Τώρα σιγοσβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας από το τραγικό ατύχημα με τους τρεις 15χρονους μαθητές νεκρούς, καθώς τα ΜΜΕ (κυρίως τα τηλεοπτικά) θα βρουν αλλού θέματα συγκλονιστικά που θα καθηλώσουν τους θεατές τους ακόμη βαθύτερα στον καναπέ τους, αφού φρόντισαν να βρουν εδώ διαθέσιμους (των 10 δευτερολέπτων δημοσιότητας) με δηλώσεις ανούσιες που δεν προσέφεραν τίποτα στην ενημέρωση, παρά μόνο για να δώσουν παραπάνω τραγικότητα λες και από μόνο του το συμβάν δεν ήταν τραγικό. Τώρα ο πόνος για τις οικογένειες γίνεται ακόμη πιο μεγάλος. Τώρα οι υπόλοιποι συνεχίζουμε την ζωή μας. Πάλι λοιπόν δεν θα κάνουμε τίποτα;

Χάθηκαν τρία παιδιά… Το προσπερνάμε; Θεωρώ πως όχι. Επιτέλους πρέπει να γίνει κάτι, να μπει μια αρχή, να αλλάξει κάτι. Τι να αλλάξει; Αυτό που οδήγησε σε αυτό το αποτέλεσμα.

Μπορεί να ήταν η κακιά ώρα, ο εφηβικός παρορμητισμός, η παιδική τρέλα, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ηταν και ο ωχαδερφισμός, η χαλαρότητα αντιμετώπισης των πάντων, η κοινωνία που έχει χάσει τον προσανατολισμό της σε πολλούς τομείς.

Θα πρέπει το συγκεκριμένο συμβάν να αποτελέσει έναυσμα για να μπουν συγκεκριμένοι στόχοι - και όχι να περάσει σαν ένα ακόμη τραγικό γεγονός.

• Από την πλευρά των σχολείων, άποψή μου είναι ότι πρέπει να μπει στόχος, σε όλα τα παιδιά και σε όλα τα σχολεία της περιοχής να γίνονται ενημερώσεις, εκπαιδεύσεις, ημερίδες, σεμινάρια κυκλοφοριακής αγωγής. Πόσο περισσότερα προσφέρει μια εκδρομή σε κάποια παραλία ή σε κάποια πλατεία όπου τα παιδιά έχουν πάει δεκάδες φορές, από το να επισκεφθούν ένα πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής; Από το να πάνε σε μια ημερίδα με ένα τέτοιο σχετικό θέμα; Από το να γίνουν ομιλίες από κάποιους ειδικούς στο σχολείο; Επίσης, όταν ένας γονιός στέλνει το παιδί του στο σχολείο, αυτό πρέπει να είναι στο σχολείο - και αν όχι, πρέπει να το γνωρίζει.

• Ο δήμος θα αρκεστεί να προσφέρει δωρεάν τάφους στα νέα παιδιά που σκοτώνονται; Δεν θα έπρεπε να είχε ήδη συγκληθεί μια έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου ή να μπει πρώτο θέμα στην επόμενη συνεδρίαση το τι θα πρέπει να κάνει; Κάλλιστα, στη μνήμη των παιδιών αυτών, θα μπορούσε να φτιάξει ένα πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής για όλα τα παιδιά της Τριφυλίας και για τις επόμενες γενιές που έρχονται. Ή και να θεσμοθετήσει έναν κύκλο σεμιναρίων κάθε χρόνο. Μια δύο εκδηλώσεις λιγότερες το καλοκαίρι, ένα έργο λιγότερο, δεν είναι τίποτα μπροστά στο να σωθεί και μία ανθρώπινη ζωή.

• Η Αστυνομία, από την άλλη, δεν θα έπρεπε να θέσει στόχο να μην κυκλοφορεί κανείς μα κανείς χωρίς δίπλωμα, χωρίς ζώνη, χωρίς κράνος, έχοντας καταναλώσει αλκοόλ; Ας γίνει πιο αυστηρή για όλους μας.

• Η Πολιτεία είναι ικανοποιημένη από τους δρόμους που έχουμε, από τον συγκεκριμένο δρόμο που έχει γεμίσει φέρετρα; Αν στο πλάι του δρόμου για κάθε νεκρό υπήρχε και ένα φέρετρο, ίσως να μην πέρναγε κανείς, ούτε πεζός, από αυτόν.

Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας και ας κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να αλλάξουμε κάτι. Να αλλάξουμε κι εμείς τα πρότυπα που περνάμε στα παιδιά.

Οπως λέει και ο γνωστός Ιαβέρης, είναι θέμα παιδείας, που δυστυχώς δεν την έχουμε. Και πολύ φοβάμαι ότι, μέχρι να την αποκτήσουμε και να αλλάξουμε νοοτροπία και συμπεριφορά, οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίζουν να παίρνουν απουσίες... όχι μόνο από την τάξη, αλλά και από τη ζωή. Οι δήμοι θα προσφέρουν τάφους για τους νεκρούς. Εμείς θα γράφουμε απλώς τις σκέψεις και τους προβληματισμού μας.

Αυτό θέλουμε;