Αλλοι πάλι εξακολουθούν να πιστεύουν ακόμα και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης ότι το κράτος είναι καλύτερος παραγωγός προϊόντων και υπηρεσιών από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πιστεύουν επίσης ότι η μικρή και φτωχή Ελλάδα θα τα καταφέρει καλύτερα από την τεράστια και πλούσια σε φυσικούς πόρους Σοβιετική Ενωση.
Την ίδια ώρα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, πλην της Βενεζουέλας και της Βόρειας Κορέας, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι έχουν συμφωνήσει εδώ και πολλά χρόνια ότι το κράτος δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις στην παραγωγική διαδικασία και διαφωνούν για τη διανομή του παραχθέντος εισοδήματος και τον τρόπο προστασίας των οικονομικά αδύναμων.
Επίσης όλα τα σύγχρονα κράτη, από την πρώην κομμουνιστική Κίνα έως τον άκρως φιλελεύθερο Καναδά, προσπαθούν να προσελκύσουν μεγάλες επενδύσεις προκειμένου να βελτιώσουν ή τουλάχιστον να διατηρήσουν τη θέση τους στην παγκόσμια εισοδηματική κλίμακα. Μόνο στην Ελλάδα η επιχειρηματική δραστηριότητα παραμένει υπό διωγμό, ενώ την ίδια ώρα ο μεγαλοεπιχειρηματίας θεωρείται ένοχος μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Για τα αίτια της ποινικοποίησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Ελλάδα έχουν λεχθεί πολλά και έχουν γραφτεί περισσότερα. Μεταξύ πολλών θεωριών άλλοι τονίζουν την απουσία εθνικής αστικής τάξης και άλλοι το πλήγμα που δέχθηκε η επιχειρηματική ελίτ εξαιτίας της ανοχής (συνεργασίας κατά άλλους) στη χούντα των συνταγματαρχών. Καμία όμως θεωρία δεν μπορεί να δικαιολογήσει το μένος κατά των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων, ειδικά σε μια χώρα που έχει ανάγκη από μεγάλες επενδύσεις για να βγει από το φαύλο κύκλο της ύφεσης και της μείωσης του εισοδήματος. Μόνο όσοι φοβούνται ότι θα χάσουν το προνόμιο των διορισμών, γιατί δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα άλλο στην ελληνική κοινωνία, έχουν λόγους για να συντηρούν τις θεωρίες δαιμονοποίησης των μεγάλων επενδύσεων. Και είναι πολλοί αυτοί που έχουν κάνει πολιτική καριέρα είτε κουνώντας μαύρες σημαίες είτε κάνοντας διορισμούς στον ευρύτατο δημόσιο τομέα.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
