Περίοδος κατά την οποία κυρίως από την πλευρά διαφόρων δημάρχων υπήρχε αρκετή γκρίνια, για τον βαθμό εξάρτησης του πρώτου βαθμού αυτοδιοίκησης από τον δεύτερο, γεγονός που έδινε την ευκαιρία στους περιφερειάρχες να μοιράζουν τους πόρους κάνοντας πολιτικό παιχνίδι. Ετσι σε πάρα πολλές περιπτώσεις "έφτιαχναν" αυτούς που ήθελαν, όταν ήθελαν και "σιγόψηναν" τους υπόλοιπους μέχρι να... μετανοήσουν. Τέτοιες ιστορίες οι δήμαρχοι έχουν να διηγηθούν αρκετές, αλλά παρά τις φωνές τους αυτά τα 3 χρόνια, μάλλον δεν φαίνεται να έχουν και πολλή διάθεση να αλλάξουν την κατάσταση. Και γιατί το λέμε αυτό; Ολο το προηγούμενο διάστημα τα δύο μεγαλύτερα προβλήματα του "Καλλικράτη" ήταν τα οικονομικά και το περιοριστικό θεσμικό πλαίσιο. Το πρώτο ακολουθεί την πορεία της χώρας και όπως και να 'χει μόνο κάποιοι ας πούμε νοικοκυρεμένοι δήμοι θα επιβιώσουν στη συνέχεια. Για το θεσμικό πλαίσιο όμως, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση, παρά το γεγονός ότι μέσα σε αυτή την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο οι υποψήφιοι δήμαρχοι είχαν τη δυνατότητα να θέσουν το ζήτημα επί τάπητος. Φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο πιασάρικο και όσο να 'ναι πολύ δύσκολα θα προσελκύσει το ενδιαφέρον των εν δυνάμει ψηφοφόρων. Οταν όμως από το Σεπτέμβρη οι νέες δημοτικές αρχές θα τα βρίσκουν ενίοτε σκούρα, θα σπεύδουν πάλι γενικά και αόριστα να τα φορτώνουν στις... στενότητες του "Καλλικράτη". Με λίγα λόγια, όπως μας συμφέρει κάθε φορά. Με αυτό τον τρόπο φυσικά αποδεικνύεται σε ποιο βαθμό ο κάθε δήμαρχος ενδιαφέρεται πραγματικά για την ορθή λειτουργία των δήμων ως οργανισμών και ποιοι... ζαχαρώνουν την μεγάλη ξύλινη καρέκλα. Τα συμπεράσματα δικά σας...