Παρασκευή, 02 Δεκεμβρίου 2022 11:37

Ποιος θα πληρώσει την κρατική πρόνοια

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(5 ψήφοι)
Ποιος θα πληρώσει την κρατική πρόνοια

Σε μια χώρα, της οποίας οι πολίτες αναρωτιούνται διαρκώς «πού είναι το κράτος» ενώ η δημόσια δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ ανέρχεται στο 60%, θα ήταν τουλάχιστον αξιοπρόσεκτη αλλαγή αν κατά τη διάρκεια ενός προεκλογικού έτους δεν προτεινόταν να αναλάβει η Πολιτεία και τα θέματα πρόνοιας, που τα διαχειρίζονται μέχρι τώρα η Εκκλησία, οι εθελοντικές ΜΚΟ και οι ιδιώτες.

Έτσι και αλλιώς στους νεότερους χρόνους το κράτος αναλαμβάνει όλο και περισσότερες αρμοδιότητες, που στο παρελθόν τις διαχειρίζονταν η Εκκλησία, η κοινότητα και οι ιδιώτες. Προφανώς όμως οι σύγχρονοι κρατιστές δεν γνωρίζουν ότι η Εκκλησία, η κοινότητα και οι ιδιώτες επωμίστηκαν την πρόνοια σε περιόδους δύσκολες που το κράτος αδυνατούσε να συλλέξει ακόμα και τους φόρους που απαιτούνταν για τη συντήρησή του.

Προφανώς επίσης οι ανιστόρητοι πιστεύουν ότι το κράτος στο μέλλον θα παραμείνει πανίσχυρο και ότι η ανθρωπότητα δεν θα ξαναπεράσει σκοτεινούς χρόνους. Το ίδιο ακριβώς πίστευαν πριν τους σκοτεινούς αιώνες τόσο οι Μυκηναίοι βασιλείς όσο και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, που κατά κοινή ομολογία είχαν περισσότερη ισχύ από τους σημερινούς ανιστόρητους ηγέτες που παριστάνουν τους πολιτικούς θεούς. Σε κάθε περίπτωση και επειδή οι ανιστόρητοι δεν θα μπουν στον κόπο να διαβάσουν (για παράδειγμα) την ιστορία του Ισλάμ και τη φιλάνθρωπη βάση του, θα είχε τουλάχιστον ενδιαφέρον να μάθουμε πόσο θα κοστίσει η ανάληψη της πρόνοιας από το ελληνικό κράτος και ποιος τελικώς θα πληρώσει τα σπασμένα.

Για να διευκολύνουμε τη συζήτηση, θα επισημάνουμε ότι τα έξοδα διοίκησης ενός σύγχρονου φορέα πρόνοιας ξεπερνούν συνήθως το 60% των διαθέσιμων πόρων και ότι η φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου οδηγεί σε αποεπένδυση. Στη Ελλάδα που δεν διακρίνεται ούτε για τους σύγχρονους φορείς της ούτε για τη διαφάνεια, δεν αποκλείεται τα έξοδα διοίκησης να αγγίξουν το 80%, ενώ τα έσοδα θα προέρχονται κυρίως από τις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις, καθώς είναι ανέφικτη η «εθελοντική φορολόγηση» του μεγάλου κεφαλαίου χωρίς τη μεσολάβηση της Εκκλησίας και των ΜΚΟ. Αν θέλουμε λοιπόν να δημιουργήσουμε μια νέα τάξη πλούσιων δημοσίων υπαλλήλων με χρήματα των χαμηλόμισθων, ας αναθέσουμε και την πρόνοια στο κράτος. Αν θέλουμε όμως να υπάρχει αποτελεσματικό έργο στον τομέα της πρόνοιας, θα πρέπει να ενισχύσουμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και τη διαφάνεια στους φορείς της Εκκλησίας, των ΜΙΚΟ και των ιδιωτών.

Υπάρχει βεβαίως και ο δρόμος του εκσυγχρονισμού του ελληνικού κράτους. Αλλά αυτό είναι… σύντομο ανέκδοτο εξαιτίας της προνεωτερικής πολιτικής που ασκούν όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες αιρετοί.

lathanasis@gmail.com

Θανάσης Λαγός 


NEWSLETTER