Πρόσφατα περιστατικά τα οποία βγήκαν στη δημοσιότητα, όπως βίντεο με μαθητή να “τραμπουκίζει” καθηγήτρια ή ο ξυλοδαρμός 17χρονου από συμμαθητές του σε σχολείο του Βύρωνα και ενός άλλου μαθητή στην Καβάλα από μαθητές μεγαλύτερης τάξης, φανερώνουν το πρόβλημα του bullying στα σχολεία. Επίσης, κρούουν καμπανάκι για την ανάγκη αλλαγής σκέψης στην αντιμετώπιση του φαινομένου.

Αν και τα περιστατικά βίας στο σχολείο δεν είναι ελληνικό προνόμιο, ωστόσο οι παρεμβάσεις για να έχουν αποτέλεσμα πρέπει να ξεκινούν με υποστηρικτικά προγράμματα του υπουργείου Παιδείας και να διαχέονται προς όλους όσοι εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με τη σχολική καθημερινότητα. Βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι η βία στα σχολεία υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά πλέον τα περιστατικά γίνονται όλο και πιο ακραία. Οπως δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι υπάρχουν πολλά περιστατικά που δεν γίνονται αντιληπτά, γιατί το σχολείο ή και οι γονείς προσπαθούν να τα επιλύσουν χωρίς να δημοσιοποιηθούν. Κι επειδή ο εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο πολυπαραγοντικής αιτιολογίας, αυτό που θα έπρεπε να μας νοιάζει περισσότερο είναι η πρόληψη.

Γι’ αυτό και οι δράσεις θα πρέπει να στοχεύουν στην αλλαγή του κλίματος εντός του σχολείου, το οποίο οφείλει να αναγνωρίζει τέτοια φαινόμενα και συντονισμένα να παρεμβαίνει. Κι όχι μόνο οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι μαθητές και οι γονείς πρέπει να είναι ενεργά παρόντες, κάτι το οποίο προϋποθέτει υπεύθυνη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση, ώστε ο καθένας σύμφωνα με το ρόλο του να δρα με ψυχραιμία. Σε φαινόμενα βίας και εκφοβισμού δεν χωρά καμία ανοχή και η αντιμετώπισή τους πέρα από μια συνολική προσέγγιση χρειάζεται και εξατομικευμένη αντιμετώπιση και υποστήριξη τόσο του θύματος, όσο και του θύτη.