Ομως, πέρα από τις γενικές αρχές και την πολιτική φιλοσοφία, υπάρχει και η πραγματικότητα, αυτή που ζούμε και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Και είναι εκείνη που δημιουργεί προβληματισμό κι επιφυλάξεις. Είναι οι πολλές φιλοδοξίες και οι υποψηφιότητες δημάρχων που για να ευοδωθούν και να τεθούν στη λαϊκή κρίση, απαιτούν εκατοντάδες υποψηφίων συμβούλων που ούτε στα όνειρά τους δεν έβλεπαν την ενασχόλησή τους με τα κοινά.

Είναι η λειτουργία των υφιστάμενων δημοτικών συλλογικών οργάνων που δεν επιτρέπουν αισιοδοξία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τελευταία συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Καλαμάτας, όπου πέρα από την αυτονόητη πολιτικά κριτική, ακούστηκαν αρκετά τραγελαφικά: “Η παρέμβαση άμεσης αποκατάστασης έχει ερωτηματικά. Γίνονται παρεμβάσεις χωρίς μελέτες και οι εργολάβοι κάνουν ό,τι θέλουν. Γι’ αυτό κι “έφυγε” ο εθνικός δρόμος. Δεν γίνεται παρέμβαση άμεσης αποκατάστασης και να μην έχει ολοκληρωθεί σε 1,5 μήνα. Και με αδιάβροχα και με ομπρέλες έπρεπε να γίνουν εργασίες”.

Είναι δυνατόν να κάνουν ό,τι θέλουν οι εργολάβοι, χωρίς οι αρμόδιες τεχνικές υπηρεσίες να έχουν λόγο και ρόλο; Είναι δυνατόν να γίνονται εργασίες στην περιοχή της Αλαγονίας, ενώ οι βροχές συνεχίζονται και το φαινόμενο του ερπυσμού βρίσκεται σε εξέλιξη; Τέτοιες απόψεις δεν αντέχουν στην κοινή λογική και δεν δικαιολογούνται από κάποια διάθεση αντιπολιτευτικής τακτικής.

Το τελευταίο: Υποψήφιος δήμαρχος υποστήριξε ότι η δημοτική αρχή είναι υποχρεωμένη να αστυνομεύσει τα χωριά μας, αφού είναι ανύπαρκτο το κράτος. Και ζήτησε να στείλει τους δημοτικούς αστυνομικούς στα χωριά για να γλιτώσουμε από την παραβατικότητα, αντί να τους έχει στην Καλαμάτα και να κόβουν κλήσεις στην Κεντρική Αγορά. Λες και κόβουν κλήσεις για πλάκα και όχι σε οδηγούς που παρανομούν.

Ακόμα, ο ίδιος υποστήριξε ότι φταίει ο δήμος που μειώθηκαν τα κρουαζιερόπλοια και που δεν έχει η Καλαμάτα μεγάλους συνεδριακούς χώρους και η Costa Navarino παίρνει τον συνεδριακό τουρισμό. Μάλιστα, απείλησε με εισαγγελέα για προεκλογικά ρουσφέτια με τσιμέντο σε ημετέρους.

Με τέτοιες λογικές η λειτουργία του επόμενου Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας φαντάζει επικίνδυνη, πολεμική, μακριά από κάθε προοπτική συνεννόησης και συνεργασίας. Μόνο αν το πάρουν αλλιώς, υπάρχει ελπίδα.