Ακόμα μια σχολική χρονιά ξεκίνησε με τα καλά και τα άσχημά της, με τους καλούς και τους λιγότερους καλούς μαθητές, με τους καλούς - εργατικούς αλλά και τους κακούς - ανεπαρκείς δασκάλους.

Κι ενώ όλοι οι μαθητές πρέπει να έχουν θέση στη σχολική αίθουσα, δυστυχώς παραμένουν κι εκείνοι οι λίγοι εκπαιδευτικοί που χαρακτηρίζονται για την ανεπάρκεια και το κακό παράδειγμά τους. 

Δυστυχώς η απομάκρυνσή τους δε θυμάμαι να έχει αποτελέσει ποτέ αίτημα του κλάδου... αφού η περιβόητη αξιολόγηση γενικώς δεν τυγχάνει της αποδοχής των εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα. Με αυτή τη λογική όμως χάνουν το δικαίωμα στην επιβράβευση και οι καλοί, οι λειτουργοί εκείνοι που πραγματικά προσφέρουν στους μαθητές τους και στην εκπαίδευση γενικά. 

Διατηρώντας σε ρόλο εκπαιδευτικού, υπό την έννοια του λειτουργού, εκείνους που αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους ως... δημοσιοϋπαλληλίκι, στερούμε το δικαίωμα στα παιδιά μας να διδαχτούν από νεότερους ίσως, με άλλη νοοτροπία, που θα προσεγγίσουν τα παιδιά με άλλη ματιά, προσφέροντάς τους γνώσεις κι εμπειρίες για το αύριο. 

Αν αυτό δεν αλλάξει, τότε θα παραμείνουν στον κλάδο εκείνοι που θεωρούν τον εαυτό τους δημόσιο υπάλληλο με δικαίωμα... 3μηνων-4μηνων διακοπών.

Παντού λοιπόν υπάρχουν οι καλοί, οι κακοί και οι ανεπαρκείς, αλλά μόνο οι πρώτοι πρέπει να χωράνε στο χώρο εκπαίδευσης, εκεί που διαμορφώνουν προσωπικότητα τα παιδιά. Και ευτυχώς που τα παιδιά σήμερα έχουν κρίση και άποψη.

Καλή σχολική χρονιά λοιπόν, σε μαθητές, γονείς και δασκάλους. Καλό αγώνα στους εκπαιδευτικούς που ετοιμάζονται για απεργίες. Ο κλάδος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και πρέπει κάποια να λυθούν για είναι ο χώρος της εκπαίδευσης υγιής.