Τα ίδια ακριβώς έσοδα έχει ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο που εκτείνεται σε... 15 στρέμματα, αλλά στην περιοχή απαγορεύονται οι τουριστικές επενδύσεις επειδή μεγάλο τμήμα της ζώνης μεταξύ των ποταμών Αρι και Παμίσου έχει χαρακτηριστεί αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας.
Συγκεκριμένα, για να παραχθεί αράπικο φιστίκι αξίας 1,5 εκ. ευρώ θυσιάζονται τα έσοδα και εκατοντάδες θέσεις εργασίας από τις τουριστικές μονάδες που θα λειτουργούσαν στην έκταση των 5.000 στρεμμάτων. Με όρους πραγματικού κόστους και υπολογίζοντας την αξία των αγαθών που θυσιάζονται για να παραχθεί το υπόψη αγαθό, η Καλαμάτα παράγει αναμφισβήτητα το πιο ακριβό αράπικο φιστίκι στον κόσμο.
Αν κάνετε τις σχετικές πράξεις, θα διαπιστώσετε ότι το φιστίκι έχει πραγματικό κόστος ανά κιλό που ξεκινά από 10 ευρώ (για τουριστικά έσοδα 15 εκ. ευρώ από 50 μικρά ξενοδοχεία) και ενδέχεται να αγγίζει τα 100 ευρώ (για τουριστικά έσοδα 150 εκ. ευρώ από 5 μεγάλα πεντάστερα ξενοδοχεία). Εννοείται ότι στις συγκρατημένες αυτές εκτιμήσεις δεν έχουν υπολογιστεί τα έσοδα από ενοικιαζόμενα δωμάτια και καταστήματα εστίασης και ψυχαγωγίας».
Αυτά έγραφα πέρσι το Σεπτέμβριο, τονίζοντας παράλληλα:
«Οποιαδήποτε σύγχρονη οικονομία, που αναζητά επενδύσεις και όχι δανεικά κι αγύριστα, θα είχε πρωταρχικό στόχο την τουριστική αξιοποίηση της περιοχής ξεκαθαρίζοντας το θέμα του αιγιαλού, ώστε να ανοίξει ο δρόμος του αποχαρακτηρισμού της αγροτικής γης υψηλής παραγωγικότητας μέσω τροποποίησης του ΓΠΣ. Στην Ελλάδα όμως τοπικοί άρχοντες, πολιτικοί και δημοσιογράφοι συνεχίζουν να κλαψουρίζουν για το αράπικο φιστίκι, επειδή αρνούνται να παραδεχτούν ότι στην οικονομία η αξία μετριέται με χρήματα και όχι με εμμονικές φαντασιώσεις όσων πιστεύουν ότι η γη θα σταματήσει να γυρίζει αν μειωθεί η παραγωγή της... αραχίδας».
Επανήλθα στο θέμα προεκλογικά, γράφοντας:
«Ο ουσιαστικός διάλογος για την ανάπλαση - αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου της Καλαμάτας, όσο και αν φαίνεται οξύμωρο, θα πρέπει να ξεκινήσει με προτάσεις για την ανάπτυξη της Δυτικής Παραλίας, αφού στην Ανατολική είναι αδύνατον πλέον να δημιουργηθούν οι υποδομές (ξενοδοχεία, πάρκινγκ, ποδηλατόδρομοι, πεζόδρομοι κ.λπ.) που απαιτούνται για τη φιλοξενία χιλιάδων επισκεπτών.
Η ανάπτυξη της Δυτικής Παραλίας θα απελευθερώσει την Ανατολική και θα διευκολύνει το έργο της δημοτικής αρχής, αν και εφόσον επιχειρήσει να επιβάλει τάξη στο χάος των κατασκευών και της κυκλοφορίας.
Σε κάθε περίπτωση, είναι αδιανόητο για μια πόλη που θέλει να αναπτυχθεί τουριστικά, να αφήνει αναξιοποίητη τη Δυτική Παραλία που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής τόσο από το αστικό κέντρο της Καλαμάτας όσο και από το αεροδρόμιο “Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος”. Δυστυχώς όμως, τόσο η δημοτική αρχή όσο και ο μελετητής του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου (ΓΠΣ) της Καλαμάτας θεώρησαν ότι νότια του δρόμου Ασπρόχωμα - Μεσσήνη μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά καλλιέργειες, πυρηνελαιουργεία και ξενοδοχειακές μονάδες. Εννοείται ότι μόνο πυρηνελαιουργεία λειτουργούν στην περιοχή, γιατί κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα δώσει χρήματα για τη δημιουργία ξενοδοχείου με φόντο τις καμινάδες των πυρηνελαιουργείων».
Αν κρίνουμε τουλάχιστον από το προεκλογικό πρόγραμμα του νέου δημάρχου Θανάση Βασιλόπουλου, δυστυχώς και η νέα δημοτική αρχή πιστεύει ότι η ανάπτυξη είναι θέμα αναπλάσεων και όχι μεγάλων πολεοδομικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα εντάξουν στον παραγωγικό ιστό της Μεσσηνίας τη… νεκρή φύση που κάποιοι επιμένουν να τη βαφτίζουν γη υψηλής παραγωγικότητας.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
