Οι επαγγελματίες της γκρίνιας, οι ιδεολόγοι της μιζέριας και του απομονωτισμού είναι γνωστό ότι έχουν πρόβλημα με ό,τι είναι φωτεινό. Όπως είναι απολύτως λογικό έχουν πρόβλημα και με τη λευκή νύχτα. Τα επιχειρήματά τους, ψευτοκλαψουρίσματα πασπαλισμένα με ευαισθησία  για τους φτωχούς και τις σκοτεινές γειτονιές, και τα ιδεολογήματα κατά του καταναλωτισμού μας υπενθυμίζουν ότι κάποιοι θέλουν την κοινωνία φοβισμένη, σκυφτή και απαισιόδοξη. Μόνο έτσι μπορούν να την ελέγξουν και να την καθοδηγήσουν. Η μαυρίλα τρέφει την πολιτική του απομονωτισμού και της οπισθοδρόμησης, δίνει έδαφος στα πολιτικά ζόμπι της ακινησίας και του ολοκληρωτισμού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι μέσα από την οικονομική κρίση βγήκαν από τους τάφους τους όλα τα φαντάσματα του εμφυλίου, για να πάρουν ρεβάνς από την ιστορία. Τα πολιτικά ζόμπι του διχασμού και του μίσους τρέφονται από την απαισιοδοξία και την απόγνωση, δεν μπορούν το φως, γιʼ αυτό και ενοχλούνται από  κάθε λευκό, ακόμα και αν είναι νύχτα!

Η ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται ως φάρσα αλλά επειδή το κόστος της είναι απροσδιόριστο μπορεί να αποδειχτεί επίσης καταστροφική όσο και εκείνη του εμφυλίου. Η προσομοίωση έχει ήδη στηθεί, και ορισμένοι ζουν ήδη μέσα σε αυτό το κλίμα. Αυτό το κλίμα χαλούν οι λευκές νύχτες. Οι καλές ειδήσεις, τα ευχάριστα διαλλείματα, δημιουργούν αισιοδοξία, γιʼαυτό και συγκεντρώνουν τα πυρά των δυνάμεων της μιζέριας. Είτε πρόκειται για λευκές νύχτες, είτε για αρχαιολογικές ανακαλύψεις το μαύρο ενοχλείται, γιʼ αυτό και λοιδορεί, ειρωνεύεται, διαστρεβλώνει. Τρέφεται με το γκρίζο και απεχθάνεται το λευκό.

Η απάντηση σε όλο αυτό δεν μπορεί να είναι άλλη από την κυριαρχία του λευκού στην καθημερινότητα. Τα πράγματα όμως δεν είναι εύκολα και αυτό το έχουν πλέον όλοι καταλάβει.  Οι απαντήσεις που εύκολα δίνονταν στην κοινωνία  έχουν αποδειχτεί πολλαπλώς απατηλές. Οι δυνάμεις του λαϊκισμού μπορεί πρόσκαιρα να κυριαρχούν αλλά η δύναμη των προβλημάτων και η έκρηξη στο επίπεδο της πληροφόρησης δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Ο ανορθολογισμός αποκαλύπτεται και τα προβλήματα εκδικούνται πρώτα απ όλα αυτούς που τα υποτίμησαν. Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης δεν πρόκειται να σπάσει όσο δεν κυριαρχεί ένα ολοκληρωμένο, συνεκτικό και ορθολογικό σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας, που θα επιτρέπει αισιοδοξία και θα απελευθερώνει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας. Όσο αυτό δεν υπάρχει θα ζούμε ιστορίες τετραγωνισμού του κύκλου, που θα μειώνουν τους φόρους και θα αυξάνουν τις δημόσιες δαπάνες!

Η νέα παγκόσμια ισορροπία σε οικονομικό επίπεδο δεν έχει ακόμα επιτευχθεί και ο ακήρυχτος πόλεμος είναι σε πλήρη εξέλιξη. Οι παλιές οικονομίες καταρρέουν, ενώ νέες δυνάμεις αναδεικνύονται σε όλα τα επίπεδα της τεχνολογίας και της παραγωγής. Η ανταγωνιστικότητα μεταξύ διασυνδεμένων οικονομιών, στη νέα εποχή της έκρηξης των μεταφορών και της ελεύθερης επικοινωνίας, δημιουργεί εντελώς νέα πραγματικότητα. Η ρευστότητα οδηγεί σε συγκρούσεις που μπορεί να επιφέρουν συνολικό επανακαθορισμό όλων των δεδομένων. Η αντιμετώπιση του μέλλοντος με φόβο και η προσκόλληση σε ένα παρελθόν που δεν μπορεί να διατηρηθεί, και πολύ περισσότερο να  επαναληφθεί, οδηγεί στο περιθώριο και καταδικάζει την κοινωνία στην παρακμή. Η αισιοδοξία είναι το όπλο που χρειαζόμαστε για να πάμε κάθε μέρα παρακάτω, προσωπικά και κοινωνικά. Αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μας το στερήσει κανένας.

Η μίζερη αντιμετώπιση του καινούργιου, η διαρκής γκρίνια και η μαυρίλα αποτελούν βαθειά συντηρητικές επιλογές, γιαυτό και στο τέλος ηττούνται.  Η «λευκή νύχτα» στην Καλαμάτα μπορεί να στείλει ένα μήνυμα αισιοδοξίας, ότι μπορούμε να υπερβούμε το μίζερο παρόν και να αρχίσουμε να οικοδομούμε ένα καλύτερο μέλλον. Τόσο η δική μας χώρα όσο και πολλές άλλες ξεπέρασαν κρίσεις πολύ χειρότερες από αυτές που εμείς σήμερα αντιμετωπίζουμε. Τα κατάφεραν καλύτερα όταν γύρισαν την πλάτη στο λαϊκισμό και τις δυνάμεις του ολοκληρωτισμού και του απομονωτισμού. Οι δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου αλλά και οι πολίτες, κάθε μέρα που περνά, αντιλαμβάνονται ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και κυρίως ότι χωρίς αισιοδοξία δεν πρόκειται να βγούμε ποτέ στο ξέφωτο.

Υ.Γ. Τα αναβολικά – σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις - οδήγησαν στη δολοφονία 2 νέων παιδιών και την καταστροφή άλλων 2. Τα αναβολικά ήταν το στοιχείο που ένωσε διαφορετικούς ανθρώπους και δημιούργησε τελικά 4 θύματα. Και το ερώτημα είναι ποιο πρότυπο είναι αυτό που οδηγεί νέους ανθρώπους να παραμορφώνουν το κορμί τους για να φαντάζουν δυνατοί; Γιατί αποτυγχάνει όλο το εκπαιδευτικό και κοινωνικό μας σύστημα να αποδομήσει μύθους που φουσκώνουν μπράτσα με χάπια, αντί να δημιουργεί μυαλά με κριτική σκέψη και λογική; Πόσο δύσκολο είναι να αποδειχτεί ότι η δύναμη δεν είναι στα μπράτσα αλλά στο μυαλό; Πόσα μαθήματα χρειαζόμαστε ακόμα για να καταλάβουμε ότι τίποτα δεν κατακτάται με δανεικά και με χημικά. Τα μπράτσα και η ευημερία χτίζονται με δουλειά. Στο τέλος, όπως πάντα, όλοι ήξεραν και κανένας δεν έκανε τίποτα. Λες και περιμένουμε την τραγωδία, για να  πέσουμε μετά  από τα σύννεφα στην καρέκλα του κομμωτηρίου, να διηγούμαστε ιστορίες για αγρίους και φουσκωμένους νέους με χημικά που χαλούν το μυαλό και την καρδιά.

panagopg@gmail.com