"Εγώ το λέω στον σκύλο μου κι ο σκύλος στην ουρά του". Αυτή η παροιμία ταιριάζει γάντι από ό,τι φαίνεται στην μετά "Καλλικράτη" σχέση μεταξύ κεντρικού κράτους και τοπικής αυτοδιοίκησης. Ως γνωστόν η νέα... αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης έφερε μαζί της δώρο για τους ΟΤΑ διάφορες αρμοδιότητες με την πρόφαση της αποκέντρωσης της διοίκησης. Τα παραδείγματα είναι πολλά, αλλά υπάρχουν ορισμένα, τα οποία όχι απλώς κάνουν... μπαμ, αλλά δείχνουν ουσιαστικά ότι το κράτος προσπαθεί να αποποιηθεί των ευθυνών του φορτώνοντάς τες στους κατά τόπους δήμους. Εκμεταλλεύεται πιθανόν τη φράση "Τα παράπονά σας στο δήμαρχο". Ας ξεκινήσουμε από τα προνοιακά επιδόματα, τα οποία το κράτος... πρόνοιας πλέον ζητάει από τους ΟΤΑ
να τα πληρώσουν μέσω των Διευθύνσεων Πρόνοιας καθυστερώντας κατά διαστήματα να στείλει τους απαραίτητους πόρους. Αποτέλεσμα είναι οι δικαιούχοι να σπεύδουν στους δήμους και να φωνάζουν δικαιολογημένα για τις καθυστερήσεις, αλλά σε λάθος αποδέκτες παραπόνων. Κλασικό παράδειγμα, όπου το κράτος παίζει κρυφτούλι πίσω από τους δήμους χρησιμοποιώντας ακόμα και τη διαπροσωπική σχέση που υπάρχει ακόμα στην ελληνική περιφέρεια.
Ας περάσουμε και στον χώρο της Παιδείας, όπου τις τελευταίες μέρες το κράτος επιχειρεί μέσω των δήμων να την σκαπουλάρει, όσον αφορά τα βιβλία που δεν τυπώθηκαν ή χάθηκαν στο... δρόμο. Ζητούν λοιπόν από τους δήμους, ως διαχειριστές των σχολικών μονάδων μετά τον "Καλλικράτη" να μεριμνήσουν για να φωτοτυπηθούν τα βιβλία, τα οποία δεν φρόντισαν εδώ και μήνες οι αρμόδιοι να προετοιμαστούν παρά τις φλύαρες εξαγγελίες. Κύριοι του κράτους, οι ΟΤΑ έχουν τα δικά τους μεγάλα προβλήματα που έχουν από μόνοι τους δημιουργήσει. Ας αναλάβει λοιπόν καθένας τις ευθύνες του.

Δημήτρης Πλεμμένος