Κάποιοι μάλιστα ξεπερνώντας σε έπαρση και αλαζονεία χίλιους καρδινάλιους σήκωναν το δάχτυλο και με συνοπτικές διαδικασίες μηδένιζαν ό,τι γινόταν και καταδίκαζαν τους βδελυρούς αντιπάλους τους που δεν έκαναν εκείνο και το άλλο και δεν αξιοποιούσαν το… χρυσάφι. Και ήρθαν χρόνοι ανάποδοι και ξεχείλισε η οργή και έδωσε ο κόσμος την ευκαιρία σε αυτούς τους κήρυκες του ενδιαφέροντος την ευκαιρία να δείξουν τι μπορούν να κάνουν για το… χρυσάφι. Την πρώτη χρονιά δεν πρόλαβαν, τη δεύτερη ούτε πρόλαβαν ούτε ήξεραν και έφαγε τις ελιές ο δάκος, την τρίτη ακόμα ψάχνουν να βρουν μερικές χιλιάδες ευρώ για να κάνουν δύο ακόμα ψεκασμούς!

Τραγωδία για τους παραγωγούς, δίδαγμα για όλους τους υπολοίπους. Τα πύρινα λόγια και οι μεγάλες κουβέντες είναι ωραίες στα μπαλκόνια αλλά στην καθημερινή πρακτική αποδεικνύονται πομφόλυγες που κοστίζουν πολύ ακριβά. Για μια περιοχή όπως τη Μεσσηνία η καταστροφή της ελαιοπαραγωγής ειδικά τη φετινή χρονιά ισοδυναμεί με 4 μνημόνια και 8 περικοπές μισθών. Μιλάμε για απόλυτη οικονομική ισοπέδωση. Η οικονομία κινείται από το ελαιόλαδο και τις ελιές, αν συμβεί αυτό που συνέβη πέρσι, και ήδη οι δραματικές επιπτώσεις φαίνονται στην αγορά, θα κλαίνε του χρόνου όλοι με μαύρο δάκρυ.

Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι ότι δεν ιδρώνει το αυτί των κυβερνητικών -αυτοί άλλωστε έχουν κάνει την στρεψοδικία ανωτέρα τέχνη και είναι ικανοί να κατηγορήσουν το δάκο ως πράκτορα της οπισθοδρόμησης για να πλήξει την εθνοσωτήριο κυβέρνησή τους- αλλά ότι δεν ασχολούνται οι τοπικοί παράγοντες. Αυτοδιοίκηση, Επιμελητήριο, αγροτικοί σύλλογοι και συνεταιρισμοί παρακολουθούν βουβοί και άμοιροι. Δεν κινητοποιούνται, δεν επισκέπτονται έστω τον αρμόδιο υπουργό, να τον βάλουν κάτω να υπογράψει την ίδια στιγμή το ποσό των 650.000 ευρώ που απαιτείται για τη δακοκτονία στη Μεσσηνία. Το ποσό είναι αστείο σε σχέση με αυτό που διακυβεύεται, τη στιγμή μάλιστα που ουσιαστικά αυτό θα επιστραφεί από τις εισφορές των ελαιοπαραγωγών.

Αυτό που συμβαίνει με τη δακοπροστασία πραγματικά δεν το χωρά ανθρώπινος νους. Να συζητάμε δηλαδή ξανά ζητήματα που είχαν σε μεγάλο βαθμό λυθεί όταν όμως το οικονομικό κόστος δεν απασχολούσε κανέναν. Το κράτος όμως δεν είναι ικανό να κάνει ούτε τη δακοκτονία με ένα λογικό κόστος και είτε θα σπαταλά χρήματα με φάρμακα που θα χύνονται από εδώ και από εκεί, είτε θα μετρά με μεζούρες τα βυτία και θα χάνεται η ελαιοπαραγωγή γιατί έκαναν δήθεν οικονομία. Το κράτος θα πρέπει να απεμπλακεί από τη διαδικασία της δακοκτονίας και η αρμοδιότητα και οι πόροι να μεταβιβαστούν στην τοπική αυτοδιοίκηση. Οχι στις Περιφέρειες, αλλά στους δήμους. Οι δήμοι είναι ο εγγύτερος θεσμός στους ελαιοπαραγωγούς. Ο δήμος μπορεί να αναπτύξει συνέργειες με αγροτικούς συλλόγους και ομάδες παραγωγών και να κάνουν ουσιαστική καταπολέμηση όχι μόνο του δάκου αλλά και άλλων ασθενειών στην ελαιοκαλλιέργεια, που έτσι ή αλλιώς απαιτούν μαζικούς ψεκασμούς.

Η χρονιά για να βγει φέτος θα πρέπει να εξασφαλιστεί μέσα στην εβδομάδα το επιπλέον ποσό που απαιτείται για τη δακοκτονία. Στη συνέχεια απαιτείται να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία μεταβίβασης της αρμοδιότητας στους δήμους. Οι τοπικοί παράγοντες με ευθύνη των κυβερνητικών βουλευτών οφείλουν να κλείσουν το θέμα με το υπουργείο. Το ποσό είναι αστείο και η πολιτική βούληση θεωρούμε ότι είναι δεδομένη, απλώς το ζήτημα χάνεται στο βραχυκύκλωμα των υπουργικών διαδρόμων. Ταυτόχρονα είναι ανάγκη να τεθεί το θέμα της μεταβίβασης της αρμοδιότητας στους δήμους. Οι Περιφέρειες δεν μπορούν, απλώς θα επαναλάβουν με κακέκτυπο τρόπο αυτό που συμβαίνει τώρα, αντίθετα οι δήμοι μπορούν να κινητοποιήσουν και να εμπνεύσουν. Στο φινάλε η εγγύτητα είναι η δικλίδα που θα αναγκάζει τον καθένα να είναι διπλά υπεύθυνος. Ο παραγωγός θα ξέρει ποιος ευθύνεται και δεν θα ψάχνει το μπαλάκι που μεταβιβάζεται από τον έναν στον άλλο. Αρκετά κράτησε το κρυφτούλι και το παραμύθι. Τα μεγάλα και τα τρανά που υποσχέθηκαν, δεν μπόρεσαν να τα κάνουν. Ας δώσουν λύση σε ένα τόσο απλό και ταυτόχρονα σημαντικό. Ας οργανώσουν έστω ένα ψεκασμό δακοκτονίας. Ο πήχης έχει τόσο χαμηλά κατεβεί που αν ούτε και φέτος δεν καταφέρουν να τον περάσουν, δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία για έλεος.

panagopg@gmail.com