Η αντιευρωπαϊκή κίνηση του δήμαρχου Καλαμάτας να υποστείλει τη σημαία της Ε.Ε από την κεντρική πλατεία αλλά και η απόφασή του για τη μη έπαρσή της στο υπό κατασκευή νέο δημαρχείο – γιατί, λέει, δεν συνέβαλε στη χρηματοδότηση του - αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε σε έναν ολισθηρό κατήφορο. Με την κίνησή του αυτή ο δήμαρχος Καλαμάτας έδωσε έναν ισχυρό λόγο στους αρμόδιους θεσμούς της Ε.Ε. για να μην επιλεγεί η Καλαμάτα πολιτιστική πρωτεύουσα. Είναι οξύμωρο να ζητάμε να συμμετέχουμε σε ένα θεσμό της Ε.Ε και την ίδια ώρα να υποστέλλουμε τη σημαία της. Μετά από μια τέτοια κίνηση, από ποιον περιμένουμε να μας στηρίξει;
Ο δήμαρχος Καλαμάτας δεν είναι χθεσινός στην πολιτική ούτε προέρχεται από ένα αντισυστημικό κόμμα. Εξελέγη δήμαρχος, και σε μια σειρά άλλες θέσεις στο παρελθόν, υποστηριζόμενος πάντα από τη ΝΔ. Το κόμμα δηλαδή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που έβαλε τη χώρα στην ΕΟΚ. Όταν ένα προβεβλημένο στέλεχος αυτού του κόμματος κατεβάζει τη σημαία της Ε.Ε. και δεν δηλώνει ταυτόχρονα έστω την αποχώρησή του από το κόμμα της ΝΔ - παραμένει στα όργανά του κόμματος και έχει και άποψη για το πώς αυτό θα πρέπει να κινηθεί στο μέλλον - αναρωτιόμαστε σε τι μπορούμε να ελπίζουμε. Όταν στελέχη των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων κατεβάζουν σημαίες, των αντιευρωπαϊκών τι θα πρέπει να κάνουν;
Η κυριαρχία του λαϊκισμού έχει εδώ και χρόνια διαβρώσει τα πάντα στην πολιτική ζωή του τόπου. Ο καθένας δηλώνει ό,τι θέλει χωρίς ιδεολογικούς περιορισμούς. Αδιαφορώντας για το συμφέρον της χώρας και των πολιτών, με μοναδικό στόχο να γίνει αρεστός και να ικανοποιήσει την προσωπική του στρατηγική. Η κατασκευή ενόχων και η συνομωσιολογική προσέγγιση της πραγματικότητας έγινε κυρίαρχη ιδεολογία, που την υπηρετούν με συνέπεια πρόσωπα απ όλα τα κόμματα. Για τα πάντα ευθύνονται κάποια σκοτεινά κέντρα, η διαπλοκή , τα συμφέροντα, οι ξένοι γενικώς, και οι Εβραίοι ειδικώς, οι Γερμανοί και οι εδώ συνεργάτες τους, «τα ...πάντα όλα»! Ο μόνος που δεν φταίει είναι ο φίλος του λαού, αυτός που κλαίει στον ώμο του άνεργου και του κατατρεγμένου. Και αν φίλος του λαού είναι κάποιος που δεν έχει ασκήσει εξουσία και δεν έχει λερώσει τα χέρια του με ευρωπαϊκό χρήμα, λες, εντάξει δικαιούται τουλάχιστον να λέει μια κουβέντα παραπάνω. Αλλά να είσαι μέχρι τα μπούνια για μια 20ετία σε όλα τα συστήματα εξουσίας, να είσαι σε τοπικό επίπεδο κεντρικός διαχειριστής μια σειράς πραγμάτων και να παριστάνεις τον αθώο και τον ανήξερο για να κάνεις τον αρεστό και τον ευαίσθητο, αποτελεί ακραία πρόκληση.
Η περίοδος που διανύουμε είναι εξαιρετικά κρίσιμη. Οι μεγαλοστομίες και οι κινήσεις εντυπωσιασμού δεν είναι απλώς τσάμπα μαγκιές. Η χώρα φλερτάρει με το ατύχημα και μπορούμε να βρεθούμε ξαφνικά στο πουθενά, δηλαδή σε μια τριτοκοσμική κατάσταση, σε θέση πολύ χειρότερη ακόμα και από γειτονικούς Βαλκανικούς λαούς. Όσοι καλλιεργούν τον φτηνό αντιευρωπαϊσμό θα πρέπει να έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ποια είναι η εναλλακτική πρόταση για τους πολίτες. Να έχουν σχέδιο για το πώς θα τραφούν και πού θα δουλέψουν οι Έλληνες πολίτες την επόμενη ημέρα. Γιατί φίλος του πολίτη είναι αυτός που δίνει λύσεις και οδηγεί σε μια προοπτική, έστω μέσα από δύσκολες πολιτικές και επώδυνες για τους πολλούς θυσίες. Η ενίσχυση των ακραίων αντιδράσεων οδηγεί στην «ευγενήν μας τύφλωσιν” και καταλήγει σε ανείπωτες καταστροφές. Αυτό συνέβη το 1897, έτσι φτάσαμε στη Μικρασιατική καταστροφή, δεν είναι ανάγκη να ζήσουμε τα ίδια σε μια σύγχρονη εκδοχή, επειδή κάποιοι θέλουν να εκλεγούν για μια ακόμα φορά δήμαρχοι ή βουλευτές.
panagopg@gmail.com
