Πριν λίγες ημέρες γίναμε δέκτες μίας πρότασης από έναν παλιό Καλαματιανό, που εδώ και χρόνια λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων διαμένει στο εξωτερικό, “για να ξαναζωντανέψει το χιλιόμετρο”. Προτείνει λοιπόν να διακοσμηθεί ο χώρος με γκράφιτι από αναγνωρισμένους καλλιτέχνες του είδους, όπως ο δικός μας Skitsofrenis και όχι μόνο, ακολουθώντας κατά κάποιον τρόπο το παράδειγμα της East Side Gallery στο Τείχος του Βερολίνου, αλλά και αντίστοιχα άλλων πόλεων. Αν και ο ίδιος χαρακτήρισε την πρότασή του... τολμηρή, εντούτοις επεσήμανε ότι εύκολα μπορούν να προσεγγιστούν ακόμα και καταξιωμένοι καλλιτέχνες από το εξωτερικό, οι οποίοι χωρίς αμοιβή και μόνο με την κάλυψη των εξόδων της ολιγοήμερης διαμονής τους στην περιοχή θα μπορούσαν να μετατρέψουν τους τοίχους του λιμενοβραχίονα σε έναν μεγάλο καμβά. Προσθέτει επίσης ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε πιθανόν να “κουμπώσει” και με κάποια από τις προωθητικές ενέργειες της υποψηφιότητας της Καλαμάτας για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα. 

Πολλοί φυσικά θα βρουν την παραπάνω ιδέα τουλάχιστον ενδιαφέρουσα, αλλά αυτό που πλέον έχει σημασία είναι το εάν θέλουμε και μπορούμε να προχωρήσουμε στην υλοποίηση ορισμένων πραγμάτων, που για πολλούς μπορεί να ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Μία τέτοια ιδέα θα μπορούσε υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις να δώσει μία επιπλέον -μικρή αλλά καθόλου αμελητέα- δημοσιότητα στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, αλλά κυρίως να προσδώσει ένα διαφορετικό χρώμα σε ένα σημείο της πόλης ομορφαίνοντας ακόμα περισσότερο τη βόλτα.

Υ.Γ.: Το πιο δύσκολο πάντως δεν είναι να προχωρήσει αυτό το πλάνο, αλλά το πώς θα διατηρηθούν ανέπαφα αυτά τα γκράφιτι από τους... βάνδαλους, που νιώθουν καλλιτέχνες.