Η ουσία είναι τα ακίνητα που ανήκουν στο Δημόσιο και καταγράφονται ως αναξιοποίητη περιουσία. Υπάρχουν ακίνητα τα οποία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν εδώ και χρόνια και να δημιουργήσουν αξία για τους πολίτες, αλλά υπάρχουν και ακίνητα τα οποία κακώς μπαίνουν στον κατάλογο, γιατί οι πλατείες, τα μουσεία και τα σχολεία προφανώς και δεν πρόκειται να πωληθούν.

Το δεύτερο είναι η διαδικασία που δημιουργεί τελικά και τις εντυπώσεις. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν φρόντισε να ξεκαθαρίσει ποια ακίνητα μπορούν να αξιοποιηθούν και ποια όχι, αλλά προσπάθησε στα μουλωχτά και κουτοπόνηρα να κοροϊδέψει δανειστές και πολίτες. Στους δανειστές προσπαθεί να πουλήσει «θάλασσα» και στους πολίτες «σανό». Στους μεν παρουσιάζει ακίνητα που δεν πωλούνται και στους δε υποσχέσεις για καθαρή έξοδο με πλασματικές υποθήκες. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια και η αλήθεια θα αποκαλυφθεί και θα έχει συνέπειες. Με ψέματα και με κοροϊδία η χώρα δεν μπορεί να πάει μακριά και αυτό το έχουν πλέον καταλάβει όλοι.

Ο χειρισμός και σε αυτό το ζήτημα είναι ενδεικτικός τού πώς διαχειριζόμαστε ένα υπαρκτό πρόβλημα. Το Δημόσιο έχει ακίνητα τα οποία θα μπορούσε μέσα από ένα ορθολογικό τρόπο να αξιοποιήσει. Η αξιοποίηση δεν σημαίνει υποχρεωτικά «ξεπούλημα». Οταν υπάρχει σχέδιο το πούλημα φέρνει έσοδα στο δημόσιο ταμείο, δουλειές για τους πολίτες και συνολικά πλούτο στην κοινωνία. Από το να έχεις οικόπεδα και κτήρια να ρημάζουν είναι απείρως καλύτερο να τα πουλήσεις ή να τα νοικιάζεις μακροχρόνια στον ιδιωτικό τομέα. Το χειρότερο είναι να κρύβεις το πρόβλημα κάτω από το χαλί κοροϊδεύοντας τους πάντες. Το να κερδίζεις χρόνο και να το «αφήνεις για αργότερα» ή για την επόμενη «ανάλγητη» κυβέρνηση είναι επιζήμιο για τη χώρα και τους πολίτες. Ακόμα και αυτοί που δεν το ομολογούν αντιλαμβάνονται ότι έτσι το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να φέρουμε σύντομα μια νέα μεγαλύτερη χρεοκοπία.

panagopg@gmail.com