Το πρώτο και βασικό, ότι οι εκλογές στην Περιφέρεια έχουν δύο μεγάλους πρωταγωνιστές: τον νυν περιφερειάρχη Πέτρο Τατούλη και το δήμαρχο Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα. Για λόγους που έχουν επανειλημμένα αναλυθεί, ο Γιώργος Δέδες δεν κατάφερε να μπει σφήνα στο δίδυμο - τόσο γιατί κάνει μια καμπάνια ως γενικός γραμματέας υπουργείου όσο και γιατί οι εποχές δεν είναι καλές για υποψήφιους που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οπως προκύπτει και από τη δημοσκόπηση, ο εκλεκτός του κυβερνώντος κόμματος δεν μπόρεσε να απευθυνθεί στο ευρύτερο ακροατήριο της Κεντροαριστεράς. Μοιραία θα κινηθεί σε ποσοστό μικρότερο από αυτό που είχε πάρει στις προηγούμενες εκλογές ως ανεξάρτητος. Η αποχώρησή του από τα έδρανα της αντιπολίτευσης την προηγούμενη περίοδο και η διάλυση της παράταξής του φαίνεται ότι του στοιχίζει σε αξιοπιστία και εκλογική δύναμη.
Το προβάδισμα Νίκα που καταγράφεται στη δημοσκόπηση είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο. Η θητεία του στην αυτοδιοίκηση του εξασφαλίζει ευρύτερο ακροατήριο, και η στήριξή του από τη Ν.Δ. τον αναγκαίο μηχανισμό για να «πατήσει» στους υπόλοιπους νομούς της Περιφέρειας. Ο Νίκας μπορεί να κατηγορηθεί για πολλά, αλλά κομματικός δήμαρχος δεν υπήρξε. Ταυτόχρονα στη μακροχρόνια παρουσία του στα κοινά δεν έχει δώσει δικαιώματα ηθικών αιτιάσεων στην οικονομική διαχείριση. Ούτε αδέλφια εργολάβους να παίρνουν δουλειές έχει, ούτε τα παιδιά του με τα έργα του δήμου ανακατεύονται, ούτε τη γυναίκα του απέσπασε στο δήμο για να την έχει δίπλα του. Η συγκεκριμένη πολιτική συμπεριφορά τού δίνει τη δυνατότητα να απευθύνεται με ευκολία σε ευρύτερο ακρωτήριο, κάτι που φαίνεται ότι τον βοηθά στην επικράτηση τη δεύτερη Κυριακή. Να σημειωθεί ότι η δημοσκόπηση έγινε μετά το τραγικό περιστατικό του σαϊτοπόλεμου στην Καλαμάτα, τις ατυχείς δηλώσεις και το σάλο που προκλήθηκε· σε ένα χρονικό σημείο, δηλαδή, που έχει επέλθει σημαντική ζημία στην εικόνα του Παναγιώτη Νίκα. Φαίνεται ότι πέρασε τον δύσκολο κάβο χωρίς να χάσει το προβάδισμα.
Ο Τατούλης αποδεικνύεται ιδιαίτερα ανθεκτικός, κάτι επίσης αναμενόμενο. Στα 9 χρόνια της θητείας του στην Περιφέρεια έχει δομήσει έναν προσωπικό μηχανισμό ο οποίος πατάει σε πολλά επίπεδα εξουσίας. Είναι ιδιαίτερα ισχυρός σε Αρκαδία και Λακωνία, αλλά δεν μπορεί να κρατηθεί στους μεγάλους νομούς της Μεσσηνίας και της Κορινθίας. Οι προσωπικές σχέσεις και τα πελατειακά δίκτυα στις μικρές πληθυσμιακά περιοχές λειτουργούν αποδοτικότερα, όσο όμως ανοίγει η βεντάλια, η ψήφος γίνεται πιο πολιτική και χάνεται το πλεονέκτημα του... χτυπήματος στην πλάτη. Το σύστημα Τατούλη φαίνεται ότι έχει υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές στους μεγάλους πληθυσμιακά νομούς, αλλά και στην Αργολίδα. Η κριτική για τις αναθέσεις έργων σε εταιρεία συγγενών (δεν έχουν μετρηθεί από την έρευνα τα προχθεσινά δημοσιεύματα για την απόσπαση της συζύγου) φαίνεται ότι προκαλούν εκλογική ζημιά. Επιπρόσθετα σε Μεσσηνία, Κορινθία και Αργολίδα η παραγωγή «ομιλούντος έργου» απουσιάζει, με αποτέλεσμα να μην αποδίδουν οι βερμπαλιστικές ωραιοποιήσεις.
Πέρα από τους πρωταγωνιστές, όπως αναμενόταν, εξαιρετική επίδοση, πολύ πάνω από τα κομματικά ποσοστά, θα επιτύχει ο υποψήφιος του ΚΚΕ Νίκος Γόντικας. Οπως επίσης έχει επισημανθεί, ο Γόντικας ήταν ο μόνος που ασκούσε συστηματική αντιπολίτευση στον Τατούλη την τελευταία πενταετία. Οι πολίτες προφανώς επιβραβεύουν την προσπάθεια και τον αγώνα που έδωσε μέσα στις δυσμενείς συνθήκες του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Ο υποψήφιος του ΚΙΝΑΛ Γιάννης Μπουντρούκας δεν έχει αναγνωρισιμότητα στους άλλους νομούς πλην Αρκαδίας. Παράλληλα το κόμμα είναι διχασμένο και οι μισοί είναι με τον Τατούλη, με αποτέλεσμα ο υποψήφιος να βρίσκεται πολύ κάτω και από κομματικό εκλογικό ποσοστό.
Σε καλά επίπεδα, πάνω από τα κομματικά ποσοστά, θα κινηθεί ο Θανάσης Πετράκος. Να σημειωθεί, τέλος, ότι είναι ανύπαρκτος ο υποψήφιος της «Χρυσής Αυγής»
Συμπερασματικά, η δημοσκόπηση δείχνει ότι υπάρχει προβάδισμα Νίκα αλλά ταυτόχρονα τίποτα δεν έχει κριθεί. Οι επόμενες ημέρες, και ειδικά η εβδομάδα μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής, είναι ιδιαίτερα κρίσιμες. Το πρώτο στοιχείο που θα παίξει ρόλο είναι το γενικότερο πολιτικό κλίμα. Αν η κάλπη των ευρωεκλογών βγάλει ισχυρό πανελλαδικό προβάδισμα της Ν.Δ., δημιουργείται πλεονέκτημα υπέρ των υποψηφίων που στηρίζονται από το κόμμα. Το δεύτερο είναι ότι, αν επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη της δημοσκόπησης και υπάρξει προβάδισμα Νίκα την πρώτη Κυριακή, όσο μεγαλύτερο είναι αυτό, τόσο πιο σίγουρη θα είναι η νίκη τη δεύτερη Κυριακή.
Πέρα όμως από τα γενικά πολιτικά, το σημαντικότερο όλων είναι η εκλογική συμπεριφορά των επιμέρους περιοχών. Η ψήφος με βάση την εντοπιότητα: Αν παρατηρήσει κανείς τα γραφήματα, θα δει ότι τη δεύτερη Κυριακή η Αρκαδία ψηφίζει Τατούλη σε ποσοστό πάνω από 60%, κάτι που δεν συμβαίνει αντίστοιχα στη Μεσσηνία για το Νίκα. Αν λοιπόν η Μεσσηνία ψηφίσει Νίκα με αντίστοιχο ποσοστό με αυτά που η Αρκαδία ψηφίζει Τατούλη, το αποτέλεσμα θα κλειδώσει υπέρ του Νίκα και μάλιστα με καθαρή διαφορά.
Πολλοί θα σπεύσουν να μιλήσουν για τοπικισμούς που διασπούν το ενιαίο και την περιφερειακή συνείδηση. Σωστές οι θεωρίες, αλλά εδώ υπάρχει μια πραγματικότητα στην οποία δεν μπορεί κανείς να κλείνει τα μάτια. Δεν μπορεί δηλαδή να υπάρχουν αυτές οι διαφορές μεταξύ περιοχών και μάλιστα να επαναλαμβάνονται με συνέπεια σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, και οι υπόλοιποι να «κρατάμε» τη θεωρία της περιφερειακής συνείδησης. Η συγκεκριμένη εκλογική συμπεριφορά κρύβει σκοπιμότητα. Οποιος έχει μάτια το βλέπει, όποιος δεν το βλέπει απλώς εθελοτυφλεί.
