Έτσι και αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα να ανακοινώνουμε σε επίπεδο περιφερειακής ενότητας μόνο τα κρούσματα, χωρίς να υπάρχει καθημερινή επίσημη ανακοίνωση για τους ελαφριά νοσούντες, τους βαριά νοσούντες και τους διασωληνωμένους. Ιδανικά οι πολίτες θα έπρεπε να ενημερώνονται τόσο για τους νοσούντες (ελαφριά, βαριά, διασωληνωμένοι) όσο και για τους εμβολιασμούς σε επίπεδο δήμου, αν όχι σε επίπεδο δημοτικής ενότητας. Μέχρι τώρα οι υγειονομικές αρχές ανακοινώνουν μόνο ότι προχθές στη Μεσσηνία καταγράφηκαν 48 κρούσματα και κανένας πολίτης δεν γνωρίζει αν αυτά εντοπίστηκαν στην Καλαμάτα ή σε κάποιο μικρό χωριό. Κανένας δεν γνωρίζει επίσης αν τα κρούσματα είναι μόνιμοι κάτοικοι της Μεσσηνίας, αν είναι επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό ή αν εντοπίστηκαν στην Αττική και δήλωσαν Μεσσήνιοι. Μέσα σε αυτό το χαοτικό πλαίσιο τα μηνύματα της επιστημονικής κοινότητας είναι εύκολο να χάσουν τον προορισμό τους και να γίνουν εργαλεία προπαγάνδας στους "ψεκασμένους τοίχους" των κοινωνικών δικτύων. Έτσι και αλλιώς τόσο η προσπάθεια καταγραφής όσο και η επικοινωνιακή προσπάθεια δυσκολεύει αφάνταστα σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα που αγνοεί τους αποκεντρωμένους φορείς. ∆υστυχώς όμως στην Ελλάδα κανένας δεν τολμά να αμφισβητήσει τη συγκεντρωτική δομή του κράτους ή να ζητήσει αποκέντρωση των υπηρεσιών. Η πανδημία του κορονοϊού μεταξύ άλλων οριοθετεί τις δυνατότητες του συγκεντρωτικού μοντέλου και αναδεικνύει την ανάγκη αποκέντρωσης των δευτεροβάθμιων υγειονομικών υπηρεσιών σε επίπεδο Περιφέρειας και των πρωτοβάθμιων σε επίπεδο δήμου. Με απλά λόγια: Η αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να είναι ουσιαστικά απούσα από τη μάχη κατά του κορονοϊού και δεν μπορεί να είναι ουσιαστικά παρούσα σε ένα συγκεντρωτικό κράτος που αποκεντρώνει τις αρμοδιότητές του.
Θανάσης Λαγός
