Οχι πλέον γιατί... βουλιάζουμε από επισκέπτες αλλά γιατί ο μικρός σχετικά αριθμός κλινών δεν ανταποκρίνεται στο μέγεθος της ζήτησης η οποία εμφανίζεται για πολλούς και διαφορετικούς κατά περίπτωση λόγους. Η ελαχιστοποίηση του χρόνου μετακίνησης, η έντονη προβολή χωρίς... προσπάθεια και μια σειρά ακόμη παράγοντες συμβάλλουν σε αυτό.
Σε όλους τους λογαριασμούς αν υπολογίσει κάποιος τις ξενοδοχειακές κλίνες, ο λογαριασμός του “βουλιάζουμε” δεν βγαίνει. Και από την άλλη η πληρότητα από μόνη της δεν δημιουργεί προϋποθέσεις επενδύσεων καθόσον με τριήμερα και ένα μήνα το καλοκαίρι δεν ρισκάρει κάποιος (ακόμη και αν τα “κίνητρα” είναι άκρως ελκυστικά). Ως εκ τούτου, στο ισοζύγιο της υπόθεσης για να βγαίνουν οι λογαριασμοί, θα πρέπει να υπολογίσουμε τα χιλιάδες ενοικιαζόμενα διαμερίσματα. Είτε αυτά έχουν κατασκευαστεί προς τούτο, είτε απλώς πληρούν τις προϋποθέσεις ενοικίασης. Δεν χρειάζεται να απορεί κάποιος αναζητώντας στους δρόμους της πόλης τις “κρυψώνες” των επισκεπτών χωρίς να εντοπίζει κάτι το... συνταρακτικό. Πολύ απλά ο εντοπισμός και η ενοικίαση γίνονται πλέον διαδικτυακά και με μια διαδικασία η οποία έχει αποκτήσει δυναμική που εκπλήσσει. Αγνωστη για τους περισσότερους, όμως απολύτως γνωστή στους νεότερους που παίζουν στα δάχτυλα τις “παροχές” του Διαδικτύου. Εχοντας κατά νου το γεγονός ότι “βουλιάζει” η πόλη το Πάσχα και η πληρότητα των ξενοδοχείων χτυπάει “ταβάνι”. Για να είμαι ειλικρινής... ψιλοπανικοβλήθηκα όταν ο γιος μου ενημέρωσε ότι θα κάνει ελληνικό γλέντι για τους φίλους του τη Δευτέρα του Πάσχα. Ως... μιας ηλικίας όσο και αν γνώριζα ότι κάποιοι φίλοι διαχειρίζονται ηλεκτρονικά την ενοικίαση διαμερισμάτων, είχα την ανησυχία μου. Και όμως παρότι ήρθαν μερικές δεκάδες άνθρωποι από Γερμανία και Ιταλία, δεν χρειάστηκε ούτε μια... μεσολάβηση για τη διαμονή. Εψαξαν, εντόπισαν ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, επέλεξαν και έμειναν άπαντες ευχαριστημένοι. Η μεγάλη πλειοψηφία σε ενοικιαζόμενα διαφόρων κατηγοριών και σε εξαιρετική θέση αφού έψαξαν (όσο μπορούσαν βεβαίως) και έκαναν επιλογές με βάση τα στοιχεία που συγκέντρωναν. Το γεγονός ότι υπάρχει και η διαδικασία της ηλεκτρονικής αξιολόγησης περιορίζει και τα φαινόμενα εξαπάτησης.
Και παλαιότερα είχα γράψει για την ιστορία αυτή, πλην όμως τώρα μπορώ να γράφω και με βάση την βιωμένη πραγματικότητα. Τονίζοντας ότι εκ των πραγμάτων αυτή η τάση που εμφανίζεται και οργανώνεται πολύ καλύτερα όσο περνάει ο καιρός, εξηγεί ορισμένα φαινόμενα και “προειδοποιεί” για το μέλλον. Κάποιες εκτιμήσεις ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή την ιστορία, τονίζουν ότι στην περιοχή της Καλαμάτας οι κλίνες των ηλεκτρονικά ενοικιαζόμενων διαμερισμάτων είναι ίσες σε αριθμό και ενδεχομένως περισσότερες από αυτές των ξενοδοχείων. Αρχικά η διαδικασία ξεκίνησε στόμα με στόμα και μέσα από κύκλους, τελικά μπήκε στο μεγάλο ενιαίο κύκλο που περικλείει πολλούς ομόκεντρους, αυτόν του Διαδικτύου. Και είναι κάτι το οποίο φυσικά παίρνει διαστάσεις σε όλο τον κόσμο και όχι μόνον στην Καλαμάτα ή την Ελλάδα. Ο κόσμος που επιλέγει αυτή τη λύση είναι διαφόρων κατηγοριών, έτσι κι αλλιώς όμως ζει ως κάτοικος της πόλης. Ανάλογα με την οικονομική θέση ή και τις συνήθειες αναζητά και επιλέγει σημεία για φαγητό ή αναψυχή, ψωνίζει τρόφιμα και μαγειρεύει, μετακινείται από σημείο σε σημείο. Κάπως έτσι εξηγείται και το “βουλιάζουμε” αλλά και το γεγονός ότι υπάρχει πλήθος επισκεπτών που “ακροβολίζεται” σε όλη την έκταση της πόλης. Επιλέγοντας φυσικά τα σημεία με βάση τα στοιχεία που συγκεντρώνει από το Διαδίκτυο ή και από διαίσθηση από τη γύρα στους δρόμους και τα σημεία συγκέντρωσης κόσμου. Πρόκειται για τον κόσμο που έχει ως “προορισμό” την πόλη και την περιοχή, κινείται με μεγαλύτερη “ελευθερία” και ενισχύει την “εξωστρέφεια” των επισκεπτών. Φυσικά και δεν τίθεται ζήτημα... αντιπαράθεσης επισκεπτών με βάση την επιλογή για τη διαμονή (ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενο), έτσι κι αλλιώς η παραμονή στην περιοχή ενισχύει σημαντικά την τοπική οικονομία και όλοι έχουν δυνατότητες επιλογών. Απλώς εν προκειμένω καταγράφεται μια διαφορετική κατά βάση συμπεριφορά που εξηγεί και ορισμένα φαινόμενα.
Πρόκειται για κάποιες επισημάνσεις που έχουν τη δική τους αξία όχι για εκείνον που... γράφει, αλλά για εκείνους που επενδύουν στην υπόθεση τουρισμός, προσδοκώντας ένα καλύτερο αύριο στη μικρότερη ή μεγαλύτερη επιχείρηση που λειτουργούν. Οσο και αν κάνει εντύπωση, οι επισκέπτες δεν εντοπίζουν ηλεκτρονικά μόνον διαμερίσματα για να μείνουν, αλλά ακόμη και καταστήματα εστίασης για παράδειγμα. Κάποτε είχαμε τους οδηγούς (και τους έχουμε ακόμη) ή τα αφιερώματα εφημερίδων (και ιστοσελίδων στη συνέχεια), που λίγο ως πολύ “έσπρωχναν” τους επισκέπτες σε κάποια καταστήματα. Είτε επειδή άρεσαν σε αυτόν που έγραφε, είτε επειδή (κατά κανόνα) λειτουργούσαν και λειτουργούν παρέες, κυκλώματα και... δωράκια. Πλην όμως τώρα με το Διαδίκτυο όλα εμφανίζονται με πολύ μεγαλύτερη διαφάνεια και εύρος στην πληροφόρηση μέσα από εξειδικευμένους ιστότοπους. Ειλικρινά έμεινα έκπληκτος όταν μια παρέα παιδιών που βρέθηκαν στην Καλαμάτα για τη γιορτή που προανέφερα, αντί να μπουν στη διαδικασία να το ανακαλύψουν από το θείο Γούγλη, με ρώτησαν για το σημείο που βρίσκεται κατάστημα εστίασης το οποίο πολύ δύσκολα θα το χαρακτήριζες “τουριστικό”. Δεν θα μπω στη διαδικασία της “αποκάλυψης” γιατί δεν είναι και σωστό βεβαίως, πλην όμως πρόκειται για κατάστημα πολύ γνωστό στους παλιούς Καλαματιανούς (και πολύ καλό... για τους ίδιους πάλι). Και όταν ρώτησα πού στο καλό έμαθαν την... ύπαρξή του, μου είπαν πολύ απλά ότι έχει την καλύτερη βαθμολογία ηλεκτρονικά. Το... ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι πολύ απλό: Οι “κουτόφραγκοι” ετελεύτησαν. Για να σταθούν τα καταστήματα στην αναμενόμενη ζήτηση και την προσέλευση επισκεπτών θα πρέπει να προσφέρουν ποιότητα, εξυπηρέτηση και σχετικά καλές τιμές. Ο,τι βρουν μπροστά τους οι επισκέπτες το δημοσιοποιούν και η κρίση τους κάνει το γύρο του κόσμου. Η “πληροφορία” σε τέτοια ζητήματα αποκτά πλέον μια δυναμική που δεν είναι καθόλου εύκολο να ελεγχθεί και να χειραγωγηθεί.
Και τώρα στα... δύσκολα που λέμε: Ηρθαν οι επισκέπτες και καθόσον Πάσχα (κοινό μάλιστα με τους Καθολικούς φέτος), κάπου θα πρέπει να φάνε το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ και την Κυριακή. Ασφαλώς και δεν μπορούν να γυρίζουν σε όλη την πόλη για να ανακαλύψουν το μέρος που μπορούν να δοκιμάσουν την τοπική γαστρονομία ή να βάλουν κάτι στο στομάχι τους. Σε ρωτούν λοιπόν και αρχίζεις να ψάχνεις. Ελάχιστες διαφημίσεις στις εφημερίδες ώστε να προσανατολιστείς και ως εκ τούτου... τηλέφωνα. Μετά από καμιά 50ριά προσπάθειες σε διαφορετικά καταστήματα και σε διάφορα σημεία, κάποιος εδέησε το Μεγάλο Σάββατο να σηκώσει τηλέφωνο και μάλιστα δεν λειτουργούσε. Πρόθυμα όμως υπέδειξε ένα κατάστημα που γνώριζε ότι θα μείνει ανοικτό, μιλήσαμε και πράγματι προθυμοποιήθηκε να εξυπηρετήσει και ενωρίτερα από τις 12, αφού οι επισκέπτες κατά συνήθεια τρώνε πολύ ενωρίτερα το βράδυ και δεν καταλαβαίνουν τη δική μας συνήθεια. Δεν γνωρίζω αν δεν λειτουργούσαν τα καταστήματα ή αν απλώς δεν σήκωναν το τηλέφωνο, η ουσία είναι ότι δεν υπήρχε τρόπος πληροφόρησης. Σε κάποιους που μένουν στην πόλη και την γνωρίζουν, θα ήταν πολύ απλό να μπουν στο αυτοκίνητο, να κόβουν βόλτες και να εντοπίζουν τα ανοικτά καταστήματα εστίασης. Θα πρέπει όμως να σκεφθούμε ότι ο επισκέπτης ούτε πάντα έχει αυτοκίνητο, ούτε γνωρίζει την πόλη, ούτε μπορεί να ρωτάει στους δρόμους... πού θα φάει. Και όταν έχεις κάποιον να ρωτήσεις, κάποια στιγμή θα βρεις την άκρη, αν όχι όμως, τότε πελαγώνεις - ειδικά τέτοιες ημέρες. Μπορεί να είναι ένα επιμέρους ζήτημα και μάλιστα μιας περιόδου, αυτό όμως υποδηλώνει γενικότερα την ανάγκη για καλύτερη ενημέρωση των επισκεπτών σχετικά με τις (οποιεσδήποτε) υπηρεσίες της πόλης. Και είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει καθ' υπόδειξη, αλλά μέσα από την αναζήτηση των τρόπων μεταξύ των ενδιαφερομένων. Κοντολογίς, καλύτερη οργάνωση της υποδοχής, καλύτερη ενημέρωση.
Υ. Γ 1: Υπό την προϋπόθεση ότι θα λειτουργήσουν όλα σωστά, ο επισκέπτης φεύγει με τις καλύτερες εντυπώσεις από την Καλαμάτα και τη γύρω περιοχή. Και η οργάνωση ενός ελαχίστου σχεδίου εκδρομών σε διάφορες περιοχές αρχαιολογικού ή φυσιολατρικού ενδιαφέροντος μπορεί να ενισχύσει τις θετικές εντυπώσεις. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται με ατομική πρωτοβουλία γιατί δεν υπάρχει πάντα ο... άνθρωπος σύνδεσμος.
Υ.Γ. 2: Το δικαίωμα του καπνίζειν στους δημόσιους χώρους μπορεί για πολλούς στην Ελλάδα να θεωρείται ως κάτι το αυτονόητο, για τους επισκέπτες είναι αδιανόητο. Για τους καπνίζοντες το αυτονόητο είναι πως βγαίνουν στο... πεζοδρόμιο. Και δεν υπάρχουν μόνον στην Ελλάδα καπνιστές.
Υ.Γ. 3: Αλγεινή εντύπωση τα παντιλίκια και η πασαρέλα στη Ναυαρίνου τις ημέρες των γιορτών, εγκληματικές καταστάσεις σε βάρος της πόλης και της ασφάλειας των ανθρώπων. Η πόλη και η ζωή παραδομένες στις ορέξεις ανόητων ελλείψει στοιχειώδους αστυνόμευσης και λόγω κυριαρχίας της μικροπολιτικής των αρχόντων.
Υ.Γ. 4: Εξαιρετική η συνεννόηση με τους επαγγελματίες που χρειάστηκε να συνεργαστούμε, το κέρδος για την πόλη με τις εντυπώσεις που αποκόμισε η μεγάλη πολυεθνική παρέα.
