Τρίτη, 22 Δεκεμβρίου 2015 23:08

Αντε μετά να εμπιστευθείς το τραπεζικό σύστημα!

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)

Η αυτοκτονία του αγρότη Γιώργου Λούζη τον Ιούνιο του 2014 στους Δολούς είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο, καθώς ήταν ένα από τα επιβεβαιωμένα σκληρά αποτελέσματα της κρίσης.

Παρά το γεγονός ότι δεν είχε τότε ληξιπρόθεσμες οφειλές, η τράπεζα μετέτρεψε τον δανειακό του λογαριασμό σε ληξιπρόθεσμο, αφού απέρριψε την αίτηση ανανέωσης του ανοιχτού δανείου, με την αιτιολογία ότι είχε υπερβεί την ηλικία των 70 ετών! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγήσει τον αγρότη στο απονενοημένο διάβημα σκορπώντας φυσικά θλίψη στους οικείους του, αλλά και έντονο προβληματισμό στην κοινωνία.

Ενάμιση χρόνο μετά η οικογένειά του αποφάσισε να τακτοποιήσει νωρίτερα τις οικονομικές εκκρεμότητες και να διακόψει έτσι από εδώ και στο εξής οποιαδήποτε σχέση με την συγκεκριμένη τράπεζα, με τη μέθοδο της προεξόφλησης δανείου. Οπως μας ενημέρωσε ο γιος του αγρότη Παναγιώτης Λούζης, αρχικά προεξοφλήθηκε η πρώτη οφειλή ύψους 2.500 ευρώ και στη συνέχεια ο ίδιος με την ηλικιωμένη και ταλαιπωρημένη μητέρα του πήγαν στην τράπεζα για να εξοφλήσουν και την τελευταία οφειλή από στεγαστικό δάνειο ύψους 1.600 ευρώ. Αρχικά τους ενημέρωναν ότι λόγω των capital controls δεν γίνεται προεξόφληση δανείου από χρήματα στο βιβλιάριο, αλλά μόνο με μετρητά ή έμβασμα εξωτερικού. Εξασφάλισαν λοιπόν το ποσό σε μετρητά και πίστευαν ότι αποδίδοντάς το θα απαλλάσσονταν τόσο ψυχολογικά όσο και στην πράξη από την οφειλή και από τη σχέση τους με την τράπεζα. Τους ζήτησαν όμως επιπλέον ένα σωρό δικαιολογητικά ως “νομιμοποίηση κληρονόμων” και μαζί με αυτά και το ποσό των 120 ευρώ για νομικό έλεγχο του φακέλου. 

Δεν φτάνει δηλαδή, που μέσα από όλη αυτή την ιστορία έχασαν για πάντα έναν δικό τους άνθρωπο, δεν φτάνει που αποφάσισαν με μετρητά να εξοφλήσουν όλες τους τις οφειλές -οι οποίες σημειωτέον δεν ήταν ληξιπρόθεσμες, αλλά εξυπηρετούντο κανονικά-, τους ζητούν και επιπλέον χρήματα για τυπική διεκπεραίωση της υπόθεσης. Οπως μας τόνισε ο Παναγιώτης Λούζης, φυσικά και δεν είναι σε καμία περίπτωση το ύψος του ποσού που τους εξόργισε αλλά η γενική τακτική της συνεχούς πληρωμής μέχρι την οριστική απαλλαγή του δανειολήπτη, παρά το γεγονός ότι έχει τακτοποιήσει στο ακέραιο όλες του τις υποχρεώσεις.

 

Δεν πρόκειται φυσικά για τη μοναδική περίπτωση, ούτε αυτό συμβαίνει μόνο στη συγκεκριμένη τράπεζα. Είναι ένα ακόμα επεισόδιο στο συνεχές... ξήλωμα των πελατών, είτε με τη μορφή προμήθειας, είτε ως... τέλος εξυπηρέτησης, αποδομώντας ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη του κοινού προς το τραπεζικό σύστημα.