Καταρχάς, η πίστη μάς συντρόφευε πάντα και γινόταν ακόμα πιο ισχυρή κάθε φορά που η χώρα μας, ο λαός μας, αντιμετώπιζαν δύσκολους καιρούς. Υπήρχαν χρονικές περίοδοι μάχιμου αθεϊσμού, κατά τις οποίες οι ιερείς διώκονταν και οι εκκλησίες καταστρέφονταν, αλλά παράλληλα γεννιόταν μια νέα θρησκεία. Η κομμουνιστική ιδεολογία έχει πολλές ομοιότητες με τον χριστιανισμό, στην πραγματικότητα. Ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, δικαιοσύνη: όλες οι αξίες που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, περιλαμβάνονται σε αυτή. Και ο "Ηθικός Κώδικας της Οικοδόμησης του Κομμουνισμού" (ένα κείμενο με 12 κανόνες που ήταν διαδεδομένο την εποχή της Σοβιετικής Ενωσης); Πρόκειται για μετουσίωση, ένα πρωτόγονο απόσπασμα από τη Βίβλο. Τίποτα καινούργιο δεν επινοήθηκε».
Ο Πρόεδρος της Ρωσίας δεν δίστασε μάλιστα να συγκρίνει το δέος που εμπνέει το μαυσωλείο του Βλαντιμίρ Λένιν στους κομμουνιστές, με εκείνο που νιώθουν οι χριστιανοί αντικρίζοντας τα λείψανα αγίων: «Κοιτάξτε, η σορός του Λένιν τοποθετήθηκε σε ένα μαυσωλείο. Πώς διαφέρει αυτό από τα λείψανα των αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Χριστιανοσύνης γενικότερα; Κάποιοι λένε ότι δεν υπάρχει ανάλογη παράδοση στη χριστιανική πίστη. Αν πάει όμως κάποιος στο Αγιο Ορος και ρίξει μια ματιά, θα δει ότι υπάρχουν λείψανα αγίων εκεί. Υπάρχουν και εδώ, στη χώρα μας».
Βεβαίως, ο Πρόεδρος της Ρωσίας δεν είναι ο πρώτος που συνέκρινε τον κομμουνισμό με μια θρησκεία, ούτε ο ο πρώτος που θαύμασε την πίστη των κομουνιστών. Στην Ελλάδα, ιστορική έμεινε και η παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος υπέρ του Νίκου Μπελογιάννη, το 1952, κατά την οποία δήλωσε: «Εχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή». Κάπως έτσι, και κυρίως επειδή η Δεξιά αποδείχτηκε ανίκανη να διαχειριστεί τη νίκη της στον εμφύλιο, η ελληνική Αριστερά απέκτησε σιγά σιγά τους αγίους της που τη βοήθησαν να κυριαρχήσει ιδεολογικά στη μεταπολίτευση.
Για να εγκαταλείψει όμως η ελληνική κοινωνία τη "θρησκεία" του εθνικισμού και να προσκυνήσει το σοσιαλισμό, χρειάστηκε να βάλει το χέρι της και η χούντα των συνταγματαρχών. Οι αξιωματικοί της χούντας πίστεψαν βαθιά τις εθνικιστικές θεωρίες που χρησιμοποιούσαν ως τότε οι πολιτικοί απλώς για να περιορίσουν τη θρησκεία του κουμουνισμού, και προσπαθώντας να οικοδομήσουν τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, το μόνο που κατάφεραν ήταν να αποκαθηλώσουν την ελληνική Δεξιά από το θρόνο του νικητή του εμφυλίου πολέμου.
Το κωμικοτραγικό της ιστορίας είναι ότι, την περίοδο που στην Ελλάδα το δεξιό αφήγημα δεν έβρισκε ακροατές, παγκοσμίως κατέρρεε η Αριστερά καθώς δεν μπορούσε να βρει απαντήσεις στα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών. Ουσιαστικά στην Ελλάδα η αριστερή κυριαρχία συνεχίστηκε για 3 κυρίως λόγους: Πρώτον γιατί ταυτίστηκε με την περίοδο του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ που μοίραζε δανεικά και επιδοτήσεις, δεύτερον γιατί η κομμουνιστική Αριστερά έμεινε μακριά από τη εξουσία και άρα "άφθαρτη", και τρίτον επειδή το εικονοστάσι των αγίων της προσέλκυε περισσότερους πιστούς από τους εθνικούς ήρωες των αγώνων της απελευθέρωσης που είχε εκμεταλλευτεί στον έπακρο η ελληνική Δεξιά.
Η αντίστροφή μέτρηση όμως για την ελληνική Αριστερά ξεκίνησε το 2015 με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Από τότε μέχρι σήμερα ο μέσος πολίτης διαπιστώνει καθημερινά αφενός ότι οι σημερινοί αριστεροί δεν έχουν καμιά σχέση με τους "άγιους κομμουνιστές" και αφετέρου ότι η εξουσία μάλλον διαφθείρει ακόμα και τους... άγιους. Ετσι σταδιακά το εκλογικό σώμα και η κυρίαρχη ιδεολογία αρχίζει, μετά από περίπου 40 χρόνια, να μετατοπίζεται προς τα δεξιά. Βεβαίως μια "θρησκεία" όπως η ελληνική Αριστερά δεν μπορεί σε ιδεολογικό επίπεδο να ηττηθεί καθαρά ούτε από τον δυτικό ορθολογισμό ούτε -πολύ περισσότερο- από τον φιλελεύθερο ατομοκεντρισμό, που έτσι κι αλλιώς συγκρούεται μετωπικά με τη χριστιανική ορθοδοξία. Γι' αυτό δεν αποκλείεται οι περισσότεροι Ελληνες να στραφούν και πάλι προς τη "θρησκεία" του εθνικισμού, που ως γνωστόν είναι το τελευταίο καταφύγιο όχι μόνο των καθαρμάτων (όπως υποστηρίζει ο Βρετανός συγγραφέας Σάμιουελ Τζόνσον) αλλά και πρώην διεθνιστών κουμουνιστών όπως ο Ιωσήφ Στάλιν... ο οποίος κατέφυγε στη ρώσικη φιλοπατρία για να σώσει τη Σοβιετική Αυτοκρατορία από τη ναζιστική εισβολή.
Στην απέναντι όχθη, μια μικρή φιλελεύθερη ελίτ θα έχει ακόμα έναν αιώνα μπροστά της προκειμένου να συζητήσει με την ησυχία της γιατί οι πολιτικές "θρησκείες" νικούν κατά κράτος κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
