Ή είναι εκείνος που κάνει αθόρυβα δουλειά, που εντάσσει μεγάλα έργα σε ευρωπαϊκά προγράμματα και τα υλοποιεί, γιατί δεν είναι στα λόγια, αλλά έχουν μελετητική ωριμότητα; Ή είναι εκείνος που ασχολείται με την καθημερινότητα στις πόλεις και στα χωριά, που φροντίζει να μαζεύονται τα σκουπίδια, να αντικαθίστανται οι καμένες λάμπες και να είναι σε αξιοπρεπή κατάσταση οι αγροτικοί δρόμοι;

Ρητορικά όλα αυτά τα ερωτήματα και αυτονόητες οι απαντήσεις. Ιδιαίτερα για τα χωριά και για την περίοδο που διανύουμε, η αγροτική οδοποιία είναι η πρώτη προτεραιότητα. Οι παραγωγοί, αγρότες που ζουν από τη γη, αλλά και οι άλλοι που ασχολούνται με την ελαιοκαλλιέργεια για να ενισχύσουν το εισόδημά τους ή για συναισθηματικούς λόγους (έχουν περιουσία από τον παππού και τον πατέρα τους) στις περισσότερες των περιπτώσεων δοκιμάζονται σκληρά, για να πάνε στα κτήματά τους. Στην πλειοψηφία των περιοχών της Μεσσηνίας οι αγροτικοί δρόμοι είναι χειρότεροι από κάθε άλλη χρονιά. Η προβληματική εικόνα της περασμένης χρονιάς επιδεινώθηκε και πολλοί δρόμοι είναι προσπελάσιμοι μόνο με τρακτέρ και αγροτικά 4Χ4.

Είναι αδιανόητο το 2019 οι δρόμοι αυτοί να είναι πολύ χειρότεροι απ’ ό,τι ήταν τις δεκαετίες του ‘60 και του ‘70. Αυτό επιβεβαιώνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Καταδεικνύει την εγκατάλειψη και την αδιαφορία των αρχών για τα χωριά, για τον αγροτικό κόσμο και την πρωτογενή παραγωγή.

Είναι ανεπίτρεπτο να μην αποτελεί προτεραιότητα στα χωριά για κάθε δημοτική αρχή η κατάσταση των αγροτικών δρόμων. Και αν τη φετινή χρονιά υπάρχει η δικαιολογία για τις δημοτικές αρχές του νομού πως η εγκατάλειψη και η αδιαφορία ήταν σύμπτωμα της πολιτικής και της πρακτικής των απερχόμενων δημοτικών αρχών που έχασαν τις εκλογές, η δικαιολογία τελειώνει εδώ. Από του χρόνου τελειώνουν οι δικαιολογίες. Τώρα γνωρίζουν τι γίνεται και τι πρέπει να κάνουν για να βελτιώσουν την κατάσταση. Και να ξέρουν ότι αν και αυτές αδιαφορήσουν, θα τις περιμένει το εκλογικό μαύρισμα.