Βέβαια κανένας δεν αρνείται ότι οι άνθρωποι στα χωριά -και ειδικά στον κάμπο της Μεσσηνίας- υποφέρουν από τις κλεψιές των τσιγγάνων. Ούτε αμφισβητεί κανείς ότι οι κάτοικοι π.χ. της Μεσσήνης και των περιχώρων αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητά τους, από την προκλητική συμπεριφορά των τσιγγάνων, που ξεπερνά το μέτρο του ανεκτού. 

Ομως το πραγματικό πρόβλημα δεν έχει να κάνει με το DNA των γύφτων, το οποίο πολλοί... επικαλούνται, λέγοντας «έτσι είναι οι γύφτοι, δε γίνονται άνθρωποι», αλλά με βαθύτερα κοινωνικά - πολιτισμικά αίτια και πολιτικές επιλογές. Εχει να κάνει και με την αποδοχή τους από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, αλλά και με το οικογενειακό περιβάλλον από το οποίο οι ίδιοι προέρχονται. Μην ξεχνάμε ακόμη ότι οι περισσότεροι από αυτούς ζουν σε παράγκες και δηλώνουν διεύθυνση "όχθες Παμίσου", μακριά από "πολυτέλειες" όπως είναι το καθαρό νερό και η τουαλέτα. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία δε, μαθημένοι να ζουν στο περιθώριο της δικής μας κοινωνίας, είναι πιο επιρρεπείς σε παραβατικές συμπεριφορές. 

Ολα αυτά συνθέτουν ένα σκηνικό παθογένειας, πάνω στο οποίο έρχεται να πατήσει ο αναλφαβητισμός και η έλλειψη ακόμη και της πιο μακρινής ελπίδας για μόνιμη εργασία. Εύλογα λοιπόν δημιουργείται ο προβληματισμός, για το ποια θα είναι η εξέλιξη αυτής της κατάστασης αν δεν ληφθεί κρατική μέριμνα με πολυδιάστατο χαρακτήρα και μακροπρόθεσμους στόχους. Και παρόλο που δεν είμαστε οι αρμόδιοι για να δώσουμε την απάντηση, ωστόσο είναι ηλίου φαεινότερο πως η ενσωμάτωση των τσιγγάνων στο κοινωνικό σύνολο δεν θα γίνει ποτέ, αν η Πολιτεία δεν λάβει δράσεις για την εκπαίδευση, την εξασφάλιση στέγης και την καταστολή της εγκληματικότητας. 

Γιατί δεν είναι το πρόβλημα οι τσιγγάνοι, το θέμα είναι ο τρόπος που τους προσεγγίζουμε και η νοοτροπία που έχουμε απέναντί τους ως κοινωνία και ως Πολιτεία. Μην ξεχνάμε ότι οι αποτυχημένες πολιτικές και οι μικροπολιτικές εξυπηρετήσεις για λίγες ψήφους στις εκλογές, άφησαν το χώρο στους τσιγγάνους να "βολευτούν" σ' ένα καθεστώς ασυδοσίας - και τους έδωσαν το μήνυμα ότι μπορούν να ζουν χωρίς κανόνες και υποχρεώσεις.