίνουν αν συγχωνεύονταν οι στρατιωτικές μονάδες και επιτυγχάνονταν οικονομίες κλίμακας. Γενικότερα κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εκπονήσει ένα μακροπρόθεσμο επενδυτικό σχέδιο με στόχο την έξοδο από το φαύλο κύκλο της έφεσης. Αντίθετα ακούγονται φήμες για περιστολή των έργων υποδομής οι οποίες αν αληθεύουν καλό είναι να ψάξουμε τα... διαβατήρια.
Αν δεν θέλουμε να πάμε μετανάστες στην Εσπερία θα πρέπει αύριο κιόλας να ξεκινήσουμε τον προγραμματισμό μεγάλων έργων υποδομής με στόχο να ξεκινήσουν το συντομότερο δυνατό. Ποια έργα μπορούν να οδηγήσουν σε αύξηση των θέσεων εργασίας και παράλληλα να βελτιώσουν τις υπάρχουσες υποδομές; Καταρχήν είναι αναγκαία πάση θυσία η ολοκλήρωση των αξόνων της Ολυμπίας και της Ανατολικής Οδού. Κάθε σκέψη για “μισούς δρόμους” δεν μπορεί να χαρακτηριστεί παρά μόνο ως εγκληματική. Παράλληλα με την κατασκευή των οδικών αξόνων θα πρέπει να ξεκινήσει ο προγραμματισμός για τη δημιουργία ενός σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου στην Πελοπόννησο. Προσοχή! Δεν μιλάμε για “βελτίωση” του υπάρχοντος μετρικού δικτύου αλλά για τη δημιουργία ενός νέου σύγχρονου με τέτοια χάραξη που θα επιτρέπει στα τρένα να κινούνται με υψηλές ταχύτητες άνω των 200 χιλιομέτρων ανά ώρα. Επίσης θα πρέπει να κατασκευαστούν σύγχρονες οδικές αρτηρίες που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες μετακίνησης και μεταφοράς εντός των νομών της Πελοποννήσου. Θα πρέπει επίσης να μετατρέπουν σε μαρίνες τα λιμάνια που δεν ικανοποιούν επιβατικές ή μεταφορικές ανάγκες. Τι χρειάζονται τρία λιμάνια στο Νομό Μεσσηνίας; Ας συμφωνήσουμε ότι το ένα θα εξυπηρετεί τις επιβατικές και εμπορικές ανάγκες και τα άλλα δυο ας γίνουν μαρίνες για την ανάπτυξη του τουρισμού.
Πού θα βρεθούν χρήματα για όλα αυτά τα έργα και με ποια μέθοδο θα γίνουν; Εδώ θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι δεν αρκούν οι δημόσιες δαπάνες επένδυσης για την κατασκευή όλων αυτών των έργων και ότι θα πρέπει να συμβάλει στη δημιουργία τους και ο ιδιωτικός τομέας. Οι συμβάσεις παραχώρησης είναι η ιδανική μέθοδος αρκεί τα παθήματα του παρελθόντος να γίνουν μαθήματα και να μην υπογραφούν... λεόντειες συμβάσεις υπέρ των μεγαλοεργολάβων. Ετσι ή αλλιώς και οι μεγαλοεργολάβοι πρέπει να αντιληφθούν ότι η εποχή των παχιών αγελάδων πέρασε. Πρέπει να αντιληφθούν ότι αν δεν βάλουν και αυτοί το χέρι στην τσέπη δεν θα φανεί φως στο τούνελ της ύφεσης.
Προσωρινά το σκοτάδι είναι βαθύ.