Η υπόθεση θεσμικής συγκρότησης της περιφερειακής αυτοδιοίκησης απασχόλησε για πολλά χρόνια τη δημόσια συζήτηση στη χώρα μας και εκείνους οι οποίοι συμμετείχαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε αυτή. Πάνω στο θεσμό επενδύθηκαν πολλές ελπίδες για την περιφερειακή ανάπτυξη και την αποκέντρωση, αλλά όπως όλα δείχνουν αυτές βρίσκονται αντιμέτωπες με μια σειρά από προβλήματα.
Το πρώτο έχει να κάνει με τις αντιδημοκρατικές ρυθμίσεις της νομοθεσίας που θέλουν την μετατροπή της περιφέρειας σε "μακρύ χέρι" του δικομματισμού και τη στεγανοποίηση του νέου θεσμού στα όρια των κομματικών μηχανισμών. Με τον τρόπο αυτό περιόρισαν τις δυνατότητες αυθεντικής έκφρασης δυνάμεων της περιφέρειας και έβαλαν "στο παιχνίδι" πρόσωπα τα οποία κάτω από άλλες συνθήκες θα… κοίταζαν από μακριά.
Το δεύτερο έχει να κάνει με το προηγούμενο, καθώς στην περιφέρεια ανακυκλώθηκαν πρόσωπα από την κεντρική πολιτική σκηνή και από το πολιτικό προσωπικό της αυτοδιοίκησης, που θα έπρεπε προ πολλού να είχε… συνταξιοδοτηθεί. Ως φορείς της παθογένειας του πολιτικού συστήματος σε όλες τις εκφάνσεις του, ήταν φυσιολογικό να τις μεταφέρουν στο νέο θεσμό.
Το τρίτο αποτελεί προέκταση των προηγούμενων και σχετίζεται με την ανικανότητα διαχείρισης μιας τόσο μεγάλης υπόθεσης όπως είναι η περιφερειακή ανάπτυξη. Η διαρκής επανάληψη δάνειων ιδεών, αοριστολογιών για κρίσιμα ζητήματα και λουδοβίκειων πολιτικών συμπεριφορών αφήνουν στην άκρη τα μεγάλα θέματα και το καράβι ακυβέρνητο στη φουρτούνα της κρίσης.
Το τέταρτο σχετίζεται με καινούργια φαινόμενα στην πολιτική ζωή τα οποία έχουν να κάνουν με την προσπάθεια κυριαρχίας ανομοιογενών ομάδων που τις ενώνει μόνον η δίψα για νομή της εξουσίας. Ο "πολιτικός χυλός" αναζητά επικοινωνιακά στηρίγματα και μέσα σε αυτόν κινδυνεύουν να πνιγούν και να χάσουν την αξιοπρέπειά τους παράγοντες και πολιτικές.
Ολο αυτό το σύστημα χρειάζεται δικούς του μηχανισμούς και προσπαθεί να τους συγκροτήσει σε διάφορα επίπεδα και με πολλούς τρόπους, έτσι ώστε να μπορεί να θέσει υπό έλεγχο την κατάσταση και να διευκολύνει την αναπαραγωγή του. Σε υπηρεσιακό επίπεδο η κατάσταση είναι σε εξέλιξη και ουδείς έχει αμφιβολία για σκοπούς και προθέσεις που διεφάνησαν από τις πρώτες κινήσεις. Από εκεί και ύστερα η προσπάθεια παρέμβασης στις λειτουργίες των μέσων ενημέρωσης της περιφέρειας και η ευθεία εμπλοκή παραγόντων στο θέμα αυτό, αποτυπώνει και το εγχείρημα χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσα από ετερόκλητες συμμαχίες που συγκροτούν χθεσινοί αντίπαλοι.
Η ανικανότητα διαχείρισης μιας σπουδαίας υπόθεσης οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς όταν αυτή συνδυάζεται με υπέρμετρη φιλοδοξία και αδίστακτη χρησιμοποίηση παντός μέσου για την εδραίωση στις καρέκλες. Και φυσικά δεν μένει χρόνος για την ενασχόληση με σοβαρά ζητήματα παρά μόνο σε επίπεδο πολιτικού μαυρογυαλουρισμού που συνίσταται στην πρακτική "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο", ειδικά όταν αρμόδιοι για τη λύση του προβλήματος… είναι άλλοι. Απαραίτητο επικοινωνιακό στοιχείο σε μια τέτοια πολιτική πρακτική είναι και η υπεράσπιση της "τάξης και της ασφάλειας" η οποία κινδυνεύει από τους ακτιβισμούς και οδηγεί σε κορώνες που θυμίζουν αλήστου μνήμης εποχές.
Κάποιοι ανακάλυψαν όψιμα την περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Και θεώρησαν ότι είναι ευκαιρία για να διασφαλίσουν το πολιτικό τους μέλλον. Με υλικά παρμένα από το χθες και με τη χρήση μεθόδων που αντιστρατεύονται τη δημοκρατία και τη διαφάνεια, ενώ προειδοποιούν για ακόμη χειρότερα φαινόμενα.
Η κρίση είναι τεράστιο πρόβλημα, σαρώνει και την περιοχή της Περιφέρειας Πελοποννήσου και φυσικά δεν αντιμετωπίζεται μόνο σε τοπικό επίπεδο. Η ανικανότητα, η οκνηρία, ο αυταρχισμός, η φιλοδοξία και η ομίχλη της αδιαφάνειας πάνω από αυτά εμποδίζουν να εκδηλωθούν πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να μετριάσουν τις επιπτώσεις της κρίσης.
belias@internet.gr