Οι περισσότεροι, πολίτες και πολιτικοί, συνομολογούν ότι είναι κυρίαρχο ζήτημα για τη χώρα και την επιβίωσή της η οικοδόμηση μιας νέας σχέσης πολιτικής εμπιστοσύνης. Οι επιθέσεις εναντίον πολιτικών και συνολικά της πολιτικής είναι εύκολη υπόθεση. Η χώρα όμως δεν μπορεί να πορευτεί στο κενό. Για όσους δεν καταλαβαίνουν, δεν υπάρχει χώρα χωρίς διακυβέρνηση, και αυτό είναι πολιτική και γίνεται από πολιτικούς. Ακόμα και καραβανάδες να έχει κάποιος βλαμμένος στο μυαλό του, και αυτοί πολιτικοί γίνονται από την στιγμή που βγαίνουν από το στρατώνα και  κυβερνούν κράτος.

Το καλύτερο και αντιπροσωπευτικότερο σύστημα επιλογής των κατάλληλων κυβερνητών είναι η αστική δημοκρατία δυτικού τύπου που κυριαρχεί στον ανεπτυγμένο κόσμο. Είναι ένα σύστημα που δεν είναι τέλειο. Έχει σοβαρά προβλήματα -ειδικά στη χώρα μας – αλλά παραμένει μακράν το πιο  δημοκρατικό, ελεύθερο και ανθρώπινο. Η διαφύλαξη της αστικής δημοκρατίας είναι έτσι κυρίαρχο ζήτημα για την σταθεροποίηση και την επανεκκίνηση της οικονομίας και της χώρας. Όποιος έχει διαφορετική άποψη δεν έχει παρά να προβληματιστεί από όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες σε Βενεζουέλα και Ουκρανία.

Είναι, λοιπόν, καιρός να πιάσουμε ξανά το νήμα από την αρχή, οικοδομώντας μια νέα σχέση εμπιστοσύνης. Οι πολιτικοί θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η εποχή που μοίραζαν υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και πορευόντουσαν με προσωπικές εξυπηρετήσεις και διευθετήσεις κάθε είδους ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Η οικονομία χρειάζεται συνολική αναδιάρθρωση. Το δημόσιο ως μέσο αντιμετώπισης της ανεργίας έχει κλείσει τον κύκλο του. Η επιχειρηματική δραστηριοποίηση σε παρασιτικό και προστατευμένο πλαίσιο δεν μπορεί να υπάρξει. Όλα αυτά ισχύουν είτε μείνουμε στην Ε.Ε. και το ευρώ είτε επιστρέψουμε στην αυταπάτη των εθνικών συνόρων. Σύνορα και κλειστά συστήματα στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας δεν μπορούν να υπάρξουν και να προσφέρουν στους πολίτες ανεκτό επίπεδο διαβίωσης. Την πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί, σε παγκόσμιο επίπεδο, στην οικονομία είναι αναγκαίο να την κατανοήσουν όλοι οι πολίτες και για να συμβεί αυτό θα πρέπει να σταματήσουν οι πολιτικοί την συνειδητή εξαπάτησή τους.

Η ειλικρίνεια είναι το πρώτο στοιχείο που απαιτείται  για να οικοδομηθεί η νέα σχέση μεταξύ πολιτών και πολιτικών. Οι πολιτικοί οφείλουν να σταματήσουν την  καλλιέργεια προσδοκιών  που δεν μπορούν να ικανοποιηθούν, γιατί κάποια πράγματα δεν είναι ζήτημα προθέσεων αλλά αντικειμενικών δυνατοτήτων. Οι πολίτες δεν θέλουν να ζήσουν ένα νέο κύκλο αυταπάτης και δεν θα αντέξουν νέες διαψεύσεις από την πολιτική και τους πολιτικούς. Επιπρόσθετα, είναι αναγκαίο, όσο ποτέ άλλοτε, ένα νέο υπόδειγμα συμπεριφοράς των πολιτικών. Προφανώς και οι πολιτικοί δεν μπορούν να είναι -ούτε  να γίνουν- άγιοι. Είναι εικόνα της κοινωνίας με προτερήματα και  αδυναμίες. Οφείλουν όμως να ακολουθούν άγραφους  κανόνες που θα δίνουν αυτό που οι πολίτες ονομάζουμε «καλό παράδειγμα».

Στα πλαίσια της αναζήτησης νέας πολιτικής συμπεριφοράς έχει ανοίξει τις τελευταίες ημέρες η συζήτηση για την παραμονή στη θέση των βουλευτών υποψηφίων δημάρχων, περιφερειαρχών και ευρωβουλευτών. Η παραίτηση δεν απαιτείται από το νόμο. Αλλά είναι ηθικό, είναι δίκαιο και σωστό να παραμένει κάποιος βουλευτής και να διεκδικεί να γίνει κάτι άλλο, με την ασφάλεια που του δίνει ο μισθός αλλά και η βουλευτική ασυλία; Επιπρόσθετα, αφού κάποιος  έχει αποφασίσει να γίνει δήμαρχος ή περιφερειάρχης,  αν αποτύχει, θα συνεχίσει να «βολεύεται» και να «παρηγορείται»  με τη θέση του Βουλευτή; Και αν δεν εκλεγεί, ποιος θα ασκεί αντιπολίτευση, στοιχείο απαραίτητο για την ορθή λειτουργία ενός δημοκρατικού θεσμού;

Η κατάληψη θέσεων από επαγγελματίες πολιτικούς δεν είναι αυτό που λείπει από την κοινωνία. Η πολιτική καριέρα και το πλασάρισμα του καθενός, είτε για να γίνει ξανά βουλευτής ή υπουργός είτε για να έχει κάτι να κάνει με το κλείσιμο του κύκλου του στην κεντρική πολιτική σκηνή, δεν μπορεί να συνεχίζεται. Αρκετά έχει τραυματιστεί και συκοφαντηθεί η ενασχόληση με την πολιτική. Οι βουλευτές που θέλουν να γίνουν κάτι άλλο, για να είναι ηθικά ακέραιοι και αξιόπιστοι πολιτικά θα πρέπει να παραιτηθούν. Να δείξουν ότι θέλουν να υπηρετήσουν το θεσμό της αυτοδιοίκησης και όχι να τον χρησιμοποιήσουν ως σημαία ευκαιρίας υπηρετώντας τα προσωπικά τους σχέδια. Σε τοπικό επίπεδο έχουμε ήδη δυο υποψηφίους οι οποίοι είναι και Βουλευτές, και το ερώτημα είναι πότε θα παραιτηθούν. Γιατί το νόμιμο δεν σηαίνει ότι είναι και πολιτικά ηθικό.

Υ.Γ. Νέο πολιτικό ήθος δεν είναι βέβαια και οι παρασκηνιακές κομματικές καμαρίλες κάθε είδους. Οι διαφωνίες και οι διαφορετικές προσεγγίσεις δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν, όπως στο παρελθόν.  Το διαδίκτυο διαχέει την πληροφορία και όλα, αργά ή γρήγορα, μαθαίνονται, ακόμα και τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών σε κομματικά όργανα. Όσες διαψεύσεις και να κάνουν και όσους όρκους σιωπής και να δώσουν δεν πρόκειται να κρατήσουν τίποτα στο σκοτάδι.  Όσοι ζουν ακόμα στην εποχή που τα ζητήματα διευθετούνταν σε κλειστά κονκλάβια και επικρατούσε η συνωμοσία της σιωπής θα αντιληφθούν, αργά ή γρήγορα, ότι απλώς δεν έχουν θέση στον νέο κόσμο.

panagopg@gmail.com