Ο λόγος απλός και νομίζω κατανοητός, ο υπογραφόμενος δεν επιθυμούσε σε καμία περίπτωση να παρέμβει από τις στήλες της εφημερίδας στην προεκλογική διαπάλη. Γιατί σε κάθε περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος της παρεξήγησης των προθέσεων, πολύ περισσότερο καθώς σε πολλές περιπτώσεις ο πολίτης δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τι αποτελεί προσωπική γνώμη και τι κατεύθυνση της εφημερίδας.
Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι επέλεξα το ρόλο του παρατηρητή εν αποστρατεία, αδιαφορώντας για τις εξελίξεις. Είχα θέση και την υποστήριξα χωρίς ενδοιασμούς δημόσια μέσα από τον προσωπικό μου λογαριασμό στην κοινωνική δικτύωση, όπως δικαιούται να κάνει κάθε πολίτης. Στον πρώτο γύρο στήριξα το συνδυασμό της Τόνιας Κουζή, μια ομάδα δραστήριων νέων ανθρώπων με τους οποίους είχα τη χαρά να συνεργαστώ σε δράσεις για την πόλη τα τελευταία χρόνια. Και έγραψα: «Το μέλλον ανήκει στους νέους, δείξτε τους εμπιστοσύνη και αφήστε τους να το διαχειριστούν. Θα ζήσουν στην πόλη, θα μεγαλώσουν εδώ τα παιδιά τους, θέλουν να “ριζώσουν” στον τόπο τους. Τον αγαπούν όχι ως ιστορική μνήμη του “παλιού καλού καιρού” αλλά ως μέλλον που καλπάζει ακάθεκτα. Επιλέξτε εκείνους που το θέλουν καλύτερο όταν η υποψηφιότητα συνοδεύεται από τις αρχές της δημοκρατίας, της ισονομίας, της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, του σεβασμού της διαφορετικότητας. Εκείνους που βλέπουν τον άνθρωπο χωρίς διάκριση φύλου, προέλευσης, χρώματος, φυλής, επιλογών στην προσωπική ζωή. Οταν έχουν επίγνωση υποχρεώσεων και ευθυνών, όταν έχετε πεισθεί ότι μπορούν. “Θέλω Τόνια” αλλά και όσοι θέλετε κάτι άλλο, κάντε επιλογή για το μέλλον. Με στοιχείο-κλειδί το σεβασμό και την προστασία του δημόσιου χώρου που αποτελεί δημόσιο αγαθό και όχι πεδίο εκμετάλλευσης από κάθε είδους κερδοσκοπικά συμφέροντα. Και οι "εν αποστρατεία" δυνάμενοι δίπλα τους».
Στον δεύτερο γύρο υποστήριξα την υποψηφιότητα Κοσμόπουλου, με ένα πρώτο σημείωμα στο οποίο έγραφα: «Δεύτερος γύρος για τις δημοτικές εκλογές στην Καλαμάτα, αντίπαλοι ο Θανάσης Βασιλόπουλος και ο Βασίλης Κοσμόπουλος. Χωρίς δεύτερη σκέψη η στήριξη στο Βασίλη Κοσμόπουλο που ηγήθηκε ενός ανεξάρτητου συνδυασμού. Με το Βασίλη έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν ανταλλάσσοντας απόψεις για κρίσιμα ζητήματα της πόλης και της διεύθυνσης των υποθέσεων του δήμου, συγκλίνοντας σε βασικές αρχές. Και θεωρώ ότι στη δύσκολη περίοδο που θα αρχίσει με τη νέα δημοτική θητεία, μπορεί να προσφέρει σημαντικά στις απαιτούμενες συναινέσεις. Αλλά και να συμβάλει στην αλλαγή πορείας που έχει ανάγκη ο τόπος μετά από μια πολύχρονη, ολοκληρωτική και ερασιτεχνική διοίκηση του δήμου. Που είχε ως δόγμα την "ενός ανδρός αρχή" και στηριζόταν στην συντεταγμένη αφωνία των δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας. Η οποία λειτούργησε ως υπάκουος "λόχος" καταρρακώνοντας το κύρος του βουλευόμενου σώματος. Σκέψεις και θέσεις διατυπωμένες πολλές φορές δημοσίως και με όλο το σεβασμό τόσο στην προσπάθεια του Θαν. Βασιλόπουλου όσο και στις προτιμήσεις πραγματικών και διαδικτυακών φίλων».
Φυσικά αντέδρασα στην κομματικοποίηση της εκλογικής αναμέτρησης με σειρά αναρτήσεων, όπως αυτή: «Δεν χρειαζόταν να έχει κάποιος ιδιαίτερη πολιτική... σοφία για να αντιληφθεί ότι η Νέα Δημοκρατία θέλει ως λάφυρο το Δήμο Καλαμάτας. Στον πρώτο γύρο έκανε την ανάγκη φιλοτιμία και δεν έδωσε χρίσμα για να μην τα σπάσει με τους υποψηφίους που ήθελαν να εκφράσουν το χώρο της και προέκυψαν όλοι... ανεξάρτητοι και να πάρει το μέγιστο των ψήφων στην ευρωκάλπη. Τώρα ξέχασε την... ανεξαρτησία και δίνει εκ των υστέρων χρίσμα στο Θανάση Βασιλόπουλο. Επιχειρώντας να μετατρέψει σε κομματική την αναμέτρηση της ερχόμενης Κυριακής, υπολογίζοντας και στην ενσωμάτωση της ακροδεξιάς. Πρόκειται για σχεδιασμό που έγινε ενωρίς και εκφράστηκε με τις μετακινήσεις των ιδίων προσώπων στις συγκεντρώσεις των υποψηφίων, με τη συμμετοχή γνωστών ακροδεξιών σε ψηφοδέλτια και με γέφυρες προς τον ακροδεξιό υποψήφιο. Αυτά διά γυμνού οφθαλμού γιατί στο παρασκήνιο παίζονται θέσεις και ανταλλάγματα "εάν και εφόσον". Την Κυριακή ψηφίζουμε δήμαρχο και όχι κομματικό... κομισάριο σε ένα δημοτικό συμβούλιο που απαιτούνται εξαιρετικά λεπτές ισορροπίες για να μην βαρέσει διάλυση ο δήμος. Για να περάσουμε από την εποχή του ολοκληρωτισμού στην εποχή της δημοκρατίας. Και να επιχειρηθεί το άλμα προς το μέλλον με προγραμματικές συγκλίσεις για πραγματικές αλλαγές, για να γυρίσουμε σελίδα».
Εν μία νυκτί εμφανίστηκε “προγραμματική σύγκλιση” και το “νέο μοντέλο διοίκησης του δήμου” ως προπέτασμα καπνού για επιστροφή στην προτεραία κατάσταση. Σε μια ακόμη παρέμβαση, έγραψα πριν τη δεύτερη Κυριακή: «Ζούμε στην εποχή της κακοποίησης των λέξεων και μάλιστα από εκείνους οι οποίοι μέχρι πρότινος τις αγνοούσαν. Διαβάζω λοιπόν για “προγραμματικές συγκλίσεις”, για “μοντέλο διοίκησης του δήμου” και άλλα “ωραία” τα οποία πλασάρουν οι ερίσαντες για το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας που επιχειρούν με άνωθεν εντολές τώρα την “κομματική επανασυγκόλληση” με στόχο τη νομή της τοπικής εξουσίας. Ναι, δεν πρόκειται ούτε για προγραμματικές συγκλίσεις, ούτε για μοντέλο διοίκησης του δήμου, αλλά για επιχείρηση μετάλλαξης του υπάρχοντος και κυνικής κομματικοποίηση της εκλογής δημάρχου. Ο οποίος διανέμει τα ιμάτια της εξουσίας εφ’ όσον εκλεγεί, σε ένα δημοτικό συμβούλιο που με δική του πρωτοβουλία διχάζει θέτοντας στόχο “πλειοψηφίας” και στο οποίο οι μέχρι τώρα δηλώσαντες υποστηρικτές του αποτελούν μειοψηφία. Επειδή γι' αυτά τα πράγματα γράφω εδώ και χρόνια διατυπώνοντας σκέψεις και προτάσεις προ αναλογικής, δικαιούμαι να μιλήσω για απόλυτη κακοποίηση λέξεων και εννοιών. Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που είναι απαγορευτικό για συντεταγμένες πλειοψηφίες. Ο δήμος και η πόλη μπορούν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο όχι με τη δημιουργία πλαστών πλειοψηφιών στη βάση θεσιθηρικών συγκλίσεων, αλλά με μια μεγάλη συμφωνία των πολλών, ανεξάρτητα με το πρόσωπο που θα εκλεγεί δήμαρχος. Αυτός που θα εκλεγεί οφείλει να πάρει την πρωτοβουλία συζήτησης και ευρείας συνεννόησης πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα λειτουργίας του δήμου και βασικές προτεραιότητες. Υπενθυμίζω μια βασική αρχή για το νέο μοντέλο διοίκησης του δήμου την οποία είχα διατυπώσει στις 13/12/2017, πριν ακόμη καθιερωθεί η απλή αναλογική όταν αναφερόμουν στο τέλος του ολοκληρωτικού μοντέλου διοίκησης του δήμου: “Σε μια κατακερματισμένη κοινωνία όλοι θα πρέπει να εκπροσωπούνται σε μια συνθετική διαδικασία που θα βλέπει μπροστά γεφυρώνοντας ή προσπερνώντας τις αντιθέσεις [...] Η διεκπεραίωση των δημοτικών υποθέσεων δεν μπορεί παρά να γίνεται μέσα από τη δραστηριοποίηση των υπηρεσιών και τη συνεργασία με ειδικούς επιστήμονες κατά περίπτωση, μέσα από μελέτες που εκπονούνται με βάση τη γενική αντίληψη που υιοθετεί το βουλευόμενο σώμα η οποία θα πρέπει να είναι συμβατή με τις επιστημονικές παραδοχές».
Και προσθέτω το “διά ταύτα” μιας πρόσφατης ανάρτησης: «Πιστεύω ότι με δεδομένη τη διαμόρφωση των συσχετισμών η πόλη και η κοινωνία πράγματι μπορούν να πάνε μπροστά με τέσσερις προϋποθέσεις:
1. Με μια μεγάλη συμφωνία όσων θελήσουν σε “10 άξονες” (ενδεικτικός ο αριθμός) που θα πρέπει να κινηθεί το δημοτικό συμβούλιο προκειμένου να υπάρξει η απαιτούμενη συναίνεση σε στόχους και μεθόδους επίλυσης κρίσιμων ζητημάτων της πόλης.
2. Με πράξεις και πρωτοβουλίες που καθιερώνουν στην πολιτική του δήμου τις αρχές της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της αλληλεγγύης, του σεβασμού της διαφορετικότητας σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής.
3. Με επίγνωση της βαθιάς κοινωνικής κρίσης και των αναγκών στρωμάτων που πλήττονται από αυτή, ώστε το ενδιαφέρον γι' αυτά να γίνει οργανικό στοιχείο της δημοτικής δραστηριότητας.
4. Με την απομόνωση των εκφραστών του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και των ακροδεξιών αντιλήψεων που αναζητούν δημοκρατική νομιμοποίηση για να “δηλητηριάσουν” το κοινωνικό σώμα με αντιλήψεις “αρίας φυλής”.
Πιστεύω ακράδαντα ότι κάθε άλλη επιλογή στον τρόπο διοίκησης του δήμου, τη λειτουργία των υπηρεσιών και τους στόχους στην παραγωγή έργου, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε ορατές περιπέτειες».
Εγραψα ένα μέρος από τις διαδοχικές σκέψεις που διατύπωσα δημοσίως, για να επιμείνω στις τελευταίες παραγράφους. Αυτό είναι το μοντέλο διοίκησης που χρειαζόταν πάντοτε ο δήμος, αυτό είναι που οφείλουν να υιοθετήσουν πολύ περισσότερο σήμερα οι δημοτικοί παράγοντες. Πρόκληση και δοκιμασία για όλους εκείνους που ζήτησαν την ψήφο μας για να πάει μπροστά η πόλη...
Ως υστερόγραφο ένα άλλο κείμενο που γράφτηκε και δημοσιοποιήθηκε την επαύριο των εκλογών: «Οι εκλογές τελείωσαν, οι ψηφοφόροι αποφάσισαν, το μέλλον... τώρα αρχίζει. Και οι διεκδικήσαντες την ψήφο των πολιτών οφείλουν να συμβάλουν από όποια θέση βρεθούν έτσι ώστε να είναι καλύτερο κατά τις επαγγελίες τους. Φυσιολογικοί οι πανηγυρισμοί αλλά ταχέως θα πρέπει να αντικατασταθούν από περίσκεψη για το σχέδιο δράσης την επόμενη ημέρα, το αποτέλεσμα στο Δήμο Καλαμάτας δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών σχετικά με το μήνυμα που εκπέμπει. Φυσιολογική και η πικρία αλλά τα σιχτιρίσματα και η υπεροψία δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να εκφραστεί. Η κοινωνική δικτύωση δίνει τη δυνατότητα προσωπικής έκφρασης αλλά όσοι εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με την πολιτική οφείλουν με τη στάση τους να προάγουν το διάλογο και τον προβληματισμό. Κλείνοντας κάτι το οποίο επιμένω να τονίζω με κάθε ευκαιρία και με τον κίνδυνο της παρεξήγησης: Η πόλη και τα χωριά, η κοινωνία, δεν οφείλουν τίποτε σε κανέναν υποψήφιο ή δημοτικό παράγοντα. Ολοι οι ασχολούμενοι με τη δημόσια σφαίρα οφείλουν σε αυτή και πρέπει να το ανταποδώσουν με τη δράση τους. Κατά τη λαϊκή σοφία "με τα λόγια χτίζεις ανώγια και κατώγια". Και κατά τους αρχαίους "γλώτταν μη προτρεχέτω της διανοίας”. Γιατί θα το βρεις μπροστά σου...».
