Η εμπειρία έχει δείξει ότι σε όποια χώρα πηγαίνει το ΔΝΤ ακολουθεί η εκ βάθρων αλλαγή του κομματικού χάρτη. Τα πάντα μεταμορφώνονται στην πολιτική ζωή, νέες δυνάμεις και πρόσωπα εμφανίζονται, καινούργιοι ηγέτες αναδεικνύονται. Αυτό όμως που αλλάζει είναι η κομματική έκφραση των χώρων, γιατί κατά τα λοιπά η πολιτική γεωγραφία παραμένει αμετάβλητη. Οι βασικές δηλαδή δομές -Ακροδεξιά, Κεντροδεξιά, Κεντροαριστερά και Αριστερά- παραμένουν, αλλά εκφράζονται μέσα από πολλαπλούς ή διαφορετικούς κομματικούς σχηματισμούς.
Στο στάδιο της μετά ΔΝΤ εποχής βρισκόμαστε και στην Ελλάδα. Είναι πλέον περισσότερο από φανερό ότι μέσα στους επόμενους μήνες θα υπάρχει ένα εντελώς νέο κομματικό περιβάλλον. Τα παλιά κόμματα καταρρέουν. Το νέο δεν θα προκύψει βέβαια άμεσα και ευθύγραμμα, αλλά μέσα από συγκρούσεις, εκλογικές νίκες και ήττες. Εννοείται ότι η διαμόρφωση του τελικού κομματικού χάρτη θα εξαρτηθεί αφενός από την πορεία της χώρας, εντός ή εκτός της Ε.Ε., και βέβαια από το εκλογικό σύστημα που θα επικρατήσει. Αν η χώρα μείνει εντός ευρωζώνης, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα οι πολιτικές δυνάμεις θα έχουν αντιστοίχηση με τις κομματικές στην Ευρώπη. Αν πάρει τον άλλο δρόμο, δεν υπάρχει πρόβλεψη για το χρώμα (μαύρο ή κόκκινο) που θα έχει το ολοκληρωτικό καθεστώς που θα επικρατήσει.
Στην περίπτωση λοιπόν που τα πράγματα κινηθούν με βάση τη λογική, αυτό που θα κρίνει τη μορφή των νέων κομμάτων θα είναι το εκλογικό σύστημα. Αν συνεχίσει να «επιδοτείται» με έδρες το πρώτο κόμμα, είναι προφανές ότι θα διατηρηθούν τα μεγάλα πολυσυλλεκτικά κόμματα τα οποία με τη σύμπραξη μικρότερων δορυφορικών θα συγκροτούν κεντροαριστερές ή κεντροδεξιές κυβερνήσεις. Στην περίπτωση που καταργηθούν οι «επιδοτήσεις» του εκλογικού νόμου, τα κόμματα που θα συγκροτούν μια κυβέρνηση θα είναι περισσότερα των δύο, με τη συνοχή να είναι διαρκώς το ζητούμενο. Η Ελλάδα δεν έχει παράδοση κυβερνήσεων συνεργασίας - κι αν αυτό προδιαγράφει κάτι, είναι ότι μετά από μια πορεία αναζητήσεων θα ξανακαταλήξουμε στο διπολισμό ή δικομματισμό που, εκτός των άλλων, κυριαρχεί στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε.
Το θέμα ηγεσίας που έχει προκύψει στο ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο ότι θα ανοίξει και επίσημα τις επόμενες ημέρες, κι από τις απαντήσεις που θα δοθούν θα κριθούν πολλά για το ποιο κόμμα θα αποτελέσει την κυρίαρχη δύναμη στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Το ΠΑΣΟΚ υπό την αδύναμη και χαοτική ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου βρίσκεται σε φάση αποσύνθεσης. Από το 2004 βρίσκεται στον αστερισμό του δημιουργικού χάους που εισήγαγε στη λειτουργία του ο νυν πρόεδρός του... με αποτέλεσμα να καταγράφει διαρκώς στρατηγικές ήττες σε όλους τους τομείς. Και βρέθηκε στην εξουσία γιατί η καραμανλική Ν.Δ., βλέποντας το τσουνάμι να έρχεται, απέδρασε αφήνοντας  τους «ανίδεους» να... πνιγούν.
Ο Παπανδρέου βρέθηκε στην εξουσία απροετοίμαστος - νόμιζε ότι κάπου υπήρχαν λεφτά κι αυτός θα τα μοίραζε δίκαια! Μέχρι να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει βρέθηκε εκτός κυβέρνησης, και το κόμμα του χωρίς καπετάνιο να οδεύει προς τα βράχια. Το ΠΑΣΟΚ στη φάση που βρίσκεται έχει άμεση ανάγκη από εκλογή νέου αρχηγού και -το σημαντικότερο- από μια συλλογική ηγεσία που σε σύντομο χρονικό διάστημα θα διασώσει ό,τι διασώζεται για να μπορέσει στη συνέχεια να συγκροτήσει ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Ενα κόμμα που θα αποτελεί τον μεγάλο παίκτη στο χώρο της Κκεντροαριστεράς, το οποίο θα εκφράσει την ανάγκη για δίκαιη κατανομή του πλούτου και -κυρίως- για θέσπιση κανόνων ίσων ευκαιριών για όλους, σε όλους τους τομείς.

Υ.Γ. Οι 2 από τους 3 βουλευτές Μεσσηνίας του ΠΑΣΟΚ, ο Οδ. Βουδούρης και η Νάντια Γιαννακοπούλου, έθεσαν ήδη θέμα ηγεσίας. Ο Δημ. Κουσελάς δεν θεωρεί ότι υπάρχει θέμα ή περιμένει να δει πού θα γείρει η πλάστιγγα για να πιάσει στασίδι; 

panagopg@gmail.com