Είναι μέρες που στους δρόμους της Καλαμάτας ή μέσα σε δημόσια κτήρια και πάρκινγκ το μάτι γεμίζει εικόνες από παιδιά ή εφήβους, οι οποίοι είτε ζητιανεύουν στις αγκαλιές γυναικών ή μόνα τους, είτε υπό τη… διακριτική παρακολούθηση ενηλίκων στέκονται ακούνητα στις γωνίες πουλώντας την πραμάτεια τους.
Βέβαια, τέτοιες εικόνες δεν είναι ό,τι πιο σπάνιο και δεν είναι μόνο τα παιδιά των Ρομά ή προσφυγόπουλα αλλά και παιδιά ή έφηβοι, οι οποίοι δουλεύουν στο οικογενειακό μαγαζί ή για το χαρτζιλίκι τους το καλοκαίρι. Ωστόσο, το ερώτημα αν υπάρχει παιδική εργασία και εκμετάλλευση, όπως και τι προσδιορίζεται ως παιδική εργασία, δεν είναι πάντα εύκολο να απαντηθεί. Μια κοινή διαπίστωση είναι πως η παιδική εργασία αποτελεί ένα κοινωνικό πρόβλημα που αφορά τόσο τις αναπτυσσόμενες χώρες όσο και τις ανεπτυγμένες.
Σύμφωνα με τον ορισμό της παιδικής εργασίας, αυτή παρέχεται από παιδιά κάτω των 18 ετών, η οποία επιβαρύνει ή βλάπτει τη σωματική, συναισθηματική, διανοητική, κοινωνική ή και πνευματική ανάπτυξή τους. Συνήθως, τα ανήλικα εργάζονται σε δραστηριότητες που ποικίλλουν, όπως μικροπωλητές, καθαρίζουν παρμπρίζ, είναι ρακοσυλλέκτες ή πουλάνε χαρτομάντιλα. Τα παιδιά των τσιγγάνων, ειδικά, απασχολούνται στη δουλειά του πατέρα τους ή κάποιου συγγενή τους. Γι’ αυτό πολύ σημαντικός είναι ο ρόλος της οικογένειας και το να εργάζεται ένα παιδί για να βοηθήσει την οικογένειά του ή για να βγάλει ένα χαρτζιλίκι θα ήταν καλό να συμβαίνει μέσα σε λογικά πλαίσια ανατροφής και διαπαιδαγώγησης του παιδιού και ικανοποίησης των αναγκών του.
Δυστυχώς, όσον αφορά το νόμο και την προστασία του ως προς τις πληθυσμιακές μειονότητες, αυτός αποδεικνύεται ελλιπής, καθώς δεν εξαρτάται μόνο από την προστασία του νόμου η καταπολέμηση της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης, αλλά και από άλλους πολλούς παράγοντες. Οπως, για παράδειγμα, η κοινωνική πρόνοια και η δυνατότητα δωρεάν και υποχρεωτικής εκπαίδευσης όλων των παιδιών που αδυνατούν να ακολουθήσουν το εκπαιδευτικό σύστημα.