Με αυτή την τακτική όμως, σε συνθήκες δημογραφικής συρρίκνωσης, μάλλον επιταχύνουν τη διολίσθηση, επειδή στερούν πόρους από τομείς της οικονομίας που είναι αναγκαίοι για τη διατήρηση της παραγωγικής δραστηριότητας και της κοινωνικής συνοχής. Προφανέστατα δεν έγινε μάθημα το πάθημα του αυτοκινητόδρομου Α7, που κόστισε 845 εκ. ευρώ και επιδοτείται επιπλέον με 330 εκατ. ευρώ, επειδή δεν έχει την κίνηση οχημάτων που απαιτείται για τη βιώσιμη λειτουργία του. Μόνο οι οπαδοί της θεωρίας του λεφτόδεντρου δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά τα 330 εκατ. ευρώ αφαιρούνται από τις δημόσιες δαπάνες, εξαιτίας ενός μαξιμαλιστικού σχεδίου που αγνόησε τα στατιστικά στοιχεία για τον πληθυσμό και τον τουρισμό της Περιφέρειας Πελοποννήσου (και φυσικά, δεν έβαλε στόχο να τα αυξήσει!).
Οι αιρετοί δεν μπορούν να ξεχνούν ότι ολόκληρη η Περιφέρεια Πελοποννήσου έχει 539.535 μόνιμους κατοίκους και ότι είναι μικρότερη από 122 ευρωπαϊκές… πόλεις. Αν προσπαθήσουμε δε να μετρήσουμε τις ευρωπαϊκές πόλεις που έχουν περισσότερους κατοίκους από την Καλαμάτα (που είναι το μεγαλύτερο αστικό κέντρο της Περιφέρειας), όχι μόνο θα χάσουμε τον λογαριασμό, αλλά θα συνειδητοποιήσουμε και τα αναπτυξιακά όρια των γεωγραφικών διαμερισμάτων που δεν έχουν αστικοποιηθεί, καθώς μεγάλο τμήμα του πληθυσμού διαμένει σε αγροτικούς και ημιαστικούς οικισμούς. Οι διαφορετικές ανάγκες της Πελοποννήσου από ένα ισομεγέθες αστικό κέντρο θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν μέσω δικτύων, με επίκεντρο ισχυρές περιφερειακές δομές (Περιφερειακό Νοσοκομείο, Περιφερειακό Αεροδρόμιο, Περιφερειακό Λιμάνι, Περιφερειακό Εφετείο κ.λπ.). Τελικώς όμως, ισχυροποιήθηκαν μόνο τα πολιτικά πελατειακά δίκτυα, που εκμεταλλεύτηκαν τις τοπικιστικές αντιθέσεις για να δημιουργήσουν 8 ανίσχυρα νοσοκομεία, ενώ οι ασθενείς και οι ασφαλισμένοι της Περιφέρειας Πελοποννήσου συνεχίζουν να εξυπηρετούνται από νοσηλευτικά ιδρύματα της Αττικής.
Έχει την πολυτέλεια ένα γεωγραφικό διαμέρισμα 539.535 κατοίκων να πληρώνει 8 ανίσχυρα νοσοκομεία και να εξυπηρετείται τελικώς από νοσηλευτικά ιδρύματα μιας άλλης Περιφέρειας; Η απάντηση είναι προφανής. Αλλά δεν εξυπηρετεί τα πελατειακά δίκτυα, που εκμεταλλεύονται τις τοπικιστικές αντιθέσεις συνεχίζοντας τη χουντική πολιτική που εδράζεται στο χουντικό δόγμα «κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο». Εννοείται ότι αν κάποιος υποψήφιος τολμήσει να ψελλίσει ότι δεν χρειάζεται ένα στάδιο σε κάθε πόλη κι ότι αρκεί ένα αθλητικό - εμπορικό κέντρο στη Μεγαλόπολη π.χ., για να καλύψει τις ανάγκες της Μεσσηνίας, της Λακωνίας και της Αρκαδίας, τελικώς θα βρει στην κάλπη μόνο την ψήφο του. Και θα πάει σπίτι του… για να παρακολουθεί τους αιρετούς της Περιφέρειας Πελοποννήσου να συμπεριφέρονται σαν δήμαρχοι της Νέας Υόρκης ή σαν κυβερνήτες της Καλιφόρνιας.
Θανάσης Λαγός
