Του Γιώργου Παναγόπουλου

Ο τομέας της παραγωγής ενέργειας είναι ένας από τους σημαντικότερους για την οικονομία μιας χώρας. Το τελευταίο διάστημα λόγω κυρίως της οικονομικής κρίσης έχει ανοίξει ξανά η συζήτηση για την αξιοποίηση ενεργειακών αποθεμάτων της χώρας. Οπως σε όλα τα θέματα έτσι και σε αυτό η υπερβολή που μας χαρακτηρίζει έκανε το θαύμα της. Διάφοροι «μύθοι» βγήκαν στην τηλεόραση και άρχισαν να αραδιάζουν θεωρίες που μετέτρεπαν την Ελλάδα σε μια βραδιά από Σαουδική Αραβία μέχρι Ιράν σε κοιτάσματα πετρελαίου, ενώ «βεβαίως – βεβαίως»  η οικονομική κρίση ήταν αποτέλεσμα συνωμοσίας για να μας πάρουν τα πετρέλαια που έχουμε αλλά …δεν το ξέρουμε!!! Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται και το νερό του Καματερού επιστρέφει πότε ως πετρέλαιο και πότε ως «χρυσές» μετοχές μιας ανύπαρκτης εδώ και 80 χρόνια τράπεζας.
Οι μύθοι είναι ωραίοι και μπορεί κανείς να διασκεδάζει ή να ονειρευτεί εύκολες λύσεις χωρίς κόστος αλλά στις συνθήκες που ζούμε είναι προτιμότερο να ασχολούμαστε με αυτά που μπορούν να γίνουν και μάλιστα  άμεσα από το να ψάχνουμε για χαμένες Ατλαντίδες. Το πρόβλημα είναι ότι και στο θέμα της ενέργειας ασχολούμαστε με χίλια δυο άλλα μεγαλεπήβολα και δεν κάνουμε το απλό και αυτονόητο. Ποιο είναι αυτό; Μα η δυνατότητα παραγωγής ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας κυρίως από τον ήλιο και τον αέρα. Το καταπληκτικό είναι ότι στο συγκεκριμένο τομέα δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με άλματα γιατί δεν διαθέτουμε δίκτυα μεταφοράς και κυρίως διασύνδεσης με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ολα τα προηγούμενα χρόνια παρότι φαινόταν η επερχόμενη τεχνολογική έκρηξη στον τομέα την πράσινης ενέργειας, σε μια προσπάθεια της Ευρώπης για απεξάρτηση από το ακριβό πλέον πετρέλαιο εμείς  ήμασταν απασχολημένοι με την κατασκευή αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου – οι οποίοι παραμένουν βέβαια στην καλύτερη περίπτωση στα χαρτιά. Οι μπαλκονάτοι ηγέτες δεν σκέφτηκαν ότι ήταν καλύτερο  να προχωρήσουμε στην προώθηση δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας κυρίως στον τομέα της  διασύνδεσης με την υπόλοιπη Ευρώπη έτσι ώστε να έχουμε μικρότερη εξάρτηση τόσο από τη δύναμη της κάθε συντεχνίας όσο και στο να μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας.
Αποτέλεσμα αυτής της λάθος στρατηγικής είναι ακόμα και σήμερα στα τηλεοπτικά πάνελ στο ένα κανάλι να ψάχνουν για πετρέλαια και στο άλλο να αναλύουν τις διεθνείς συνωμοσίες για τους αγωγούς του πετρελαίου, ενώ κανείς δεν ασχολείται με το προφανές. Την αξιοποίηση δηλαδή αυτών που έχουμε ως χώρα σε αφθονία προκαλώντας μάλιστα ελάχιστη επιβάρυνση στο περιβάλλον. Το εύλογο ερώτημα είναι μα γιατί δεν προχωράμε στο αυτονόητο; Η απάντηση είναι απλή. Η ανάπτυξη δικτύων είναι ουσιαστικά αρμοδιότητα μιας κρατικής ΔΕΚΟ ενώ τα φωτοβολταϊκά μέχρι πρότινος δεν αποτελούσαν επενδυτική επιλογή κατεστημένων οικονομικών συμφερόντων. Η ανάπτυξη δικτύων μεταφοράς ενέργειας από τη ΔΕΗ με δικούς της πόρους δεν πρόκειται ποτέ να γίνει γιατί θα καταστεί αμέσως ως εταιρεία ζημιογόνος. Η ΔΕΗ είναι μια επιχείρηση που εκμεταλλεύεται το «εθνικό καύσιμο», το λιγνίτη, προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή σε ολόκληρες περιοχές και ενδιαφέρεται – σωστά επιχειρηματικά – μόνο για δίκτυα μεταφοράς της δικής της παραγωγής. Είναι φανερό ότι αυτό θα πρέπει άμεσα να αλλάξει. Η ανάπτυξη και η συντήρηση των δικτύων θα πρέπει να αποκοπεί από τη λογική βιωσιμότητας της λιγνιτικής ΔΕΗ, με άλλα λόγια πρέπει να περάσουν σε άλλη εταιρεία που θα έχει άλλους στόχους και προτεραιότητες.
Τα όσα αναφέρει ο Αγροτικός Σύλλογος Γαργαλιάνων στην πρόσφατη ανακοίνωσή του για τα προσκόμματα και τα «γυμνάσια» που κάνει στους αγρότες η ΔΕΗ προκειμένου να συνδέσει τα φωτοβολταϊκά τους, είναι απολύτως ενδεικτικά της λογικής που κυριαρχεί. Στα δίκτυα της ΔΕΗ τη μια μέρα αυξάνεται η χωρητικότητα και την άλλη μειώνεται ανάλογα με το ποιος τα μετράει, από την Καλαμάτα ή την Πάτρα. Η ΔΕΗ και τα συμφέροντα που βρίσκονται εντός και εκτός της συγκεκριμένης επιχείρησης δεν πρόκειται να συνηγορήσουν στην ανάπτυξη ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και δεν πρόκειται να συνεργαστούν ομαλά με ανεξάρτητους παραγωγούς. Αυτό θα αλλάξει μόνο αν υπάρξει πραγματικός διαχωρισμός μεταξύ παραγωγής και διαχείρισης των δικτύων και βέβαια αν ο διαχειριστής έχει όφελος από τις νέες συνδέσεις παραγωγών και καταναλωτών.
Τα πράγματα στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει άμεσα να  αλλάξουν. Η συντήρηση δομών περασμένων δεκαετιών δεν μπορεί να γίνει πλέον ανεκτή. Η οικονομική κρίση της χώρας οφείλεται κυρίως στο στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης και πρέπει επιτέλους να παράγουμε προϊόντα τα οποία και θα εξάγουμε. Η τεχνολογική πρόοδος δίνει νέες δυνατότητες όπως την παραγωγή φτηνής ενέργειας από τον ήλιο την οποία  μπορούμε να εξάγουμε σε όλη την Ευρώπη. Η δυνατότητα αυτή δεν μπορεί να χαθεί γιατί κάποιοι δεν θέλουν να χάσουν τα μονοπωλιακά προνόμιά τους ή τις χρυσές εργολαβίες τους στη ΔΕΗ. Μέχρι λοιπόν να πάρουν μπρος οι αντλίες για την άντληση του πετρελαίου από τα βάθη των θαλασσών ας αυξήσουμε τη χωρητικότητα των δικτύων και ας φροντίσουμε να προχωρήσει η διασύνδεσή τους. Το ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να φτάσει πολύ γρήγορα στις ευρωπαϊκές αγορές ενώ οι Ελληνες μικροϊδιοκτήτες, που αναζητούν διέξοδο και κρύβουν τα λεφτά στα στρώματα, μπορεί να  μεταβληθούν σε χρυσή επενδυτική εφεδρεία. Η εκμετάλλευση του ήλιου μπορεί να αποδειχτεί πως είναι ο χρυσός που ψάχνουμε.

Υ.Γ. Δεν καταλαβαίνω γιατί δυστροπούν κάποιοι με την πρόταση του ΠΑΜΕ και του ΜΑΣ για την επίταξη των ξενοδοχείων; Εδώ ολόκληρη Κανέλλη έκανε μάθημα στους άλλους βουλευτές για το γάλα και το ψωμί αλλά δεν πέτυχε ούτε αυτή ούτε οι άλλοι που την άκουγαν την πραγματική τους τιμή!!! Οσο θέλουν πωλούν και αγοράζουν τα εύκολα λόγια και την επίδειξη ενδιαφέροντος. Αλήθεια γιατί δεν μετατρέπει το ΠΑΜΕ σε ξενώνα για φοιτητές τα γραφεία του ΚΚΕ στην Καλαμάτα και μετά  βλέπουμε για τα ξενοδοχεία των άλλων. Παραμύθια για αρκούδες! Εχει χαθεί το μέτρο και κυρίως η αίσθηση του πού είμαστε, πού πάμε και πού μπορεί να καταλήξουμε.  

panagopg@gmail.com