Παρεμβάσεις που θα έπρεπε να κάνουν οι δήμοι, οι οποίοι, όμως, δεν έχουν χρήματα, για να υλοποιήσουν πιο σημαντικά έργα. Ετσι η Περιφέρεια που έχει χρήματα (για ψιλολόγια και όχι για σοβαρά έργα), έρχεται να εξυπηρετήσει κυρίως τις δημοτικές αρχές και σε κάποιες περιπτώσεις και πρόσωπα από τις τοπικές κοινωνίες, που παίζουν ρόλο και έχουν προσβάσεις στους διαδρόμους της εξουσίας.

Το ένα έργο αφορούσε τη βελτίωση του δρόμου από την 8η επαρχιακή οδό προς τη Μονή Κατσιμικάδας, προϋπολογισμού 150.000 ευρώ και το άλλο τοίχου αντιστήριξης μέσα στην Τοπική Κοινότητα Νέδας, προϋπολογισμού 155.000 ευρώ.

Ολα αυτά, όταν μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο Δήμος Καλαμάτας άρχισε να ασχολείται με την αποκατάσταση της σοβαρής ζημιάς, κατολίσθησης του δρόμου Πηδήματος - Αρφαρών, στο γεφύρι του Μπελογιαννέικου ρέματος (στου Μένη την ταβέρνα). Ζημιά που απειλούσε την ασφάλεια στην κυκλοφορία και ανθρώπινες ζωές, από τη θεομηνία της 7ης Σεπτεμβρίου 2016. Και μιλάμε για ένα δρόμο με κίνηση, καθημερινά. Ενας από τους λόγους της προκλητικής καθυστέρησης στην αποκατάσταση ήταν η διχογνωμία μεταξύ Δήμου Καλαμάτας και Περιφέρειας Πελοποννήσου (Π.Ε. Μεσσηνίας), για το ποιος έχει την αρμοδιότητα της αποκατάστασης. Η εμμονή στην αλήθεια της άποψης, η κόντρα για την αρμοδιότητα, πάνω από την ασφάλεια στην κυκλοφορία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Και κάτι ακόμα: Σήμερα, επιτέλους, ο Δήμος Καλαμάτας ξεκινάει να φτιάχνει στέγαστρα στις στάσεις, έξω ακριβώς από το διεθνές αεροδρόμιο της πόλης, επισημαίνοντας «παρότι δεν είναι αρμοδιότητά του». Η ξεφτίλα από την ταλαιπωρία των τουριστών μέσα στον ήλιο και τη βροχή είναι μικρότερης σημασίας από τις παρεμβάσεις των προγραμματικών συμβάσεων.

Πρακτικές εξυπηρετήσεων που ανήκουν σε άλλες εποχές. Που φανερώνουν ότι δεν υπάρχει ελπίδα για κανονικότητα και λειτουργία που να ταιριάζει σε μια ανεπτυγμένη κοινωνία.