Εννοείται ότι η άσπιλη κι αμόλυντη Αριστεράς λειτουργεί εδώ ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ, για όσους πορεύτηκαν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά στη συνέχεια διαφώνησαν με τον Αλέξη Τσίπρα επειδή μετά το δημοψήφισμα δεν πέταξε... ηρωικά το καράβι στα βράχια.
Ολα αυτά βέβαια τα είχαμε προβλέψει από το 2014, γράφοντας για τις φαντασιώσεις της ελληνικής Αριστεράς:
«Πολλές φορές αναρωτιέμαι πώς χαρακτηρίζουν τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου όλοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η επερχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Το ερώτημα αφορά μόνο τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου και όχι όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, γιατί είμαι σίγουρος ότι στην Ελλάδα οι περισσότεροι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αριστεροί πιστεύουν ότι ο Κώστας Σημίτης είναι όχι μόνο δεξιός, αλλά και περισσότερο φιλελεύθερος από τη μακαρίτισσα τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Μετά απ' αυτή την πρώτη αναγκαία διευκρίνιση -και προκειμένου να γλιτώσω από εμπαθή σχόλια πρώην φιλοσοβιετικών κνιτών που μετά την παταγώδη κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού έχουν αποθέσει όλες τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ- οφείλω να υπενθυμίσω επίσης ότι προσωπικά δεν ψήφισα ποτέ ΠΑΣΟΚ και ότι πάντοτε τήρησα κριτική έως επιθετική στάση απέναντι σε όλες τις “πράσινες” κυβερνήσεις. Ομως σε καμία περίπτωση δεν πέρασε από το μυαλό μου να χαρακτηρίσω δεξιά την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου που κατέλαβε το 1981 την εξουσία με... ακροαριστερά συνθήματα όπως το “Εξω οι βάσεις του θανάτου” και “Εξω από την ΕΟΚ”. Επίσης δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να χαρακτηρίσω τη “Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη” σοσιαλδημοκρατικό μανιφέστο, ούτε να θεωρήσω ρεβιζιονιστικές τις φιλικές σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με οργανώσεις όπως η PLO, επειδή δεν υπηρετούσαν την ισλαμική επανάσταση όπως η Χαμάς. Αντιθέτως και πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, που σε αυτή την περίπτωση ταυτίζεται με την κυρίαρχη αστική αντίληψη, οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου όχι μόνο ήταν αριστερές, αλλά κινήθηκαν και πέρα από τα αριστερά όρια της τότε ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, η φιλοσοβιετική ελληνική Αριστερά θεωρεί αριστερά μόνο τα κομμουνιστικά κόμματα, και γι' αυτό μάλλον διαφωνεί με την παραπάνω πρόταση. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι το ΚΚΕ θεωρεί ρεβιζιονιστικό κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θεωρεί ρεβιζιονιστικό κόμμα το... ΚΚΕ. Ουσιαστικά η ελληνική Αριστερά θυμίζει τις γνωστές ρώσικες κούκλες, που όταν ανοίγεις τη μία βρίσκεις μέσα της μία άλλη πιο μικρή ριζοσπαστική μπαμπούσκα.
Με άλλα λόγια: Αν αύριο η οικονομία χρεοκοπήσει στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως χρεοκόπησε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ θα ετοιμάσει την... πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Αν πάλι μεθαύριο η οικονομία ξαναχρεοκοπήσει στα χέρια του ΚΚΕ, τότε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα ετοιμάσει την... πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα. Κάπως έτσι η αριστερή πολιτική μένει πάντα στο απυρόβλητο και η Αριστερά καθαγιάζεται, αφού σύμφωνα με αυτή την ακολουθία δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν ποτέ αποτυχημένες αριστερές κυβερνήσεις - αφού όποιος κυβερνά είναι δεξιός και ρεβιζιονιστής. Ετσι λοιπόν, αντί να ασκείται κριτική στα λάθη των αριστερών κυβερνήσεων, καθόμαστε και συζητάμε, σοβαρά κατά τα άλλα, για την επικείμενη πρώτη ελληνική αριστερή κυβέρνηση που θα κλείσει τον κύκλο της μεταπολίτευσης και θα βάλει την Ελλάδα στο γαλαξία του σοσιαλισμού.
Βεβαίως όλη αυτή η συζήτηση θα περιοριζόταν μεταξύ των φίλων του ΚΚΕ (μ-λ), αν στην Ελλάδα υπήρχε αξιόπιστο αστικό κόμμα και αν η ελληνική Δεξιά δεν εξακολουθούσε να εκφράζει και να υπηρετεί μόνο αντιδραστικές και αναχρονιστικές κοινωνικές δυνάμεις. Ετσι κι αλλιώς στην Ελλάδα εθνική αστική τάξη δεν υπάρχει και, πλην ελαχίστων έντιμων δεξιών πολιτικών που επιχείρησαν μάταια να εκσυγχρονίσουν οικονομικά και κοινωνικά τη χώρα, οι υπόλοιποι δεξιοί υπηρέτησαν με φανατισμό το ρουσφέτι, την οικογενειοκρατία, την αναξιοκρατία, το ραγιαδισμό και την οπισθοδρόμηση. Ολα αυτά πάντα στο όνομα του πατριωτισμού, της θρησκείας και της οικογένειας, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από πατριδοκαπηλία, υποκρισία και νεποτισμός».
Το μόνο που θα ήθελα να συμπληρώσω είναι ότι, στην Ελλάδα, απυρόβλητη θρησκεία δεν είναι μόνο η... ιδανική, άσπιλη κι αμόλυντη Αριστερά, αλλά και η... αλάνθαστη Δεξιά, που θα σώσει την Ελλάδα από τους αριστερούς χωρίς να παραδεχτεί τα λάθη των δεξιών κυβερνήσεων - και φυσικά χωρίς ν' αλλάξει όσα οδήγησαν σε χρεοκοπία την ελληνική οικονομία.
Με άλλα λόγια: Οι αριστεροί έχουν δημιουργήσει στο μυαλό τους μια φανταστική ιδανική εικόνα για την Αριστερά, και κάτι αντίστοιχο έχουν δημιουργήσει οι δεξιοί στο μυαλό τους για τη Δεξιά. Οι φαντασιώσεις αυτές φυσικά δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τη σημερινή ούτε με την ιστορική πραγματικότητα. Απλώς επιτρέπουν σε αριστερούς και δεξιούς να συνεχίζουν να... πολιτεύονται εδώ στον επίγειο παράδεισό μας που ως γνωστόν τον επιβουλεύονται οι ξένοι και γι' αυτό δεν μας δίνουν πλέον δανεικά κι αγύριστα.
Στην Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει, η ιδανική Αριστερά και η αλάνθαστη Δεξιά μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουν... και ξανά δανεικά επαιτούν.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
