Ο ίδιος κίνδυνος ελλοχεύει και στην αυτοδιοικητική πολιτική σκηνή της Πελοποννήσου, καθώς οι ισχνές αντιπολιτευτικές δυνάμεις στους δήμους και στην Περιφέρεια δεν μπορούν να αλλάξουν την ατζέντα των δημοτικών αρχών και της περιφερειακής αρχής. Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε κόμματα και παρατάξεις της αντιπολίτευσης, που δεν έχουν πάρει χαμπάρι ούτε τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που έγιναν τον περασμένο αιώνα. Αναφερόμαστε κυρίως σε κόμματα και παρατάξεις, που διαχειρίστηκαν την εξουσία στο παρελθόν, αλλά δυσκολεύονται πλέον να προσαρμοστούν στη σύγχρονη δημογραφική και οικονομική πραγματικότητα.
Ουσιαστικά, ένα μεγάλο κομμάτι της αντιπολίτευσης δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα, μεταξύ πολλών άλλων, ότι έχει αλλάξει η ηλικιακή και επαγγελματική κατανομή του πληθυσμού και γι' αυτό συνεχίζει να πολιτεύεται με συνθήματα και διεκδικήσεις της δεκαετίας του 1970. Γι' αυτό η αντιπολίτευση εξακολουθεί να διεκδικεί σχολεία, κέντρα υγείας και τράπεζες σε έρημα χωριά, παραβλέποντας ότι οι νέοι πάνε στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα γιατί έχουν διαφορετικές κοινωνικές ανάγκες.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τις ψευδαισθήσεις των αιρετών, η κοινωνία γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να εγκατασταθεί σε μικρό οικισμό ένας νέος επιστήμονας μετά από σπουδές δέκα χρόνων. Στην καλύτερη περίπτωση, θα εγκατασταθεί σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο της Περιφέρειας και θα κάνει επαγγελματικές επισκέψεις σε μικρούς οικισμούς ένα ή δύο απογεύματα την εβδομάδα. Πιο πιθανό είναι όμως ένας νέος επιστήμονας να ασκήσει το επάγγελμά του στην Αθήνα ή στο εξωτερικό, γιατί εκεί θα βρει περισσότερα χρήματα και την κοινωνική ζωή που θα στερηθεί αν αποφασίσει να δραστηριοποιηθεί σε ένα μικρό βασίλειο πελατειακών σχέσεων. Του λόγου το ασφαλές επιβεβαιώνουν οι κενές θέσεις ιατρών στα επαρχιακά νοσοκομεία, που δεν πρόκειται να καλυφθούν ακόμα και αν δοθούν υψηλότερες αμοιβές.
Έτσι κι αλλιώς, η νέα γενιά επιστημόνων έχει τα ουσιαστικά προσόντα για να πάει στο εξωτερικό όταν αρνηθεί να εργαστεί σε περιβάλλον κομματικής αναξιοκρατίας. Και τελικώς, οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης, επειδή δεν βρίσκουν νέα δυναμικά στελέχη, συνεχίζουν να διεκδικούν επιστροφή στο παρελθόν, σε έναν κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
