Πριν από λίγες ημέρες και από τη στήλη αυτή γράφαμε για την υπόθεση του εσωτερικού οδικού δικτύου της Μεσσηνίας, την κατάσταση που επικρατεί και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να προσεγγίσουμε την υπόθεση αυτή κάτω από το πρίσμα των οικονομικών εξελίξεων.
Χθες με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο έφθασε μια μικρή επιστολή από φίλο της εφημερίδας, την οποία και παραθέτουμε: "Θα ήθελα η εφημερίδα να κάνει σημαία ώστε να γίνουν οδικοί άξονες στη Μεσσηνία και όχι μόνο παραλιακά για Πύλο. Να γίνει ένα "Τ" να διασχίσει τη Μεσσηνία από Αλλαγή-Αρχαία Μεσσήνη-Αριστομένη-Χώρα-Πύλο. Και ένας δεύτερος άξονας από Μεσσήνη ή από Βελίκα-Αριστομένη προς Κυπαρισσία. Τα μέρη μας είναι επιδικτικά για έργα χωρίς εμπόδια, πέτρες κ.λπ. Με αυτό το "Τ" πρώτον ο τουρίστας μπαίνοντας στη Μεσσηνία δεν είναι ανάγκη να πάει από Καλαμάτα προς Πύλο και δεύτερον θα γίνει ανάπτυξη και στο εσωτερικό της Μεσσηνίας".
Από την επιστολή γίνεται αντιληπτό αυτό που επισημαίναμε στο σημείωμα το οποίο προαναφέραμε. Οι τοπικοί παράγοντες (και όχι μόνον) έχουν δώσει την εντύπωση ότι ανάπτυξη σημαίνει τεράστιας κλίμακας έργα για τα δεδομένα του τόπου, τα οποία θα δίνουν τη δυνατότητα μετακίνησης των επισκεπτών από το ένα σημείο στο άλλο εντός του νομού σε ελάχιστο χρόνο. Ταυτοχρόνως κάθε φορά αφήνουν να εννοηθεί ότι εφόσον ήταν αυτοί στα πράγματα θα μπορούσαν να κατασκευάσουν αυτούς τους δρόμους, αλλά φταίνε οι… ψηφοφόροι που έδωσαν τη νίκη στους αντιπάλους. Ολα αυτά βεβαίως έχουν σαν αποτέλεσμα να μην γίνεται τίποτε και οι μεγάλοι οδικοί άξονες να μένουν στα χαρτιά. Με κίνδυνο να μην κατασκευαστεί πλέον κανένας, αφού όλοι περιμένουν την… ελεημοσύνη των Κοινοτικών ταμείων προκειμένου να πάρουν το αντίδωρο που τους αναλογεί. Και το οποίο ασφαλώς δεν φθάνει για τα μεγαλεπήβολα σχέδια που εξαγγέλθηκαν τα προηγούμενα χρόνια.
Και θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε ότι ανάμεσα στα άλλα μεγαλεπήβολα σχέδια που υιοθετήθηκαν αφού κανένας δεν… πλήρωνε, ήταν και αυτό του νέου δρόμου από την Τρίοδο μέχρι την Κυπαρισσία με ενδιάμεσο σταθμό τον Αριστομένη. Ασφαλώς και όλοι θα ήθελαν έναν τέτοιο δρόμο, ιδιαίτερα όσοι έχουμε δεσμούς με την περιοχή. Οι επιθυμίες όμως, απέχουν πολλές φορές από την πραγματικότητα. Και πολλές φορές οι μεγάλοι στόχοι αδικούν την πραγματική επιδίωξη των ανθρώπων που αγωνιούν για τον τόπο τους.
Για ορισμένες περιοχές του νομού όπως είναι αυτή γύρω από τον Αριστομένη, το πρόβλημα της συγκοινωνιακής απομόνωσης είναι πολύ σοβαρό και απαιτεί ρεαλιστικές λύσεις. Μόνον αυτές μπορούν να δώσουν ανάσα στην ύπαιθρο, να την φέρουν πιο κοντά σε αστικά και ημιαστικά κέντρα και να δώσουν διέξοδο σε κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Και αυτές θα πρέπει να αναζητήσουν πλέον οι τοπικοί παράγοντες. Εν προκειμένω ένας καλός δρόμος για παράδειγμα από τη Βελίκα μέχρι τον Αριστομένη, θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά την κατάσταση στην περιοχή καθώς και ο σημερινός χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο για τις μετακινήσεις. Και φυσικά υπάρχει ένα πλήθος βελτιώσεων που μπορούν και πρέπει να γίνουν για να αντιμετωπισθεί κατά το δυνατόν το πρόβλημα που διακρίνει κάποιος στο βάθος της επιστολής: Την άρση της απομόνωσης περιοχών στο εσωτερικό του νομού που δεν βρίσκονται δίπλα σε οδικούς άξονες.