Σε αποστροφή του λόγου του -απευθυνόμενος στο Δημοτικό Συμβούλιο, την περασμένη Δευτέρα- ο δήμαρχος Γιώργος Τσώνης εξέφρασε τον... καημό του παρατηρώντας ότι “όλη η Ελλάδα αναπτύσσεται, ενώ εμείς...”, μην διστάζοντας μάλιστα να χαρακτηρίσει ως “καρκίνωμα” τον υφιστάμενο χαρακτηρισμό της “γης υψηλής παραγωγικότητας”.

Πράγματι, όταν προκύπτει μια άσχημη χρονιά για την εσοδεία της πατάτας -ένα προϊόν στο οποίο εδώ και πάμπολλα χρόνια επενδύουν οι αγρότες του δήμου- ενδεχομένως να αρχίσει κάποιος να εξετάζει αν υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές, ως προς τη χρήση της γης, προκειμένου να προκύψει οικονομικό όφελος τόσο για τον ιδιοκτήτη της, όσο και για τον δήμο. Ωστόσο, φαντάζει κάπως... υπερβολική η εκτίμηση ότι “με την επανάληψη ακόμα μιας τέτοιας χρονιάς για την πατάτα, η τουριστική ανάπτυξη αποτελεί μονόδρομο”.

Από την άλλη πλευρά, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι απαραίτητη μια “αναψηλάφηση του ΓΠΣ Μεσσήνης” και των ΣΧΟΟΑΠ Αίπειας και Πεταλιδίου, σε μια προσπάθεια να γίνει μια πιο ορθολογική κατανομή στη χρήση γης, υπό την προϋπόθεση ωστόσο πως θα προηγηθεί άπλετη ενημέρωση και εξαντλητική διαβούλευση, στις οποίες θα συμμετέχουν το σύνολο των ενδιαφερομένων φορέων, αλλά και των τεχνοκρατών.

Ας μην ξεχνάμε ότι το ιδανικό είναι ο συνδυασμός των πραγμάτων. Γιατί, δεν είναι δυνατόν η πρωτογενής παραγωγή να αποτελέσει αποδιοπομπαίο τράγο για την όποια αναπτυξιακή καθίζηση προκύπτει σε μια περιοχή. Ούτε, βεβαίως, είναι δυνατόν η μεταβολή των χρήσεων γης, εν αναμονή της οικοδόμησης ξενοδοχειακών μονάδων και άλλων τουριστικών καταλυμάτων, να αποτελέσει πανάκεια και εφαλτήριο μιας... μαγικής ανάπτυξης.