Πόσο φιλελεύθερη οικονομικά είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Όσο σοσιαλιστική ήταν η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου.
Στην πραγματικότητα οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν ακολουθούν ούτε αμιγώς φιλελεύθερη ούτε αμιγώς σοσιαλιστική πολιτική. Ακολουθούν ένα μείγμα οικονομικής πολιτικής, που ενώ εδράζεται στην αμοιβαία καχυποψία μεταξύ επιχειρηματιών και πολιτικών τελικώς οδηγεί σε αύξηση των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων, των φόρων αλλά και της φοροδιαφυγής, των κρατικών ενισχύσεων αλλά και της δυσαρέσκειας για τη διανομή της δημόσιας δαπάνης.
Ουσιαστικά οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις παραμένουν όμηροι του κράτους και ταυτόχρονα οι πολιτικοί παραμένουν όμηροι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που με όπλο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λαφυραγωγούν τις ευρωπαϊκές ενισχύσεις. Αν στο κάδρο προστεθεί και το μικρό μέγεθος των περισσότερων ελληνικών επιχειρήσεων, που καθιστά απαγορευτική κάθε σκέψη για επίτευξη οικονομιών κλίμακας, έχουμε μπροστά μας ολόκληρη την εικόνα μιας ασθενούς κρατικοδίαιτης αγοράς, που θα είχε αποβιώσει αν δεν δεχόταν διαρκώς μεταγγίσεις ταξιδιωτικών εσόδων.
Μια ορθολογική κυβέρνηση θα ενίσχυε την επιχειρηματική πρωτοβουλία, που αποφέρει έσοδα στα κρατικά ταμεία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη όμως, όπως και όλες οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, ενδιαφέρεται μόνο για τη βραχυπρόθεσμη αύξηση των κρατικών εσόδων, με συνέπεια να εκθέτει σε κινδύνους τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πάνω στις οποίες εδράζεται το ελληνικό τουριστικό προϊόν. Ειλικρινά δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι θα συνεχίσουν να έρχονται στην Ελλάδα ταξιδιώτες αν κλείσουν οι Airbnb κατοικίες και οι ταβέρνες, για να μείνουν μόνο τα All Inclusive ξενοδοχεία. Ούτε ξέρω αν στο Μέγαρο Μαξίμου επικρατούν τάσεις αυτοκτονικού ιδεασμού και για αυτό κάποιοι έχουν βαλθεί να κάνουν απάτητες όλες τις ελληνικές παραλίες κατά το πρότυπο των απάτητων βουνών. Το μόνο που ξέρω είναι ότι για μια ακόμα φορά στην Ελλάδα έχει χαθεί το μέτρο, με συνέπεια να οδηγούμαστε από το ένα άκρο (της απόλυτης παρανομίας) στο άλλο (της απόλυτης ερήμωσης).
Θεωρητικώς, πάντα υπάρχουν περιθώρια αλλαγής του μείγματος της οικονομικής πολιτικής πριν χρεοκοπήσει πάλι η ελληνική οικονομία. Στην πράξη όμως, πολύ φοβάμαι ότι για άλλη μια φορά θα γίνουμε μάρτυρες μιας πορείας στα βράχια, που δεν αλλάζει επειδή οι κυβερνήτες και το πλήρωμα δεν εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον.
Θανάσης Λαγός
