Ετσι, μεθοδεύεται πλέον η υλοποίηση του δευτερεύοντος στόχου, ο οποίος λειτουργούσε συνοδευτικά και συμπληρωματικά στο σχετικό με τις συγκοινωνίες της μεσσηνιακής πρωτεύουσας πρότζεκτ.

Ταυτόχρονα απεμπολήσαμε -προσπαθήσαμε πολύ μάλιστα μέχρι να το κατορθώσουμε, αν και δεν βλέπω σήμερα κανέναν να επιχαίρει για το «κατόρθωμα» αυτό- την υλοποίηση του κύριου στόχου.

Ο στόχος αυτός, θυμίζω, αφορούσε την ανάπτυξη μέσου σταθερής τροχιάς για την εξυπηρέτηση της συγκοινωνίας στον κεντρικό και παραλιακό άξονα της πόλης, με την παράλληλη αναδιάρθρωση και αναδιάταξη και των υπόλοιπων μέσων μαζικής μεταφοράς και την εξακτίνωσή τους στις συνοικίες της πόλης.

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν υποχρεωτικά ότι πρέπει να φτιάξει τραμ η Καλαμάτα -είχε κάποτε την ευκαιρία και την κλότσησε μεμψίμοιρα, τώρα περί ορέξεως... κολοκυθόπιτα, δεδομένων και των άθλιων οικονομικών της χώρας μας, αλλά και της απουσίας σχετικών προγραμμάτων από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Τα παραπάνω απλώς σημαίνουν ότι οι αναπλάσεις και οι πεζοδρομήσεις μακροπρόθεσμα είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, αν δεν συνοδευτούν με ουσιαστικά μέτρα για την εξυπηρέτηση της μετακίνησης των δημοτών από τις συνοικίες προς το κέντρο και αντίστροφα.

Απόδειξη τούτου η συνεχής, παρά τις πεζοδρομήσεις, συμφόρηση των αυτοκινήτων στο κέντρο της Καλαμάτας, κάτι που σημαίνει ότι ο κάτοικος της πόλης δεν έχει πειστεί ούτε κατ’ ελάχιστο να αφήσει το αυτοκίνητο στο σπίτι. Και βεβαίως, κρίσιμο παράγοντα αποτελεί και ο εξοβελισμός του τρένου, ως προαστιακού μέσου συγκοινωνίας, που θα επέτρεπε σε πολλούς ανθρώπους από την υπόλοιπη Μεσσηνία να μετακινηθούν φτηνά και χωρίς ταλαιπωρία από και προς την Καλαμάτα…

Βασίλης Μπακόπουλος