Η είδηση του ερχομού της Αγκελας Μέρκελ στην Αθήνα δεν αιφνιδίασε όσους παρακολουθούν τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, καθώς γνώριζαν ότι εδώ και ένα μήνα έχει ληφθεί η γερμανική απόφαση για την παραμονή της Ελλάδας
στο ευρώ. Αντιθέτως αιφνιδιά στηκαν όσοι ενημερώνονται μόνο από τα ελληνικά ΜΜΕ, που ασχολούνται με τα 600 δισεκατομμύρια ευρώ των ομογενών και άλλες θεωρίες ανοησίας.
Αιφνιδιάστηκαν όλοι αυτοί που αναπαράγουν τόνους ανοησίας στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, πιστεύοντας ότι ο δείκτης επαλήθευσης ακολουθεί την καμπύλη των… like. Αιφνιδιάστηκαν όλοι αυτοί που πιστεύουν ότι αν κάνουν like στη φράση “το νερό δεν παγώνει ποτέ“, θα σταματήσουν την ισχύ των φυσικών νόμων.
Σε κάθε περίπτωση, ο ερχομός της Μέρκελ δεν πρόκειται α αναχαιτίσει την ορμή των θεωριών ανοησίας. Αντιθέτως οι θεωρίες θα φουντώσουν και πάλι, αν δεν μπουν ούτε αυτή τη φρά οι βάσεις για την οριστική και μακροχρόνια λύση του ελληνικού οικονομικού προβλήματος.
Ας πάρουμε όμως -για μια ακόμα φορά- τα γεγονότα από την αρχή: Η κρίση χρέους είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος που εκδηλώθηκε το Σεπτέμβριο του 2008 με την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς. Οι Ελληνες πολιτικοί τότε μιλούσαν για την πανίσχυρη εθνική μας οικονομία που δεν θα μολυνθεί από τα τοξικά προϊόντα των αμερικανικών τραπεζών. Φυσικά, πριν αλέκτορα φωνήσαι, αποδείχτηκε ότι η ελληνική οικονομία ήταν ο αδύναμος κρίκος του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και ότι η Ελλάδα βρισκόταν ένα βήμα πριν την πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Η Ελλάδα έγινε ο αδύναμος κρίκος της χρηματοπιστωτικής αλυσίδας επειδή δανείστηκε περισσότερα από όσα μπορούσε να πληρώσει. Η Ελλάδα δανείστηκε περισσότερα απ όσα μπορούσε να πληρώσει επειδή έπρεπε να καλύψει τα ελλείμματα που παρήγαγε ασύστολα το πελατειακό της κράτος. Για να λυθεί λοιπόν το ελληνικό πρόβλημα χρέους, χρειάζεται αφενός να το θέλουν οι δανειστές και αφετέρου να το θέλουν οι... δανειολήπτες. Οι δανειστές αυτή τη στιγμή δείχνουν ότι θέλουν να λυθεί το πρόβλημα χρέους και να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Για την ακρίβεια, ζύγισαν τις καταστάσεις και είδαν ότι είναι ακόμα ασύμφορη η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Στην άλλη πλευρά του… γκισέ όμως, οι δανειολήπτες δεν έχουν αποφασίσει ακόμα αν θέλουν να σωθούν ή όχι. Για παράδειγμα, δεν έχουν αποφασίσει ακόμα οι Ελληνες τραπεζίτες. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να παραμείνουν δικές τους οι τράπεζες για να μπορούν να δίνουν νέα θαλασσοδάνεια στο εκδοτικό κατεστημένο που στήριζε το πελατειακό κράτος. Αν διαπιστώσουν ότι υπάρχει κίνδυνος να χάσουν τις τράπεζες, θα ανέβουν στο καράβι της δραχμής μαζί με τους... πλούσιους δανειολήπτες που έχουν βγάλει έξω τα λεφτά τους και περιμένουν να χρεοκοπήσει η Ελλάδα για να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι.
Τυπικώς την απόφαση για τη σωτηρία της Ελλάδας θα την πάρουν οι πολιτικοί. Στην πραγματικότητα όμως οι πολιτικοί είναι όμηροι των πελατών τους και δεν μπορούν να λάβουν καμία απόφαση, γιατί φοβούνται το πολιτικό κόστος. Με άλλα λόγια, οι πελάτες των κομμάτων θα αποφασίσουν τελικά για το αν σωθεί η Ελλάδα. Ποιοι είναι οι πελάτες των κομμάτων; Είναι η... πλειοψηφία. Είναι τα 2/3 της κοινωνίας που απολάμβαναν προνόμια την εποχή των δανεικών και τώρα αρνούνται να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Τα προνομιούχα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας είναι έτοιμα να πιστέψουν οποιαδήποτε θεωρία ανοησίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να αντικρίσουν την αλήθεια.
Τα προνομιούχα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας δεν έχουν αλλάξει ιδέες και νοοτροπία. Απλώς σήμερα ψηφίζουν περισσότερα κόμματα από όσα ψήφιζαν την εποχή των δανεικών. Τότε ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Σήμερα ψηφίζουν όποιον τους υπόσχεται ή αφήνει να εννοηθεί ότι θα συνεχιστεί κάπως η εποχή των παχιών αγελάδων και ότι δεν θα θιχτούν τα προνόμια των συντεχνιών.
Εκτός από ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία λοιπόν, οι πελάτες ψηφίζουν πλέον ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητους Ελληνες, Χρυσή Αυγή. Με τη σειρά τους, ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Ελληνες και Χρυσή Αυγή λαϊκίζουν ασύστολα, με στόχο να γίνουν μεγάλα κόμματα όπως ήταν στο παρελθόν το... ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.
ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Ελληνες και Χρυσή Αυγή, αν και εφόσον κυβερνήσουν, θα αναγκαστούν να κάνουν μεγαλύτερες κωλοτούμπες από αυτές που έκανε ο αντιμνημονιακός Αντώνης Σαμαράς και ο... “λεφτά υπάρχουν“ Γιώργος Παπανδρέου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι δανειστές θέλουν να σώσουν την Ελλάδα γιατί κρίνουν ότι είναι ασύμφορη η έξοδός της από το ευρώ. Θα τη σώσουν για τελευταία φορά από την πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και θα περιμένουν στη γωνία. Αν σε δύο χρόνια χρειαστεί κι άλλα δανεικά, θα τη στείλουν… αδάνειστη. Οι δανειολήπτες Ελληνες δεν έχουν αποφασίσει ακόμα αν θέλουν να σωθούν. Η αστική τάξη έχει βγάλει τα χρήματά της στο εξωτερικό, αλλά
δεν μπορεί να αποφασίσει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της μεσαίας τάξης. Τα προνομιούχα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας που συνθέτουν τη μεσαία τάξη διατηρούν ακόμα αυταπάτες για την εποχή των παχιών αγελάδων. Τις αυταπάτες αυτές τις διογκώνουν με την πολιτική τους ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Χρυσή Αυγή. Αν δεν κυβερνήσουν και αυτά τα κόμμτα, αφενός οι αυταπάτες θα συνεχίσουν να κυριαρχούν στο πολιτικό στερέωμα και αφετέρου η μεσαία τάξη δεν πρόκειται να βάλει την υπογραφή της στις μεταρρυθμίσεις που απαι
τούνται για τη σωτηρία της Ελλάδας.
Η κλεψύδρα του ιστορικού χρόνου κυλάει. Αν οι αυταπάτες σβήσουν πριν χρειαστούμε νέα δανεικά, η Ελλάδα θα σωθεί. Αν χρειαστούμε νέα δανεικά πριν σβήσουν οι αυταπάτες, ραντεβού στα... γουναράδικα.