Ανοίγοντας παρένθεση και για να προλάβουμε τους καλοθελητές, αξίζει να επισημάνουμε ότι οι ερευνητές έκαναν άριστα τη δουλειά τους, γιατί τεκμηρίωσαν όσα δεν γνωρίζει επισήμως το κράτος, ενώ τα υποψιάζεται ο μέσος πολίτης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αρμόδια υπηρεσία για τον έλεγχο των «υφιστάμενων δικαιωμάτων χρήσης νερού» είναι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, η οποία όμως διαθέτει μόνο τρεις υπαλλήλους για την αδειοδότηση τουλάχιστον 70.000 γεωτρήσεων και γι’ αυτό από το 2011 μέχρι σήμερα έχει προλάβει να αδειοδοτήσει μόνο τις 5.000. Στην ερώτηση των Reporters United αν έλεγξε ποτέ η Αποκεντρωμένη Διοίκηση την ορθότητα των στοιχείων που τους αποστέλλονται, η απάντηση υπαλλήλου που μίλησε ανώνυμα είναι: «Όχι. Απλά στέλνονται κάποια στοιχεία και εμείς τα καταχωρούμε. Αυτό και μόνο. Δεν υπάρχει κάποιος να προλάβει να τρέξει». Η παραπάνω απάντηση του υπαλλήλου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης είναι η επιτομή της λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Στην Ελλάδα οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν λειτουργούν και γι’ αυτό όλα είναι διαπραγματεύσιμα μεταξύ των πολιτικών και των φυσικών ή νομικών προσώπων.
Στην πραγματικότητα, οι πολιτικοί αφήνουν ανεξέλεγκτη την κατάσταση, για να μπορούν να διαπραγματευτούν την παραμονή τους στην εξουσία τόσο με τις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως η ΤΕΜΕΣ Α.Ε. όσο και με τον μέσο ψηφοφόρο ιδιοκτήτη μιας από τις 50.000 γεωτρήσεις της Πελοποννήσου. Φυσικά η διαπραγματευτική ισχύς των μεγάλων επιχειρήσεων και του μέσου ψηφοφόρου είναι ασύμμετρη, αλλά οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι θα διατηρήσουν την καρέκλα τους μόνο αν αφήσουν να εννοηθεί ότι θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα των πολλών. Στο θέμα μας οι βουλευτές θα διατηρήσουν την έδρα τους και οι δήμαρχοι την καρέκλα τους μόνο αν αισθάνονται ασφαλείς οι 50.000 ιδιοκτήτες γεωτρήσεων. Αν αισθάνονται ασφαλείς οι 50.000 ιδιοκτήτες γεωτρήσεων δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή ούτε για την υδροδότηση της Costa Navarino ούτε για την υφαλμύρωση εξαιτίας της υπεράντλησης υδάτων στις παράκτιες περιοχές. Έτσι ισορροπεί το σύστημα στην Ελλάδα και όλοι είναι ευχαριστημένοι απορώντας ταυτόχρονα με το δυτικό κράτος δικαίου, που δεν αφήνει περιθώρια διαπραγμάτευσης της νομιμότητας. Εννοείται ότι στην Ελλάδα δεν είναι ανεξέλεγκτη και άρα διαπραγματεύσιμη μόνο η διαχείριση των υδάτων.
Ανεξέλεγκτη και για αυτό διαπραγματεύσιμη είναι η κατάσταση στους δρόμους, στις ακτές, στα πεζοδρόμια, στις οικοδομές και όπου αλλού μπορεί να υπάρξει συναλλαγή μεταξύ εξουσίας και φυσικών ή νομικών προσώπων. Το έλλειμμα προσωπικού σε Τροχαία, Δημοτική Αστυνομία, Πολεοδομίες, Κτηματική Υπηρεσία κ.λπ. δίνει τη δυνατότητα στους πολιτικούς να διαπραγματευτούν το σβήσιμο των κλήσεων, την καταπάτηση των κοινόχρηστων χώρων και τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων. Και επειδή ο χορός της διαπλοκής είναι... κυκλικός, στη διαπραγμάτευση της νομιμότητας λαμβάνει ασμένως μέρος και ο μέσος πολίτης. Θα έγραφα ότι διαπραγματεύονται και οι κακοπληρωμένοι υπάλληλοι, αλλά δεν έχω στοιχεία έρευνας που να τεκμηριώνουν τη διαφθορά και γι’ αυτό δεν το γράφω.
Θανάσης Λαγός
