Ξεκίνησε πριν από 20 και πλέον χρόνια, ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί και δεν είναι καθόλου βέβαιο πότε θα γίνει αυτό. Πολλοί τη δεκαετία του 1990 έσπευσαν να αγοράσουν ακίνητα σε αυτές τις περιοχές (Βέργα, Μικρή Μαντίνεια, Ασπρόχωμα) πιστεύοντας ότι κάνουν μια καλή επένδυση αφού θα έμπαιναν στο σχέδιο. Στην πράξη πολλοί βρέθηκαν με ιδιοκτησίες στις οποίες δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτε. Αν και πόσες παρανομίες ή παρατυπίες μπορεί να έγιναν ενδιαμέσως δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε. Ομως πάρα πολλοί που περίμεναν να χτίσουν το δικό τους σπίτι έμειναν με ένα ακίνητο το οποίο ακόμη δεν γνωρίζουν αν και πότε θα μπορέσει να αξιοποιηθεί.
Οι καθυστερήσεις έχουν πάρει τραγικές διαστάσεις και υπάρχει μια άλλη σημαντική πλευρά. Πριν από κάποια χρόνια ξεκινούσε ο ιδιοκτήτης να χτίζει με την ελπίδα ότι θα τα φέρει βόλτα με τις οικονομίες που είχε στην άκρη και το δάνειο που θα μπορούσε να πάρει. Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά, πολλοί λίγοι θα ξεκινούσαν ένα τέτοιο εγχείρημα ενώ αρκετοί αναζητούν την ευκαιρία να απαλλαγούν από "βάρη". Οι προσδοκίες οικοπεδούχων και αγοραστών διαψεύστηκαν και όποιες έχουν απομείνει στηρίζονται στην ελπίδα μιας έκρηξης - έκπληξης στην αγορά.
Οπως και να έχουν τα πράγματα όμως, η υπόθεση των σχεδίων εξακολουθεί να ενδιαφέρει πολύ κόσμο και αν κάποια στιγμή τελειώσει μπορεί να δώσει μερικές ανάσες στον κλάδο των κατασκευών που έχει καταρρεύσει υπό το βάρος των οικονομικών εξελίξεων. Ετσι δικαιολογείται και η επιμονή στο θέμα αυτό που έρχεται κατά καιρούς στην επιφάνεια και αποσύρεται πάλι στα ενδότερα της γραφειοκρατίας, μετρώντας ένα - ένα τα βήματα που κάνει. Η καταγραφή των βημάτων και το δελτίο ενημέρωσης δεν λύνουν το πρόβλημα και υποδηλώνουν την πλήρη αδυναμία του δήμου να παρέμβει αποφασιστικά. Είτε γιατί οι αρμόδιοι δεν αισθάνονται πίεση καθώς πλήθος ιδιοκτητών έχει εγκαταλείψει την υπόθεση, είτε γιατί τα βρίσκουν μπαστούνια με τη γραφειοκρατία, είτε γιατί δεν θεωρούν πως αποτελεί ζήτημα προτεραιότητας στη δράση της δημοτικής αρχής. Αν δεν γίνει κάτι το πλέον αποφασιστικό σε επίπεδο υπουργείων, δεν θα μας εκπλήξει καθόλου αν η ιστορία αυτή τραβήξει κάποια χρόνια ακόμη και με αβέβαιη πάντα την κατάληξη. Και νομίζουμε ότι ο δήμος έχει επιπλέον λόγους να ασχοληθεί με την υπόθεση των σχεδίων, πέραν αυτών που αναφέρονται στην ταλαιπωρία πλήθους πολιτών. Η επί εδάφους εφαρμογή των σχεδίων μπορεί να λύσει και προβλήματα τα οποία χρονίζουν παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να είναι στις προτεραιότητες. Ειδικότερα αναφερόμαστε στη διάνοιξη της Κρήτης που ακολουθεί την τύχη του σχεδίου της Βέργας καθώς θα γίνει μέσα από τις εισφορές που θα κληθούν να πληρώσουν σε γη οι ιδιοκτήτες μετά την ένταξη των ακινήτων τους. Πρόκειται για έργο που σχετίζεται με την υπόθεση των παρεμβάσεων σε όλη την παραλιακή ζώνη καθώς αποτελεί το άλλοθι για την ατολμία του δήμου να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές. Ολοι παραπέμπουν σε αυτήν και σε ορισμένες περιπτώσεις με τη βεβαιότητα ότι θα καθυστερήσει τόσα χρόνια όσα χρειάζονται για να πάρουν άλλοι την καυτή πατάτα στα χέρια τους.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια πολύ σημαντική υπόθεση πολεοδομικής παρέμβασης σε περιοχές όπου κυριαρχεί η άναρχη δόμηση, σχετίζεται με το μέλλον του πολεοδομικού συγκροτήματος άμεσα ή έμμεσα και η δημοτική αρχή οφείλει να θέσει αποφασιστικά το ζήτημα των ρυθμών με τους οποίους γίνεται η διαχείριση του θέματος σε επίπεδο υπουργείου.
Ηλίας Μπιτσάνης
