Το ωραίο είναι ότι κάποιοι τα έβαλαν με την αστυνομία, γιατί μπήκε φράχτης και εμπόδισε την ελεύθερη πρόσβαση προς το χάος. Δείχνοντας, έστω αθελά τους, ότι αυτός είναι ο τελικός, και ίσως ο μοναδικός λόγος, ύπαρξής τους. Το χάος μέσα από τη σύγκρουση του τυφλού διχασμού και φανατισμού. Η αστυνομία πολύ καλά έκανε και μπήκε μπροστά στους πολιτικούς χούλιγκαν που είναι έτοιμοι να αιματοκυλιστούν για να επιβεβαιώσουν την ανωτερότητα της ιδεολογίας τους και το δίκιο της παράλογης λογικής τους. Οι οργανωμένες κοινωνίες γιʼαυτό έχουν αστυνομία, για να μην επιτρέπουν σε οργανωμένες ομάδες ή μεμονωμένα άτομα να βιαιοπραγούν και να γίνονται επικίνδυνοι έναντι των υπολοίπων αλλά και του ίδιου τους του εαυτού.
Τα χειρότερα, λοιπόν, αποφεύχθηκαν. Η κάθε ομάδα έκανε το κομμάτι της και επιβεβαίωσε το λόγο ύπαρξής της, μέχρι να βρεθεί μια άλλη ευκαιρία και μια άλλη αφορμή για να συναντηθούν ξανά και να λύσουν τις διαφορές τους, όπως πράττουν οι αντίπαλοι χούλιγκαν των ποδοσφαιρικών ομάδων. Κανένας όμως δεν έλυσε έτσι καμία διαφορά και κανένα πρόβλημα δεν αντιμετωπίστηκε με το να θεωρούν κάποιοι ότι έχουν μεγαλύτερο δίκιο ή καλύτερη ιδεολογική πλατφόρμα. Δεν έχει δίκιο κανένας, γιατί η βία δεν είναι πολιτική λύση αλλά αντιθέτως ο συντομότερος δρόμος για να οδηγηθεί μια κοινωνία και οι πολίτες της στην καταστροφή. Η πολιτική βία δεν είναι προς όφελος του λαού και των αδυνάμων, αυτοί είναι τα θύματα και οι θύτες ταυτόχρονα του παραλογισμού. Όσοι έχουν τον τρόπο και τα οικονομικά μέσα, μόλις ξεκινήσει το χάος, θα έχουν αναχωρήσει. Οι δυστυχισμένοι θα σκυλοπνίγονται σε μια βάρκα για να σωθούν περνώντας στην απέναντι παράλια. Και όποιος νομίζει ότι απέχουν οι θρησκευτικοί και οι άλλοι φανατισμοί που γεμίζουν με πτώματα το Αιγαίο, από αυτό που ονειρεύονται ως τρόπο επίλυσης των πολιτικών διαφορών και οι μεν και οι δε που αντιπαρατέθηκαν το Σάββατο το βράδυ στη Καλαμάτα, πλανάται.
Δεν είναι διαφορετικοί οι μεν από τους δε. Το ίδιο πράγμα είναι. Πολιτικά φανατικοί, έτοιμοι να επιβάλουν την άποψή τους με όποιο μέσο βρουν πρόσφορο. Η ρητορική τους είναι διαφορετική αλλά ο στόχος είναι ο ίδιος. Νομίζουν ότι έχουν δίκιο, ότι το δικό τους δίκιο είναι ισχυρότερο έναντι όλων των άλλων και ότι πρέπει να επιβληθεί για το καλό αυτών που δεν ξέρουν ή είναι αποπροσανατολισμένοι από τη μια ή την άλλη δύναμη του κακού. Σε περιόδους οικονομικής κρίσης οι ομάδες αυτού του επιπέδου πολιτικής αντίληψης, λογικής και αισθητικής αναζωογονούνται. Βρίσκουν εύκολα απελπισμένους, αποκλεισμένους και τελικά πρόθυμους να στελεχώσουν τις γραμμές τους. Αυτό ζούμε σε έξαρση τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας και δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από αυτό το φαινόμενο όσο συνεχίζεται η οικονομική κρίση αλλά και η πολιτική ρητορική που ρίχνει νερό στο μύλο του διχασμού και των ακραίων προσεγγίσεων. Η προσγείωση των κομμάτων στην πραγματικότητα, αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, είναι το πρώτο μεγάλο βήμα που πρέπει να συντελεστεί. Η αποφασιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων είναι αυτό που μένει ζητούμενο, έτσι ώστε να απομονωθούν οι φανατικοί και οι παράλογες θεωρίες τους. Μόνο έτσι θα οδηγηθούν ξανά τα εμφυλιοπολεμικά φαντάσματα εκεί που ανήκουν.
panagopg@gmail.com
