Στη μία περίπτωση μάλιστα ήταν μέσα στο σπίτι και βασάνιζαν τους ηλικιωμένους για πάνω από 2 ώρες! Δεν γνωρίζουμε πόσοι αντιλαμβάνονται το πόσο σοβαρά είναι αυτά τα περιστατικά, αλλά έχουμε την αίσθηση ότι πολλοί τα αντιμετωπίζουμε πλέον σαν μια διαδικασία ρουτίνας. Δεν είναι όμως έτσι. Μιλάμε για τραγική καθημερινότητα σε χωριά, όπου μέχρι πριν από λίγα χρόνια οι άνθρωποι στην κυριολεξία κοιμόντουσαν με ανοικτές τις πόρτες και τα παράθυρα.
Τα χωριά της Μεσσηνίας έχουν αδειάσει και σε αυτά ζουν πλέον ελάχιστοι ηλικιωμένοι. Καφενεία δεν υπάρχουν και με το που σκοτεινιάζει κλείνονται όλοι στα σπίτια τους. Τα σπίτια που κατοικούνται είναι ελάχιστα και πολλές φορές υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ των κατοικήσιμων σπιτιών. Η κατάσταση που επικρατεί είναι ιδανική για να δράσουν συμμορίες κλεφτών και ληστών και αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια σπέρνοντας τον τρόμο και την ανασφάλεια.
Οι νέες συνθήκες που επικρατούν στην επαρχία θα ανέμενε κανείς ότι θα κινητοποιούσαν και τις αρμόδιες αρχές, κρατικές και αυτοδιοικητικές. Θα υπήρχε δηλαδή ένα νέο σχέδιο δράσης έτσι ώστε χωριά αλλά και προάστια πόλεων να μην είναι έρμαιο της κάθε μορφής κακοποιών. Δυστυχώς όμως έχουν γίνει ελάχιστα σε αυτή την κατεύθυνση. Οι κρατικές υπηρεσίες ρίχνουν το μπαλάκι η μία στην άλλη και παίζουν με τα στατιστικά για να κρύψουν το πρόβλημα. Οι πολιτικοί παράγοντες φοβούνται να μιλήσουν για το πρόβλημα μήπως και κατηγορηθούν για… ρατσισμό ή για δήθεν καλλιέργεια κλίματος ανασφάλειας που θα πλήξει τον τουρισμό!!! Το πρόβλημα είναι όμως υπαρκτό και δεν κρύβεται. Το ενδιαφέρον για τον άνθρωπο και τις ανάγκες του δεν μπορεί να εξαντλείται σε προεκλογικά επιδόματα δυο μέρες πριν τις εκλογές. Ο φόβος για τη ζωή και η αίσθηση ασφάλειας είναι πολυτιμότερα από κάθε επίδομα και φιλοδώρημα.
