Παρασκευή, 03 Ιουλίου 2015 13:03

Οταν η ελπίδα πήρε διαζύγιο από την αλήθεια

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(4 ψήφοι)

Η πλειοψηφία των πολιτών αιφνιδιάστηκε από το κλείσιμο των τραπεζών, και πριν προλάβει να καταλάβει τι έγινε, καλείται τώρα στο δημοψήφισμα να πάρει αποφάσεις που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας. Ομως οι πολίτες δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα το μέγεθος του πλήγματος που δέχτηκε η οικονομία.

Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι, μετά το δημοψήφισμα, η ζωή θα συνεχιστεί κανονικά και ότι οι τράπεζες θα ανοίξουν εντός της επόμενης εβδομάδας. 

Δυστυχώς όμως η ελπίδα πήρε διαζύγιο από την αλήθεια, αφού ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί από πολλές μέρες έως πολλά χρόνια για να επουλώσει τις πληγές της. Κατά την ταπεινή μου εκτίμηση, ακόμα και αν η χώρα μας συνάψει συμφωνία με τους εταίρους τη Δευτέρα κιόλας, οι τράπεζες θα ανοίξουν μετά από μια-δυο εβδομάδες. Σίγουρα, όπως παραδέχτηκε και ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, «οι τράπεζες θα ξανανοίξουν μόλις επιτύχουμε μια συμφωνία». Κανένας όμως δεν γνωρίζει πότε και αν θα επιτευχθεί συμφωνία. Βεβαίως η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι θα επιτευχθεί συμφωνία σύντομα, οπότε και οι τράπεζες θ' ανοίξουν το συντομότερο δυνατό. Το ίδιο όμως είχε υποσχεθεί 5-6 φορές από το Φεβρουάριο, και τελικώς καταλήξαμε σε δημοψήφισμα με τράπεζες κλειστές. 

Ας υποθέσουμε όμως ότι τα κυβερνητικά non paper θα αποδειχτούν αληθινά αυτή τη φορά. Ποιος θα πληρώσει τη ζημιά του κυβερνητικού «πειράματος»; Η απάντηση είναι αυτονόητη: Πρώτα από όλους θα την πληρώσουν οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, που θα χάσουν είτε μέρος του μισθού τους είτε τη δουλειά τους. Τα νέα λουκέτα και οι νέοι άνεργοι θα οδηγήσουν σε περαιτέρω μείωση των δημοσίων εσόδων, και ο φαύλος κύκλος της ύφεσης θα οδηγήσει σε μειώσεις μισθών και συντάξεων. 

Με απλά λόγια: «Το πείραμα να πιέσουμε με το δημοψήφισμα» (έτσι ακριβώς το είπε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης) οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ανεργία και σε νέα μείωση του εισοδήματός μας. Το «πείραμα» δηλαδή οδηγεί σε αυτά που προσπαθήσαμε να... αποφύγουμε με το «πείραμα». Κάπου εδώ, εγώ ως πειραματόζωο σηκώνω τα χέρια ψηλά και αρνούμαι να ταυτιστώ με όσους θέλουν να πεινάσουν για να μην... πεινάσουν. 

Από εκεί και πέρα, ειλικρινά δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα συμβεί αν δεν ανοίξουν οι τράπεζες. Οι τωρινές ουρές μπροστά στις τράπεζες θα φαντάζουν με εκδρομή μπροστά στο Γολγοθά που θα ακολουθήσει. 

Θανάσης Λαγός

e-mail: lathanasis@yahoo.gr

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 03 Ιουλίου 2015 13:04