Από εκεί και πέρα το έλλειμμα ουσιαστικής αυτοκριτικής και η προσπάθεια μετάθεσης όλων των αποτυχιών σε εξωγενείς παράγοντες τις περισσότερες φορές οφείλεται στην ύστατη ελπίδα για επιστροφή στην πολιτική σκηνή, με την οποία ζουν οι αιρετοί που δυσκολεύονται να ζήσουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Σε κάθε περίπτωση όμως και ανεξάρτητα από όσα υποστηρίζουν δημοσίως ή ιδιωτικώς οι Μεσσήνιοι πολιτικοί του 21ου αιώνα, αν θέλουν να προσφέρουν πραγματικές υπηρεσίες στους πολίτες και στις επόμενες γενιές, θα πρέπει κάποια στιγμή να εξηγήσουν γιατί παραμένουν αναξιοποίητοι οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι του νομού, με συνέπεια το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Μεσσηνίας να αντιστοιχεί στο 44,3% του μέσου ευρωπαϊκού των 27 κρατών - μελών. Ποιος ευθύνεται για τη φτώχεια των Μεσσήνιων και την αδυναμία δημιουργίας υψηλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας, με συνέπεια την πληθυσμιακή συρρίκνωση του νομού; Προφανώς δεν φταίει ούτε ο… Χατζηπετρής, ούτε ο εθνικός διχασμός. Προφανώς ευθύνεται η πολιτική του 21ου αιώνα, που κρατά δέσμια την οικονομία της Μεσσηνίας και κυρίως οι πολιτικοί που πιστεύουν ότι θα κατακτήσουν την αθανασία, επειδή έβαλαν μια μαρμαρόπλακα με το όνομά τους σε αναπλασμένα αλώνια μιας πόλης ή ενός χωριού. Τόσο όμως οι Μεσσήνιοι πολιτικοί όσο και η οικονομική και πνευματική ηγεσία του νομού δεν δείχνουν καμιά πρόθεση να εγκαταλείψουν τα μονοπάτια της αδιέξοδης πολιτικής, για να προχωρήσουν στη λεωφόρο της οικονομικής ανάπτυξης.
Ουσιαστικά η ηγεσία της Μεσσηνίας πιστεύει ότι ο δρόμος της ανάπτυξης περνά μέσα από ειρηνοδικεία, εφετεία και στρατόπεδα, ενώ την ίδια χρονική περίοδο ακόμα και οι πιο υπανάπτυκτες χώρες της Ανατολής σηκώνουν ουρανοξύστες, επειδή σταμάτησαν να πιστεύουν τους μουλάδες του μιζεραμπιλισμού, που διόγκωναν τις κρατικές δομές σε βάρος της παραγωγικής δραστηριότητας.
Θανάσης Λαγός
