Μπορεί να φαίνεται απίστευτο αλλά είναι αληθινό το σενάριο καθώς επιβεβαιώνεται ως τέτοιο από όλες τις πλευρές: Αφού δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των σκουπιδιών, θα τα στείλουμε αμπαλαρισμένα στην Κίνα!
Ως είδηση η υπόθεση είναι γνωστή, επί της ουσίας όμως αναδεικνύει ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο οφείλουν να συνειδητοποιήσουν δήμος και πολίτες: Σε περίοδο βαθιάς οικονομικής κρίσης πληρώνουμε για να διώξουμε μακριά από εμάς τα σκουπίδια που παράγουμε. Ο κοινωνικός παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο με ταυτόχρονη αποκάλυψη του μεγέθους των διαχρονικών ευθυνών σχετικά με την υπόθεση αυτή.
Συνιστά κοινωνικό παραλογισμό να επιδοτούμε την εξαγωγή των σκουπιδιών που παράγουμε, όταν αύριο δεν είναι καθόλου βέβαιο πως θα είμαστε σε θέση να αγοράσουμε ούτε εκείνα που πετάμε σήμερα. Να πληρώνουμε αδρά δημοτικά τέλη για να απαλλαγούμε από υλικά τα οποία χρειάζονταν λίγα λεπτά την ημέρα για να οδηγηθούν πλήρως στην ανακύκλωση και την κομποστοποίηση. Να χρηματοδοτούμε την κατασκευή και λειτουργία εργοστασίων που θα εκμεταλλεύονται τα προϊόντα της αδιαφορίας μας για τα καταναλωτικά πρότυπα που υιοθετούμε.
Οι ευθύνες είναι και διαχρονικές και μεγάλες. Δεν αφορούν μόνον αυτούς οι οποίοι διαχειρίστηκαν την υπόθεση στο Δήμο Καλαμάτας. Αφορά και την κεντρική εξουσία που δεν θέλησε να επιβάλει κανόνες και να πάρει μέτρα που θα οδηγούσαν σε λύση. Και τους τοπικούς παράγοντες οι οποίοι ενδιαφέρονταν μόνον για τις ψήφους των πολιτών. Και εκείνους που θεώρησαν ότι δεν τους αφορά το πρόβλημα καθώς ξεφορτώνονταν παρανόμως τα σκουπίδια τους στα ρέματα με τη βοήθεια της περιβόητης "μαφίας των σκουπιδιών" (η οποία ουδέποτε αποκαλύφθηκε αφού… έλυνε τα προβλήματα όλου του πολιτικού συστήματος).
Από εδώ και πέρα εύκολες (και κυρίως ανέξοδες) λύσεις δεν υπάρχουν. Η γραφειοκρατία ενισχυόμενη από την οικονομική κρίση, ορθώνει εμπόδια ακόμη και στις προσωρινές λύσεις. Κανένας δεν αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη όταν κινδυνεύει να μπλέξει με τις νομικές τυπικότητες. Οι δικαστικές αποφάσεις που ήρθαν ως αποτέλεσμα της υπεροπτικής αντιμετώπισης των πραγμάτων από δημοτικούς παράγοντες οι οποίοι θεώρησαν ότι μπορεί να ενεργούν πέρα από το νόμο, ακυρώνουν κάθε σκέψη… συνήθων παραβιάσεων για τις οποίες οι πολλοί έκαναν τα στραβά μάτια. Και η απειλή των προστίμων κάνει την κατάσταση ακόμη περισσότερο δύσκολη.
Ως εκ τούτου για τον περιορισμό των επιπτώσεων όλων όσων προαναφέρθηκαν δεν έχουμε παρά να αντιτάξουμε τη δική μας πρωτοβουλία: Να περιορίσουμε τον όγκο των σκουπιδιών στο ελάχιστο δυνατό, να εφαρμόσουμε την ανακύκλωση στο μεγαλύτερο βαθμό και να απαιτήσουμε λύσεις για κομποστοποίηση από το μπαλκόνι μέχρι το πάρκο. Να κάνουμε σε τελευταία ανάλυση τη δική μας αντίσταση και να αποδείξουμε ότι τα σκουπίδια μπορεί να επιβεβαιώσουν τη λαϊκή σοφία και να αποδειχθούν ως "άνθρακες ο θησαυρός" για εκείνους που περιμένουν να κερδοσκοπήσουν από την αδιαφορία μας.
Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr