Φέτος τα πράγματα μοιάζουν πιο υποτονικά. Εντάξει κάποιες ημέρες μπορεί να υπάρχει σχετικός κόσμος στις παραλίες και τα μαγαζιά, αλλά η κίνηση δείχνει περιορισμένη, συγκριτικά με άλλα πρόσφατα καλοκαίρια. Ισως ο Αύγουστος να κάνει τη διαφορά για φέτος, μιας και οι δύο προηγούμενοι μήνες δεν ήταν ιδιαίτερα καλοί για αρκετές περιοχές του νομού μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Ωστόσο, πόσοι έχουμε αναρωτηθεί για το κόστος αυτής της αμφίβολης και ξεκάθαρα εποχικής “ανάπτυξης”, εν ονόματι της οποίας τα... πήραμε όλα παραμάζωμα εκείνα τα μακρινά προηγούμενα “ανέμελα” χρόνια της υπερβολής;

Ομως αυτό το καλοκαίρι -σε σχέση με τα προηγούμενα πρόσφατα καλοκαίρια- ο κόσμος είναι λιγότερος, ο “πελάτης” δυσκολοθώρητος κι ακόμα πιο δύσκολος στο να πληρώσει τιμές ή υπηρεσίες που δεν τον ικανοποιούν.

Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσουμε ότι η παραλία της Καλαμάτας, όπως κι αυτή της Μπούκας (ενδεχομένως κι άλλες του Μεσσηνιακού αλλά και του Κυπαρισσιακού, Κόλπου) είναι ζώνες ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας... Και λοιπόν; Σάμπως μας ένοιαξε -ή μας νοιάζει;

Πριν λίγο καιρό, γνωστός -όπως ο ίδιος ομολογούσε- κόντεψε να... τρακάρει στο δρόμο, επειδή “χάζευε” έναν πελαργό -“είχα πολλά χρόνια να δω κάποιον στα μέρη μας” είπε απολογούμενος.

Εμείς το χαβά μας, εξορίζουμε το στοιχείο μας, εξορίζουμε τη φύση από τη ζωή μας με μόνο κριτήριο το οικονομικό όφελος -ιδίως αυτές τις πολύ δύσκολες εποχές...

Ισως θα πρέπει να σκεφτούμε λίγο περισσότερο ποια είναι η λεπτή γραμμή που δεν πρέπει να ξεπεράσουμε μπροστά στην -υπαρκτή και αναμφισβήτητη- ανάγκη να εξασφαλιστεί ένα στοιχειώδες εισόδημα και τη φετινή θερινή περίοδο...

Βασίλης Γ. Μπακόπουλος