Τραγουδιστές, ηθοποιούς, συνθέτες, παρουσιαστές, κριτές τηλεπαιχνιδιών, ποδοσφαιριστές και λοιπούς αθλητικούς παράγοντες επέλεξαν λοιπόν οι ηγεσίες διαφόρων κομμάτων για να τους εκπροσωπήσουν τόσο στην αυτοδιοίκηση, όσο και στις ευρωεκλογές. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να αποσπάσουν την προσοχή και κατ' επέκταση την ψήφο των πολιτών πατώντας πάνω στην αναγνωρισιμότητα των παραπάνω προσώπων χωρίς ιδιαίτερο κόπο και οικονομικό κόστος. Κόμματα μάλιστα έκαναν σημαντικές... εκπτώσεις στον πήχη της ποιότητας, επιλέγοντας ως υποψηφίους άτομα που υπό άλλες προϋποθέσεις στην καλύτερη περίπτωση θα τους γύριζαν την πλάτη. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν λέμε ότι δεν υπάρχουν άξιοι εκπρόσωποι των παραπάνω επαγγελματικών τάξεων, οι οποίοι δικαιολογημένα θέτουν τον εαυτό τους στην κρίση του ελληνικού λαού, αλλά η αξιοσύνη ή όχι του κάθε ατόμου, καλό είναι να κρίνεται με κοινωνικοπολιτικούς όρους και όχι με όρους lifestyle.
Υπάρχει φυσικά και μία άλλη κατηγορία, που ρίχνεται για μία ακόμα φορά στην εκλογική μάχη σε διάφορους πολιτικούς χώρους. Μπορεί να μην εμπίπτουν στην κατηγορία του lifestyle, έχουν όμως όπως και να το κάνουμε ένα σημαντικό βαθμό αναγνωρισιμότητας, αλλά από την άλλη και μία αρκετά καλή γνώση των θεμάτων, που απασχολούν τις εκλογικές αναμετρήσεις. Ο λόγος για συναδέλφους δημοσιογράφους, οι οποίοι για μία ακόμα φορά επέλεξαν να περάσουν στην απέναντι όχθη και από κριτές (με την καλή πάντα έννοια) να γίνουν κρινόμενοι. Αυτό φυσικά από μόνο του σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί κακό και να επικριθεί. Ανακύπτουν όμως κάποια σημαντικά κατά τη γνώμη μου ηθικά ζητήματα, τα οποία θα πρέπει πρώτα κάθε δημοσιογράφος να λύσει μέσα του, πριν αποφασίσει να ασχοληθεί ενεργά με την πολιτική από τη θέση του υποψηφίου. Αναμφισβήτητα κάθε άτομο σε όποια επαγγελματική τάξη κι αν ανήκει έχει -ως οφείλει- πολιτική και πολλές φορές και κομματική ταυτότητα και έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης, ο οποίος καθοδηγείται από την ιδεολογική προσέγγιση που έχει για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Στην περίπτωση των δημοσιογράφων μάλιστα αναπόφευκτα ο τρόπος σκέψης και γραφής επηρεάζεται από δύο κυρίως παράγοντες. Πρώτα από το ύφος και τη στάση του μέσου στο οποίο εργάζεται και δεύτερον από τον δικό του τρόπο σκέψης. Είναι όμως δυνατόν όταν το επάγγελμά σου έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με τον έλεγχο της εξουσίας και με την όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη παρουσίαση των γεγονότων, όσο κι αν η πολιτική σου στάση είναι γνωστή στην κοινωνία, να θέτεις υποψηφιότητα για δημόσιο αξίωμα με τις ευλογίες οποιουδήποτε κόμματος; Πώς θα επιστρέψεις αύριο στην επαγγελματική σου θέση, όταν δεν θα εκλεγείς ή όταν θα λήξει η θητεία σου, χωρίς να έχεις την κομματική σφραγίδα να σε ακολουθεί και πώς θα επιχειρήσεις να ασκήσεις ορθά κριτική είτε στην παράταξη που μέχρι πρότινος στήριζες εκ των έσω ή αντίστοιχα στους πολιτικούς σου αντιπάλους; Προσωπικά θεωρώ ότι όσο κι αν έχεις την ιδιαίτερη ικανότητα την κατάλληλη στιγμή να παίρνεις τις απαραίτητες αποστάσεις, ο πολίτης έχει κάθε δικαίωμα να νιώθει ότι η γραφίδα σου ή ο λόγος σου είναι άκρως επηρεασμένος από το κομματικό σου παρελθόν. Δηλαδή ο δημοσιογράφος δεν μπορεί να θέσει ποτέ υποψηφιότητα για κάποιο δημόσιο αξίωμα; Σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε κάτι τέτοιο, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει υπό αυστηρές προϋποθέσεις και όρους που θα θέσει ο ίδιος κάθε φορά, ώστε να εξασφαλίσει την όσο το δυνατόν καλύτερη θωράκιση στη δική του επαγγελματική αξιοπιστία. Ισως πάλι να ήταν καλύτερα να άλλαζε πλευρά, όταν θα ένιωθε ότι έχει ολοκληρώσει τον επαγγελματικό του κύκλο ως δημοσιογράφος. Τα όρια θα πρέπει λοιπόν να τα θέτει ο καθένας μας, ανάλογα με τις δικές του σκέψεις και δυνατότητες.
Κατά τα λοιπά, αν δεν ανήκεις σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες για να έχεις ελπίδα να προχωρήσεις πολιτικά, θα πρέπει νωρίτερα να έχεις διαγράψει είτε συνδικαλιστική πορεία ή να έχεις... ένσημα σε κάποια τοπική κομματική οργάνωση και αφού ξεκινήσεις από τη χαμηλότερη βαθμίδα της πυραμίδας να φθάσεις κάποια στιγμή να διεκδικήσεις τη θέση αυτών που τόσα χρόνια ακολουθούσες πιστά και αποθέωνες στη λογική τού “πίστευε και μη ερεύνα”.
Πλησιάζοντας προς τις κάλπες λοιπόν ας προσπαθήσουμε να είμαστε αυστηροί με τους υποψηφίους και να επιλέξουμε αυτούς που εκτός από λαμπερή επαγγελματική πορεία και κομματικό παρελθόν, έχουν να πουν κάτι ουσιαστικό και να δώσουν κάτι διαφορετικό από τους ήδη υπάρχοντες. Υπάρχουν άτομα με σημαντική κοινωνική δράση και γνώση των σημαντικών θεμάτων, τα οποία ως τώρα δρούσαν με επιτυχία στην αφάνεια. Οπως και να έχει ας μην πουλήσουμε την ψήφο μας φθηνά, υποκινούμενοι μόνο από το καθαρά προσωπικό συμφέρον, αλλά ας διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο τουλάχιστον σε αυτοδιοικητικό επίπεδο.
