Πρόκειται φυσικά για ένα απίστευτου θράσους περιστατικό που μάλιστα έλαβε χώρα μπροστά στα μάτια του ανήλικου γιου του - και το οποίο έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά αντίστοιχων επιθέσεων (άλλο πολύ πρόσφατο παράδειγμα η επίθεση στον Πάσχο Μανδραβέλη), που στόχο έχουν να φιμώσουν με κάθε μέσο την ελεύθερη δημοσιογραφία. Δυστυχώς, δεν προβλέπεται ότι αυτά τα περιστατικά θα σταματήσουν, αφού πλέον η βία έχει γίνει το στερεότερο επιχείρημα και μέσο πειθούς για ορισμένους, οι οποίοι μόνο έτσι γνωρίζουν να λειτουργούν. 

Είναι γνωστό ότι οι δημοσιογράφοι ως επαγγελματική ομάδα δεν χαίρουμε και της μεγαλύτερης εκτιμήσεως στην ελληνική κοινωνία. Μέχρι να φτάσουμε ως εδώ φυσικά, άνθρωποι του δικού μας σιναφιού έχουν βάλει πολλάκις το χεράκι τους κι έχουν δώσει δικαιώματα, ώστε να κηλιδωθεί ο χώρος. Είναι όμως αυτός ο μόνος επαγγελματικός κλάδος που στις τάξεις του έχει και αποβράσματα; Και είναι λύση η άσκηση βίας από τους... εισαγγελείς του πεζοδρομίου; Βασικός τους στόχος βεβαίως δεν είναι μόνο η τιμωρία ενός δημοσιογράφου, αλλά και ο παραδειγματισμός (εκφοβισμός) των υπολοίπων, οι οποίοι μπορεί στο μέλλον να τους... ταράξουν τους κύκλους. 

Πέρα από τα στερεότυπα που ακούγονται κάθε φορά μετά από τέτοια περιστατικά, όπως “αποτελεί επίθεση κατά της δημοκρατίας” και άλλα τέτοια, η ουσία είναι ότι η βία γίνεται όλο και πιο σύνηθες φαινόμενο στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας, και μάλιστα εκφράζεται με διάφορους τρόπους. Οσο παραμένουν ανεξιχνίαστα -και ακόμα περισσότερο ατιμώρητα- ανάλογα περιστατικά τυφλής βίας με ρίζες στον υπόκοσμο, τότε μόνο μια πορεία προς το χειρότερο μπορούμε να περιμένουμε. 

Αρκεί η ψυχολογική βία που υφίσταται καθημερινά ο Ελληνας δε χρειάζεται να δείχνουμε ανοχή ως κοινωνία και στην τυφλή σωματική βία.