Θα πρέπει να κατανοήσουμε, πάντως, ότι τα εντυπωσιακά ποσοστά αύξησης των διακινούμενων επιβατών που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στο «Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος», απλώς δηλώνουν ότι τα προηγούμενα χρόνια, το αεροδρόμιο της Καλαμάτας… είχε ελάχιστη κίνηση.

Οπως και να ’χει, όμως, το γεγονός είναι ότι οι πραγματικοί αριθμοί έχουν εκτοξευθεί, για τα δεδομένα του τοπικού μας αεροδρομίου, το οποίο -παρ’ όλες τις εξαγγελίες που γίνονται κατά καιρούς- εξακολουθεί κάθε καλοκαίρι να λειτουργεί, σχεδόν σε 24ωρη βάση ανά εβδομάδα, με το ελάχιστο δυνατό προσωπικό.

Οσο φιλότιμο κι αν επιστρατευθεί, ωστόσο, οι πραγματικές ανάγκες σε προσωπικό -προκειμένου να «βγαίνουν» οι βάρδιες για τις ώρες που πρέπει να μένει ανοιχτό ένα αεροδρόμιο με αυξημένη ημερήσια κίνηση- παραμένουν επιτακτικές, πλην όμως δεν προκύπτει καμία ουσιαστική ενίσχυση του στελεχιακού δυναμικού του αερολιμένα.

Σίγουρα είναι καλό να διαφημίζουμε -εντός και εκτός εισαγωγικών- το αεροδρόμιο της Καλαμάτας ως πύλη προς 20 και πλέον ευρωπαϊκούς προορισμούς. Ακόμα καλύτερο είναι να μιλάμε για την γεωμετρική αύξηση των διακινούμενων από αυτό επιβατών ανά έτος.

Αυτό που οπωσδήποτε είναι κακό, όμως, είναι να αρκούμαστε στα πιο πάνω, χωρίς να επιδιώκουμε ούτε μια στοιχειώδη κάλυψη των στελεχιακών αναγκών του διεθνούς αερολιμένα της μεσσηνιακής πρωτεύουσας.

Τώρα, φυσικά, μπορεί κανείς να επικαλεστεί το θολό τοπίο και τη γενικότερη ασάφεια που υπάρχει εν όψει της ένταξης του αεροδρομίου Καλαμάτας, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, στην Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ), δηλαδή στο νέο Υπερταμείο. Τα προηγούμενα χρόνια, όμως, ποια δικαιολογία υπήρχε;