Κάποιοι βρίσκουν ευκαιρία για μακρινά ταξίδια με τα έξοδα πληρωμένα, για να διερευνήσουν…τις νέες αγορές! Την περασμένη δεκαετία η λύση των εξαγωγών στα αγροτικά προϊόντα ήταν η Κίνα. Και να τα ταξίδια πρωθυπουργών με εξαγωγείς και στρατό… επιχειρηματιών και δώστου κοινοτοπίες του στυλ «μια σταγόνα λάδι να καταναλώσουν οι Κινέζοι θα δίναμε δέκα φορές την παραγωγή του λαδιού μας»! Στο τέλος έμειναν μόνο οι φωτογραφίες στο Σινικό Τείχος από τα ανέμελα ευτυχισμένα παρεάκια!

Αφού δεν τα καταφέραμε με τη σταγόνα, σκέφτηκε κάποιος να πάμε στο κουταλάκι και έτσι βρήκαμε νέο προορισμό, την Ινδία! Αντε ξανά το ίδιο έργο με νέους τώρα πρωταγωνιστές. Το τι θα συμβεί φάνηκε από αυτά που είπε ο Ινδός υπουργός Γεωργίας -αυτός που επισκέφτηκε την περασμένη εβδομάδα και τη Μεσσηνία- στην Επιτροπή Εμπορίου της Βουλής. Οι Ινδοί λοιπόν, σύμφωνα με τον υπουργό τους, το ελαιόλαδο το ανακατεύουν με άλλα λάδια, δεν τρώνε καθόλου τυρί φέτα, ενώ στο κρασί έχουν φόρο πολυτελείας. Με δυο λόγια, μεσογειακή διατροφή και Ινδία καμία σχέση. Οποιος τώρα έχει μυρωδιά από μάρκετινγκ αντιλαμβάνεται ότι για να πουλήσεις διατροφικά προϊόντα σε έναν πολιτισμό που είναι τόσο διαφορετικός, χρειάζονται επενδύσεις χρόνων και σε όλα τα επίπεδα.

Εμείς όμως ως… αισιόδοξοι που είμαστε αγνοούμε τα προφανή, όπως η διαφορετική κουλτούρα, το μικρό μέγεθος των ελληνικών τυποποιητικών επιχειρήσεων, οι οποίες δεν μπορούν να συνάψουν διακρατικές συμφωνίες με πίστωση, όπως ήθελαν για παράδειγμα οι Κινέζοι και ζούμε στα καφενεία τον μύθο των μεγάλων αγορών. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η αισιοδοξία κάνει καλό -όταν μάλιστα συνοδεύεται και από ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα στις ανθρώπινες σχέσεις. Επειδή όμως αρκετές… σχέσεις κάναμε και πριν κατακτήσουμε ξανά τις μεγάλες αγορές δεν κοιτάζουμε να πουλήσουμε κάνα κιλό λάδι τυποποιημένο στη χώρα μας και την ευρωπαϊκή γειτονιά μας;

panagopg@gmail.com