Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη μελέτη τα έσοδα από τον τουρισμό στην Περιφέρεια Πελοποννήσου το 2017 ήταν μόνο 396 εκατ. ευρώ, ενώ την ίδια χρονική περίοδο στο Νότιο Αιγαίο άγγιξαν τα 4,7 δισ., στην Κρήτη τα 4,1 δισ., στην Αττική τα 2,6 δισ., στην Κεντρική Μακεδονία τα 2,3 δισ. και στα Ιόνια Νησιά τα 2,2 δισ. ευρώ.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι - κι αν έχει απομείνει ένα ίχνος σοβαρότητας στους τοπικούς άρχοντες, θα πρέπει να σταματήσουν από αύριο κιόλας τον... τουρισμό στις διάφορες εκθέσεις, και να στρωθούν στη δουλειά για να αξιοποιήσουν το φυσικό τοπίο, τα μνημεία, την άυλη πολιτιστική κληρονομιά και τα τοπικά προϊόντα της Πελοποννήσου. Και πρώτα από όλα, τόσο ο περιφερειάρχης όσο και οι δήμαρχοι θα πρέπει να παραδεχτούν ότι η τουριστική τους πολιτική απέτυχε, γιατί δεν μπορεί να μειώσει το χάσμα που χωρίζει την Πελοπόννησο από τις ανεπτυγμένες περιφέρειες της Ελλάδας.
Βεβαίως θα ήταν όχι μόνο ουτοπικό, αλλά και ανόητο, να ζητήσει κάποιος από τους τοπικούς άρχοντες να κάνουν μέχρι τη λήξη της θητείας τους όσα δεν έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είναι όμως ανέφικτος στόχος ο τριπλασιασμός του τουριστικού ΑΕΠ της Πελοποννήσου την επόμενη τριετία: Αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση για σύγκρουση με συγκεκριμένα συμφέροντα, νοοτροπίες και ανοησίες που κρατούν την οικονομία της Πελοποννήσου δέσμια στο παρελθόν και την υπανάπτυξη.
Ουσιαστικά, η αναπτυξιακή προσπάθεια πρέπει να βασιστεί πάνω στο τρίπτυχο «επενδύσεις - επενδύσεις - επενδύσεις» και όχι σε γενικές κι αόριστες υποσχέσεις για... ενισχύσεις - επιχορηγήσεις - επιδοτήσεις. Επενδύσεις όμως θα γίνουν μόνο αν αλλάξει το χωροταξικό, το θεσμικό και το φορολογικό πλαίσιο, με στόχο την προσέλκυση μεγάλων κεφαλαίων, τα οποία θα μπουν μπροστά ως ατμομηχανή για να σύρουν και τα βαγόνια της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας.
Ευχής έργο θα ήταν να οριζόταν η Περιφέρεια Πελοποννήσου ως Ειδική Οικονομική Ζώνη (ΕΟΖ) για τον τουρισμό, με εξαιρετικά χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές και εδικούς συντελεστές δόμησης για επενδύσεις σε εκτάσεις μακριά από τη θάλασσα. Ευχής έργο θα ήταν επίσης να αντιληφθούν οι τοπικοί άρχοντες ότι το μεγάλο απόθεμα κατοικιών που υπάρχει στα χωριά είναι μια αξιοζήλευτη πηγή πλούτου, η οποία παραμένει αναξιοποίητη επειδή κάποιοι εγκληματικά στενόμυαλοι βλέπουν τα ακίνητα μόνο ως πηγή φορολογικών εσόδων.
Πολύ φοβάμαι όμως ότι, για μια ακόμα φορά, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αντί να συζητάμε για επενδύσεις θα συζητάμε περί ανέμων, υδάτων και... «δίκαιης ανάπτυξης» από τον ουρανό. Ενώ θα έπρεπε να ζητάμε από τους πολιτικούς: επενδύσεις, επενδύσεις, επενδύσεις και τίποτε άλλο.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
